Adam Nawałka: Obraniak dostanie powołanie

minut w meczu, nie krytykowania mnie w mediach i przez kapitana drużyny w jakimkolwiek miejscu i czasie. Jak dobrze, że są tłumaczę, tak by było po francusku. Z wyrazami uznania (zwłaszcza wobec siebie) Ludovic Obraniak.

szansa na jakiś bogatszy klub niż Bordeaux...

naszych zachodnich sąsiadów. [i] Mój cel jest jasny. Chciałbym kiedyś zagrać w reprezentacji Niemiec. Uzasadnił to słowami: Wprawdzie urodziłem się w Polsce, lecz żyję od 3. roku życia w Niemczech, tam dorosłem, mam przyjaciół i nauczyłem się grać w piłkę. Myślę, że trzeba być wdzięcznym krajowi i być zaszczyconym, by móc wyraźnie powiedzieć, że gra się dla Niemiec – nieważne jakie ma się szanse (mając na myśli także możliwość gry w polskich barwach). W kwietniu 2010 zawodnik potwierdził wcześniejsze stanowisko: W tym momencie nie wyobrażam sobie gry w reprezentacji Polski i odrzucił wówczas ofertę gry w polskiej reprezentacji.[/i] Ad. Podolski Przecież on jest Polakiem, urodził się w Gliwicach. Piękne jest to, że się tego nie wyrzeka. Jeszcze trochę i zobaczycie go w jego ukochanym klubie, czyli w Górniku Zabrze. Już teraz chłopak aktywnie się udziela i pomaga klubowi ze Śląska, nie wspominając o działalności charytatywnej.

okiem. Ludovic (Ludwik?) Obraniak rozegrał w kadrze 32 spotkania, strzelił 6 bramek. Asyst nie mogłem znaleźć, niech ktoś uzupełni. Jest to bilans lepszy niż jego kontrkandydaci z kadry - Zieliński w 7 meczach strzelił 3 gole, natomiast Miejerzewski w 41 również tylko 3. Wiadomo że OPŚ to człowiek od asyst, ale spójrzmy teraz tylko na bramki (nie chce mi się szukać danych) - Pod tym względem Ludo wygląda z całej trójki najlepiej. Patrząc na obecną sytuację klubową, Ludo i Mierzej są w podobnej sytuacji, znacznie odstaje od nich młody Zieliński ( nie gra w ogóle). Sportowo, Ludo jest dziś najlepszym kandydatem na swoje miejsce w Polsce. Ludo jest w kadrze od dawna. Debiutował za Benhakkera, postawił na niego Smuda. Jest ciągle stosunkowo młody, bo przed 30 - najlepszy okres dla piłkarza w karierze. Jakie są zatem powody dla których można nie chcieć Ludovica w kadrze? Przede wszystkim piłkarz nie dogaduje się z resztą kadrowiczów (pomijamy język - z Krychowiakiem też się nie dogaduje), jest raczej osobą zamknięta w sobie. Zainteresowań też niema raczej "piłkarskich" bo jego pasją jest sztuka współczesna. Możemy zatem przyjąć, że nie jest to ulubiony kolega kadrowiczów. Wiadomo, w grupie nie wszyscy mogą się lubić. Mimo wszystko, brak sympatii dla Ludo to pierwszy powód dla którego można zawahać się przy jego kandydaturze. Jaki jest drugi powód? Jest on związany z pierwszym. Mianowice, Obraniak zdezerterował. Tak, tak. Wyobraźcie sobie, że w momencie gdy przegrane są eliminacje, kadrę rzuca Lewandowski - ilość pomyj, jaką byśmy na niego wylali, byłaby niesamowita. Dlaczego wobec Obraniaka większość zachowała się inaczej? Tu już każdy musi odpowiedzieć sobie sam. Wstawcie w to miejsce DOWOLNEGO piłkarza, i przyznajcie że chcecie go w kadrze. C'mon guys!. No dalej, przyznajcie że gdyby był to Błaszczykowski to byście go poparli. Nie? Ale dlaczego Obraniaka poparliście? Myślicie że piłkarze tego nie pamiętają? Oczywiście że to pamiętają i na pewno w ich oczach Ludo jest przegrany. Co czulibyście wobec osoby, która zostawiła was, i waszą grupę z jakimś problemem, nie poniosła odpowiedzialności, a potem jak gdyby nigdy nic, gdy zmienił się kierownik, wróciła do pracy z wami? Ja bym czuł wstręt. A teraz moja prywatna opinia - Nie toleruję Obraniaka. Nie chcę go w kadrze. Robienie z niego na siłę Polaka nie jest w porządku. W moich oczach Ludovic zrobił dwa karygodne błędy. Przede wszystkim, jasno powinien zadeklarować że pomimo że jest Francuzem, to chce grać dla Polski i wygrywać dla niej mecze. Tym czasem Ludo mamił nas bajkami o Polskości. Rozumiem też, że te bajki wkładało mu w usta wiele osób otaczających go. Zabrakło mi jednak, jasnego postawienia sprawy. Myślę, że nikt wówczas nie miałby problemu. Zobaczcie, jaki szacunek wzbudził Radović, mówiąc że grać może wyłącznie dla swojej prawdziwej ojczyzny. Kibice doceniają szczerość, docenili by takie wyznanie Ludo. Druga sprawa, to obietnica nauki polskiego. Ludo obieciał nam to, i obietnicy nie dotrzymał. Dla mnie nie ma znaczenia, jakiej kto jest narodowości, ale jakim jest człowiekiem. A Ludo nas, kibiców okłamał. Nie zgadzacie się ze mną, to porównajcie sobie Ludo z Podolskim - Lukas, pomimo że żyje w Niemczech, gra dla tamtejszej reprezentacji, jest o niebo bliżej bycia Polakiem niż Ludovic. Zna nasz język, naszą kulturą, jest otwarty i robi w naszym kraju dużo dobrego. A co w związku z Polską robi Ludovic?

