W tym artykule dowiesz się o:
Johan Cruyff (Holandia)
Johan Cruyff to jeden z najlepszych piłkarzy w historii futbolu, ale nie sięgnął z Holandią po żaden mistrzowski tytuł. [color=#000000]Trzykrotny laureat Złotej Piłki (1971, 1974, 1974) z Ajaksem Amsterdam, Barceloną i Feyenoordem zdobył łącznie 22 trofea, ale z Holandią nie wygrał żadnej imprezy. W mistrzostwach Europy zagrał tylko raz - w 1976 roku zajął z Oranje III miejsce.
[/color]Znakomity Holender nie jest jedynym wielkim piłkarzem, któremu nigdy nie udało się zdobyć tytułu mistrza Europy. Kto z gigantów futbolu zakończył reprezentacyjną karierę, nie wygrywając mistrzostw Starego Kontynentu.
Miroslav Klose (Niemcy)
[color=#000000]Najlepszy strzelec w dziejach reprezentacji Niemiec (71) i najskuteczniejszy zawodnik w historii mundialu (16) jest aktualnym mistrzem świata i ma w kolekcji też trzy inne medale MŚ, co jest rekordem rozgrywek, ale tytułu mistrza Europy nie zdobył ani razu, choć wziął udział w trzech Euro (2004, 2008, 2012).
ZOBACZ WIDEO Irlandia Północna. Religijne podziały wpływają na doping?
[/color]
Paolo Maldini (Włochy)
126-krotny reprezentant Włoch i wieloletni kapitan Squadra Azzurra. Wziął udział mistrzostwach Europy w 1988, 1996 i 2000 roku. Na tym ostatnim turnieju zagrał w finale, w którym Italia musiała uznać wyższość Francji.
Dennis Bergkamp (Holandia)
Gdy w 1988 roku Oranje zdobyli mistrzostwo Europy, jeden z najlepszych holenderskich zawodników w historii miał tylko 19 lat, a w drużynie narodowej zadebiutował dopiero dwa lata później. Potem wziął udział w Euro 1992, 1996 i 2000, ale najdalej doszedł z Oranje do półfinału.
Bobby Charlton (Anglia)
Przez 55 lat to do legendy Manchesteru United należał strzelecki rekord wszech czasów (49) reprezentacji Anglii, który dopiero w minionym roku pobił Wayne Rooney. Jest mistrzem świata z 1966 roku, a jego największym sukcesem na ME jest brązowy medal wywalczony podczas turnieju rozegranego w 1968 roku.
Luis Figo (Portugalia)
Podobnie jak Johan Cruyff jest laureatem Złotej Piłki (2000) i podobnie jak on nie wygrał ze swoją drużyną narodową żadnej imprezy rangi mistrzowskiej. Uczestnik Euro 1996, 2000 i 2004 najlepszy wynik (wicemistrzostwo) osiągnął na tym ostatnim turnieju.
Pavel Nedved (Czechy)
Najlepszy czeski piłkarz w historii i zdobywca Złotej Piłki 2003 podczas Euro 1996 był o krok od zdobycia mistrzostwa, ale jego drużyna w finale uległa Niemcom. Potem wziął udział w Euro 2000 i 2004, ale sukcesu z angielskiego turnieju Czesi już nie powtórzyli.
Raul (Hiszpania)
Paradoksem jest to, że Hiszpania zaczęła odnosić sukcesy zaraz po tym, jak reprezentacyjną karierę zakończył bodaj najlepszy napastnik w historii La Furia Roja. Raul grał w drużynie narodowej w latach 1996-2006 i strzelił dla niej 41 goli, ale podczas Euro 2000 i 2004 zawiódł jak cała Hiszpania. Na turniejach o mistrzostwo Starego Kontynentu zdobył tylko jedną bramkę.
Alessandro Del Piero (Włochy)
Jeden z najlepszych piłkarzy świata przełomu wieków wziął udział w aż czterech (1996, 2000, 2004, 2008) turniejach o mistrzostwo Europy, ale żadnego nie udało mu się wygrać. W 2000 roku dotarł z Italią do finału, w którym lepsi po złotym golu Davida Trezegueta okazali się Francuzi.
Alan Shearer (Anglia)
Najskuteczniejszy zawodnik w historii Premier League reprezentował Anglię na trzech Euro (1992, 1996 i 2000), ale ani razu nie udało mu się nawet dotrzeć do finału rozgrywek. Podczas turnieju rozgrywanego w Anglii (1996), Synowie Albionu odpadli w półfinale z Niemcami.
Na liście największych piłkarzy w historii europejskiej piłki, którzy nigdy nie wygrali Euro, są też tacy zawodnicy jak nasi Kazimierz Deyna i Zbigniew Boniek czy Eusebio oraz Paolo Rossi. Tych zawodników łączy jednak nie tyle to, że nie mają w kolekcji złotego medalu mistrzostw Europy, ale w ogóle nigdy nie wystąpili na Euro!
Deyna i Boiek nie mieli takiej okazji, ponieważ Polska pierwszy raz awansowała na mistrzostwa Europy dopiero w 2008 roku. Portugalia w czasie kariery Eusebio również nie wywalczyła promocji na Euro, a Rossi mógł reprezentować Italię na Euro 1980, ale z udziału w turnieju wykluczyła go dyskwalifikacja za udział w aferze korupcyjnej, tzw. Totonero, która wstrząsnęła calcio na początku 1980 roku.