Trudna decyzja Daniela Ricciardo. "Byłem rozdarty wewnętrznie"

Daniel przechodził. Mowa o silnym poczuciu, by kogoś nie zawieść. To właśnie to poczucie sprawiało, że w pewnym sensie już nieco wbrew sobie - wbrew coraz silniej narastającej potrzebie zmiany i rozpoczęcia nowego etapu w swojej karierze, tak długo prowadził rozmowy z Red Bullem i jak obie strony podawały, było blisko przedłużenia umowy, choć muszę w tym miejscu to wyraźnie przypomnieć, że Daniel nie był tak stanowczy w tych zapewnieniach, w przeciwieństwie do wygłaszanej niemal pewności przez Hornera czy Marko. Ja w jego słowach zawsze czułem, że wcale tak blisko nie jest, jakby się wszystkim z zewnątrz wydawało. Rozmowy były prowadzone i w tym nie było nic dziwnego, bo tak czy inaczej z Renault mogło coś nie wypalić, a pozostanie w Red Bullu było pewną opcją i nie mógł z niej ot tak zbyt wcześnie zrezygnować. Tym bardziej, że szefowie bardzo chcieli go zatrzymać, a on, mimo wewnętrznej potrzeby zmiany, na pewno kolejny sezon bez problemu by wytrzymał w czerwonych bykach (nie było tak, że za wszelką cenę chciał odejść, bo jak podkreśla i w Renault jest wiele niewiadomych). Do tego poczucia, żeby nie zawieść szefów Red Bulla i nie tylko ich, bo także i tę firmę, której tak wiele zawdzięcza, dochodził pewnien brak asertywności. Gdyby bowiem Daniel był nieco inny, mniej się przejmował lub w ogóle, nie żywił żadnych sentymentów, to bez zawahania powiedziałby im dużo wcześniej, że planuje zmienić team. Tego jednak z uwagi na swoją naturę nie potrafił zrobić. Proszę sobie tylko wyobrazić, jak ogromna wdzięczność musi powstać po tylu latach dla ludzi, którym tyle się zawdzięcza i jak trudniejsza myśl o odejściu staje się wtedy, gdy oni podkreślają, jak bardzo im zależało, żeby z nimi pozostał. Te kilka nieprzespanych nocy i bicie się z myślami, o których powiedział, to tylko część tego procesu dochodzenia do podjęcia jednej decyzji. I powiem też jeszcze coś, bo wiele argumentów było jasnych, co przemawiało za Red Bullem, co mogło skłaniać do Renault, że w tej sytuacji potrzeba było po prostu dojrzeć do tej decyzji, stoczyć tę wewnętrzną walkę, zrozumieć to, że czasem niestety nie zadowoli się tych, którzy na nas liczą, późno bo późno, ale uświadomić sobie, że w tej sytuacji na końcu najważniejsze było to, co Daniel uważał, że dla niego będzie najlepsze. Rutyna w tej samej codzienności - w otoczeniu tych samych ludzi, w tej samej "fabryce", jego już to po prostu w Red Bullu zaczynało męczyć i zmniejszać jego naturalny entuzjazm i radość. Czy miał obawy co do Hondy, a tego nie chciał podnosić, bo wiadomo, że potem ten właśnie argument byłby przez wszystkich powtarzany jako główny, to przede wszystkim silna potrzeba startu w nowym otoczeniu, nowym teamie, poczucie świeżej energii.