Jednocześnie pojawił się wówczas trend rozpaczliwego szukania piłkarzy mających polskie korzenie – miało to być swego rodzaju panaceum na bolączki naszej kadry. Drugim trendem forsowanym przez nieco bardziej radykalne w działaniach środowiska, było naturalizowanie piłkarzy grających w naszej lidze – ileż to nazwisk przewinęło się w kontekście domniemanej gry z orzełkiem na piersi. Należy sobie teraz postawić parę pytań: o granicę przyzwoitości w tym całym procederze? O to jakie warunki trzeba spełniać, żeby się ubiegać o grę z orzełkiem na piersi? i wreszcie o to czy naprawdę jesteśmy tacy leniwi i słabi, że jedynym rozwiązaniem dla nas jest naturalizowanie i rozdawanie paszportów na siłę? Przyjrzyjmy się obiektywnie całej tej grupie piłkarzy, którzy przez wiele osób są określani mianem „farbowanych lisów”, których z nich stał się realnym wzmocnieniem jakościowym gry naszej kadry? Kadra to nie jest klub i szansa na dorobienie sobie do pensji, kadra to jest najwyższy honor jaki może spotkać zawodowego piłkarza. Tyczy się to tak samo wszystkich zawodników, jeśli ktoś traktuję to wyróżnienie inaczej to powinien zrezygnować z gry w kadrze. Każdy też powinien mieć świadomość tego, że zaszczyt gry w kadrze niesie za sobą pewne konsekwencje bycia na tym „świeczniku”. W polskich warunkach nostalgii po sukcesach minionych lat, ta cała otoczka jest tak w dużym stopniu wygłodzona, że czasem przesłania to jej zdrowe myślenie. Przytoczę tu wspomniane przeze mnie pompowanie balonu – mistrzostwa europy 2012 jeszcze się nie zaczęły na dobre a już w mediach byliśmy zwycięzcami turnieju. Również karygodne jest szukanie drogi na skróty, która też przez wielu pismaków jest zachwalana bo przecież „tak robią wszyscy”. W ten sposób nie pomożemy naszej piłce, wszelkie brudy zostaną jedynie na chwilę zamiecione pod dywan, w wymiarze długofalowym dalej nic nie ruszy się do przodu. W moim przeświadczeniu, ważna jest ciężka praca u podstaw, która z biegiem czasu przyniesie określone korzyści, „step by step” jak to mówią Anglicy. Życzyłbym sobie również aby pismaki, które na każdym kroku szukają taniej sensacji w stylu „to jest kolejny artykuł dla idiotów”, wywarli swą liryczną pracą piórem nieco inny wpływ na mentalność zbiorową całego środowiska jak i samych piłkarzy. [b]Ad Obraniak[/b], każdy zasadność jego gry w kadrze widzi inaczej, niemniej niech każdy w odniesieniu do pytań, które postawiłem na wstępie zastanowi się czy faktycznie w takim stylu powinniśmy werbować piłkarzy do kadry? Obraniak był regularnie nagabywany i namawiany siłowo do gry w naszej kadrze jako owe panaceum – czy on faktycznie tego aż tak bardzo chciał?. Wisienką na torcie w tej całej sprawie było to całe zamieszanie wokół jego paszportu i to rozpaczliwe szukanie papierów, Niemnie misja się powiodła Obraniak dostał paszport. Zagrał w kadrze 32 razy, to dużo a nawet bardzo dużo żeby pokazać swoje piłkarskie umiejętności. Niestety w kadrze Ludo Obraniak nie gra tak efektywnie jak w klubie, jego wkład w styl gry reprezentacji jest praktycznie żaden. Można sobie zadać pytanie czy po prostu nie wpisuje się mimowolnie w obraz gry całej reprezentacji, która gra zwyczajnie piach. Mimo wszystko na pewno nie jest on „wybawcą”, piłkarzem który swoimi umiejętnościami przezwycięży marazm w grze kolegów i da chwilę radości kibicom. Ludo w kadrze grał na lewym skrzydle (sporadycznie na prawym) i za plecami napastnika. Jak grał? - po pierwsze jak na zawodnika ofensywnego ma słabą motorykę, co się rzuca w oczy. - niestety Ludo też traktuje piłkę jak „gorący kartofel” którego trzeba się jak najszybciej pozbyć z obawy przed stratą, może kwestia tego, że koledzy mu się nie pokazują na wolnych pozycjach?, niemniej boi się dryblować, nie robi przewagi w grze. - zbyt często w związku z tym gra piłką do tyłu – co w grze ofensywnej nie pomaga. - po stracie piłki przez drużynę, wielokrotnie zdarzało mu się być „poza grą” – nonszalanckie spacerowanie po boisku, może wzorem kolegi Boenischa? - jedyny atut to stałe fragmenty gry, dobre rzuty wolne i rożne, pytanie tylko czy z uwagi na ten atut warto aby chodził po boisku z orzełkiem na piersi? [b]Gdy fala krytyki[/b] wylała się na Obraniaka (co w sporcie jest rzeczą naturalną), ten zwyczajnie potraktował orzełka na piersi jak szmatę, którą rzucił w kąt – „nie radzę sobie z tym wszystkim, już nie jesteś mi potrzebny”. Cóż, może w Bordeaux trener i reszta zawodników potrafią wydobyć z Obraniaka to co najlepsze? Nasza reprezentacja prezentuje się już od dłuższego czasu bardzo fatalnie, trenerzy się zmieniają a obraz gry nie ulega póki co większej zmianie. Mimo wszystko Ludo według mnie nie jest zawodnikiem, który odmieni obraz tej kadry. Osobiście wolałbym czy to na skrzydle, czy na środku rozegrania kogoś, kto przynajmniej się nie boi być kreatywny i stara się grać 1 na 1. [b]Reasumując[/b], nie mam nic przeciwko naturalizacji i wręczaniu paszportów ale niech to się odbywa na jakichś zasadach i co więcej niech przede wszystkim broni się samo piłkarsko na boisku. [z tymi sparingami to nie bądźmy śmieszni, stare porzekadło głosi, że „rankingi są dla najsłabszych”, liczą się mecze o stawkę]

