Zenon Plech. Pierwszy łuk: Mauger był jedyny w swoim rodzaju. Cieszę się, że mogłem z nim rywalizować (felieton)

Zenon Plech 19 Kwietnia 2018, 18:45

Newspix / Jarosław Pabijan / Ivan Mauger, Greg Hancock

Pierwszy łuk to cykl felietonów Zenona Plecha, znakomitego żużlowca, srebrnego i brązowego medalisty Indywidualnych Mistrzostw Świata.

***

• Wygrywanie nie jest wszystkim, ale wszystkim jest wola zwycięstwa

Na przestrzeni kolejnych lat okazji do rywalizacji było zresztą sporo. Pamiętny był finał Indywidualnych Mistrzostw Świata w Chorzowie w 73'. Mauger był wówczas drugi, a przedzieliliśmy go my, Polacy. Wygrał Jerzy Szczakiel, dając nam upragnione złoto. Z kolei ja byłem na najniższym stopniu podium. Nasza rywalizacja nabrała zresztą wówczas rozpędu. Wcześniej w tym samym roku w Boras odbywał się finał mistrzostw świata par. Potem doszła do tego liga światowa i kolejne turnieje indywidualne. Wspomnień z tamtych czasów, związanych także z osobą Maugera, mam wiele. Nie powinno to zresztą nikogo dziwić, bo to właśnie on nadawał ton rywalizacji w tamtej dekadzie.

Ja o Maugerze mogę mówić w samych superlatywach. Był świetnym człowiekiem i po prostu wybitnym sportowcem. Potrafił się odnaleźć w każdej odsłonie speedwaya. Wygrywał przecież i na długich i na trawiastych torach. Od podszewki znał żużel klasyczny. Furorę robił oczywiście w lidze angielskiej, która w tamtych czasach była bez porównania najlepsza. Był nietuzinkowym zawodnikiem. Same tytuły mistrzowskie mówią zresztą wszystko. Świadczą o jego wielkości.

Miałem okazję poznać Maugera bliżej, bo w 1974 i 1977 roku gościłem na jego zaproszenie na Antypodach. Wraz ze mną był tam Edward Jancarz. Poznałem wtedy tamten rejon świata, a bliżej także samego Ivana.

Na pytanie czy był najlepszym żużlowcem w historii tej dyscypliny jednak nie odpowiem. Moim zdaniem takie porównania nie mają większego sensu. Wybitni byli przecież też Hans Nielsen, Ole Olsen, Barry Briggs czy Tony Rickardsson. Każdy z nich miał swój czas, swoją dekadę. Mauger był na pewno jedyny w swoim rodzaju. Wspominajmy go i doceniajmy. Żużlowy świat nie powinien o nim nigdy zapomnieć.

Zenon Plech