Mieczysław Łopatka, który jest znany jako jeden z najwybitniejszych koszykarzy w historii polskiej koszykówki, nie bez powodu zasłużył sobie na międzynarodowe uznanie. Jego osiągnięcia obejmują m.in. medale zdobyte na każdym z mistrzostw Europy, w których brał udział: srebro w 1963 roku oraz brązy w 1965 i 1967.
– To satysfakcja i nagroda za wszystkie lata spędzone na parkietach. Wyróżnienie dodało mi skrzydeł i sił – mówił trzy lata temu o swoim włączeniu do Galerii Sław FIBA.
Do tej pory tylko trzech Polaków zostało uhonorowanych w ten sposób. Pierwszym był Marian Kozłowski, wieloletni prezes Polskiego Związku Koszykówki oraz działacz FIBA, wyróżniony w 2007 roku. Kolejna była Małgorzata Dydek, mistrzyni Europy z 1999 roku, której wprowadzenie do Galerii odbyło się 20 lat później. Łopatka jako ostatni dołączył do tego prestiżowego grona.
ZOBACZ WIDEO: Muzyka z Harry'ego Pottera i miotła. Kabaret, jak przywitali gwiazdor
Dla Łopatki jednym z najważniejszych momentów w karierze sportowej było srebro mistrzostw Europy zdobyte w 1963 roku w Hali Ludowej we Wrocławiu (obecnie Hali Stulecia).
- Hala Stulecia, gdzie osiągnęliśmy największy sukces w historii polskiej koszykówki. To był wielki turniej, wspaniałe mecze, a wszystko działo się we Wrocławiu, w którym mieszkam od ponad pół wieku. Ile razy przejeżdżam koło obiektu, przed oczami stają mi tamte chwile, jakby to było wczoraj - wspominał Łopatka w rozmowie z Polską Agencją Prasową (PAP).
To właśnie w tej historycznej hali, w minioną środę, koszykarska legenda została uhonorowana poprzez zastrzeżenie numeru koszulki, w której Łopatka grał w Śląsku Wrocław. Zielony trykot z numerem "11" zawisł pod kopułą obiektu, stając się tym samym symbolem jego trwale zapisanego wkładu w polski sport.
Początki kariery i droga na szczyt
Mieczysław Łopatka urodził się 10 października 1939 roku w podgnieźnieńskim Drachowie. Dzieciństwo spędził w Gnieźnie, gdzie po zakończeniu wojny wróciła jego rodzina.
To właśnie tam, mając do wyboru wiele różnych dyscyplin sportowych, od piłki nożnej aż po hokej na trawie, młody Łopatka zakochał się w koszykówce. Jego pierwszym trenerem był Janusz Patrzykont, brązowy medalista mistrzostw Europy z 1939 roku.
Koszykarskie umiejętności Łopatka rozwijał w Kolejarzu Gniezno, a później, dzięki talentowi, został zawodnikiem Lecha Poznań, a w latach 1962-1972 grał już w barwach Śląska Wrocław.
Jego kariera na arenie międzynarodowej rozpoczęła się nieco przypadkowo, gdy w 1960 roku pojechał na igrzyska olimpijskie w Rzymie jako zastępca kontuzjowanego Władysława Pawlaka. Wówczas rozpoczęła się długa seria sukcesów Łopatki w reprezentacji Polski.
- Każde igrzyska były inne. Rzym to niesamowity szok, nie tylko związany z wyjazdem na Zachód. [...] Tokio kojarzy mi się z wielkim postępem technologicznym i technicznym [...] Meksyk to egzotyka i sportowa satysfakcja, jedna z największych w karierze - mówił koszykarz, wspominając swoje cztery olimpijskie starty (Rzym 1960, Tokio 1964, Meksyk 1968, Monachium 1972).
Trenerska kariera pełna sukcesów
Po zakończeniu kariery zawodniczej Łopatka zajął się trenowaniem koszykarzy. Pracę trenerską zaczynał we Francji, a od 1975 roku, po powrocie do Polski, objął stery Śląska Wrocław.
Pod jego wodzą drużyna stała się niepokonaną potęgą w polskiej koszykówce, zdobywając osiem złotych, srebrny i brązowy medal mistrzostw Polski.
- Karierę trenerską rozpocząłem we Francji w Montbrison, gdzie wyjechałem po igrzyskach w Monachium. Awansowaliśmy do drugiej ligi i chciałem zostać dłużej, ale znowu pojawiły się kłopoty paszportowe - wspominał w rozmowie z PAP Łopatka.