dograć na 'nos' i zagrać prostopadle. Mamy sprawdzonych 5 zawodników którzy to potrafią Ludo, Klich, Zieliński i Kuba no i Lewy(ale jego potrzebujemy też z przodu), tak jak pisałem wyżej dwóch z nich aktualnie jest poza grą. Można się sprzeczać czy Ludo powinien dostać drugą szanse i czy zasłużył na grę z orzełkiem na piersi ale prawda jest taka że pod względem sportowym taki zawodnik jak on obecnie jest dla nas niezbędny. A jeszcze można dodać stałe fragmenty gry, które odkąd Obraniaka zabrakło w kadrze wołają o pomstę do nieba.

kadrze[/b]. Ja w jego grze dostrzegam niestety więcej minusów, między innymi taki, że w reprezentacji nigdy nie grał tak dobrze jak w klubie. Jedyna jego mocna strona to stałe fragmenty gry - rzuty wolne, nie wiem więc czy opłaca się powoływanie krnąbrnego i chimerycznego Francuza (dalej nie zna polskiego...). Odnoszę wrażenie, że Panu Nawałce sypie się koncepcja/pomysł na tę reprezentację i zaczyna działać w myśl zasady "tonący brzytwy się chwyta". Niemniej mam nadzieję, że odszczekam jeszcze te słowa.