Michał Fałkowski: Na wschód od finałów, część 2

Michał Fałkowski 03 Czerwca 2014, 11:23

• Gra na ostro, ale fair play - wywiad z Adamem Hrycaniukiem, środkowym Stelmetu Zielona Góra

- Fakty są takie, że to szalone rzuty w ostatnich sekundach, a szczególnie ta trójka Dylewicza przesądziły o zwycięstwie gospodarzy. Nie chcę powiedzieć, że PGE Turów wygrał dzięki szczęściu, ale być może o zwycięstwie rywali i naszej porażce zadecydował właśnie tylko jeden rzut Filipa Dylewicza. Bardzo szczęśliwy rzut, ale taka jest właśnie koszykówka -

A gdzieś pomiędzy tym wszystkim ja, będący od finałów na wschód. I zastanawiający się: na ile przypadek jest ważny w sporcie. I co go warunkuje? Gdzie jest tajemnicza linia pomiędzy trafieniem do kosza poprzez szczęście, a trafieniem dzięki własnej pracy i doświadczeniu?

Czy rzut Filipa był szalony? Nie był. 34-latek zrobił zwód w lewo, dał krok do tyłu, rzucił z odchylenia. Nie wykonał salta, nie rzucił z półobrotu, nie wyrzucił piłki lewą ręką, nie był faulowany... To na pewno nie był szalony rzut.

Ale czy był szczęśliwy? Fakt faktem, piłka odbiła się od tablicy i zahaczając jeszcze obręcz, wpadła do środka. Żaden zawodnik nie mierzy o tablicę przy próbie dystansowej, więc o szczęściu jednak mówić możemy. Przecież wystarczyłoby, gdyby piłka odbiła się od tablicy pewnie ze trzy centymetry bardziej w prawo, to wówczas również odbiłaby się od obręczy i wypadła. Czyli jednak przypadek rządzi sportem?

Nie do końca. Moim zdaniem pełnego obrazu sytuacji nie daje ani wypowiedź Uvalina, a Rajkovicia, ale obie razem mają więcej sensu. Tak, Dylewicz miał trochę szczęście w tej próbie. Ale również tak, pomógł temu szczęściu oddając takich rzutów w długiej karierze setki, jak nie tysiące. Oczywiście, nie wszystkie miały miejsce w finałach, pod koniec meczu, pod presją zegara 24 sekund, ale jednak: na treningach, w sparingach, w meczach ligowych czy pucharowych. To, że Dylewicz trafił w sobotę to tylko dlatego, że zadziałał prosty mechanizm: nie kalkulował, nie skupiał się na nadgarstku. Intuicyjnie i dzięki wieloletniemu doświadczeniu wiedział gdzie jest kosz i podświadomie wiedział jak ma ułożyć rękę, by oddać celny rzut. Najpierw doświadczenie, potem trochę szczęścia - w tej kolejności.

Pomógł swojemu szczęściu, tak jak zrobił to Jeff Nordgaard w 2003 roku, gdy celną trójką w ostatnich sekundach zapewnił Anwilowi pierwszy triumf w finale przeciwko Prokomi Trefl. Amerykanin, wówczas jeszcze bez polskiego paszportu, wyszedł po zasłonie i na bazie mechanizmu wypracowanego przez lata, niemalże nie patrząc na kosz, rzucił i trafił.

Mówi się, że dzięki tej trójce Anwil zdobył mistrzostwo. To nieprawda. Anwil zdobył mistrzostwo, bo wyrwał mecz numer pięć w Sopocie, przy stanie 2-2, a potem, nie bez problemów, dokończył dzieła u siebie.

• Stelmet wyrówna czy Turów odskoczy? - zapowiedź meczów Stelmet Zielona Góra - PGE Turów Zgorzelec

Bo na samym końcu okazuje się, że szczęście sprzyja lepszym.

***

PS. Nadal czekam na rozwój rywalizacji Łukasz Koszarek - Mike Taylor. Playmaker Stelmetu nie gra słabo, ale też nie porywa. Liczę, że jednak w Zielonej Górze przypomni o sobie jako o dyrygencie, którym był w meczach z Treflem. Dla dobra serii tak byłoby najlepiej i stawiam dolary przeciwko orzechom, że tak właśnie będzie. Cieniem samego siebie jest natomiast Taylor, choć w starciu drugim dołożył dwie bardzo ważne cegiełki - trójkę tuż po tym jak spudłował dwa wolne oraz odcięcie od podania Koszarka, gdy Stelmet wyprowadzał piłkę zza linii końcowej na około 30 sekund przed końcem przy wyniku 74:79.

Zdecydowanie jednak czekam na więcej, mając nadzieję na wielkie emocje we wtorek wieczorem.

Jesteśmy na Facebooku. Dołącz do nas!

Co się dzieje z Aaronem Celem?