Michał Probierz: Ten system nie jest normalny

Piłka Nożna 18 Listopada 2016, 10:30

Nie wrzucaj do jednego worka. W Lechii pracowałeś głównie z młodzieżą...

... ale nikt już tego nie pamięta, że wystawiałem ośmiu wychowanków. W Gdańsku zawsze była dobra baza i właściwe szkolenie. Tylko teraz, dzięki nowemu właścicielowi, zmieniły się cele. I priorytetem jest wynik, a nie promowanie wychowanków. To oczywiście święte prawo właściciela.

Ty także grasz teraz o najwyższe stawki, a mimo to Jaga jest jednym z sześciu klubów punktujących w Pro Junior System? Jak oceniasz ten program?

- Rok temu wygralibyśmy tę klasyfikację w cuglach, sam Drągowski by to wygrał dla Jagiellonii. A przecież Przemek Frankowski, Jonatan Straus i Świderski, który dalej spełnia wymogi wiekowe, dołożyliby swoje punkty. Na pewno co roku nie da się wprowadzać tylu młodych zawodników, ale praca wykonana w poprzednim sezonie procentuje. Dla mnie nie ulega jednak wątpliwości, że gdyby nie było tych sztucznych podziałów w tabeli na ósemki po sezonie zasadniczym, to dużo więcej młodych zawodników dostawałoby szanse od trenerów. Nikt nie bałby się bowiem eksperymentować w pierwszej fazie sezonu. Uważam zresztą przyjęte w Polsce rozwiązanie, że w miesiąc można spaść z ligi, za złe. A nawet bardzo złe. Od dawna mówiłem o tym otwarcie.

I krytykowałeś system kartkowy, który mimo zwiększenia liczby meczów nie został zmodyfikowany. Do dziś obowiązują stare, czyli twoim zdaniem zbyt niskie limity, mimo że starałeś się w tej kwestii poruszyć niebo i ziemię. Dlaczego odbiłeś się od muru?

- Dla zespołu, który ma niezbyt liczną kadrę, obecny regulamin kartkowy to katastrofa na ligowym finiszu. Przyjęta formuła rozgrywek preferuje kluby najbogatsze, które mogą sobie pozwolić na szerokie składy. Kiedy protestowałem, usłyszałem, że jeśli zostaną podniesione limity kartkowe, to będzie więcej fauli i będą promowane zespoły grające ostro. Rozumiem zatem, że lepiej forować tych, którzy mają takie środki finansowe, żeby pozwolić sobie na duże rotacje w składzie. W ubiegłym sezonie z ekstraklasy spadł 9. zespół po fazie zasadniczej. Zatem brakuje chyba jeszcze tylko tytułu mistrzowskiego dla 8. drużyny po głównej części sezonu. Bo wówczas nie byłoby chyba tylko płaczu i lamentu, ale ktoś może wreszcie by się przebudził.

Jak wypracowałeś taki balans w drużynie, że strzelacie najwięcej goli i najmniej tracicie spośród wszystkich ligowców? To rzadka sztuka.

- Po pierwsze mam do dyspozycji grupę charakternych zawodników, którym się chce. A jeśli zawodnicy naprawdę chcą się czegoś przy mnie nauczyć, to się nauczą. I łatwiej im będzie adaptować się po wyjeździe na Zachód. Zresztą nie oszukujmy się - właściwe zaangażowanie w pracę, to taka sama podstawa jak przyjęcie i podanie. A jeśli w Polsce nie nauczysz się właściwie dbać o malucha, to za granicą o mercedesa też nie będziesz dbał. To oczywiste.

W piętnastu meczach Jagiellonia straciła zaledwie dziesięć goli. I tylko jedno, z Zagłębiem Lubin, zakończyła z więcej niż jedną straconą - konkretnie z dwiema. Jak wytłumaczysz tę powtarzalność?

- Praca, praca, i jeszcze raz praca. Ale też stabilizacja składu i klasa nowych piłkarzy. Trzech defensorów funkcjonowało już w tym systemie w poprzednich rozgrywkach, doszli Marian Kelemen i Ivan Runje. Czyli dwóch doświadczonych zawodników, którzy dali jakość. Ci obrońcy, którzy byli, a także Góralski, Romanczuk, Grzyb i Damian Szymański nabrali doświadczenia, które zaczęło procentować.

Piotr Tomasik zrobił w tym gronie największy postęp? Nie podejrzewałem, że może grać na tym poziomie. Rozumiem, że skoro po niego sięgnąłeś, widziałeś tak duży potencjał...

- ... którego moim zdaniem i tak w pełni nie wykorzystuje. Gdyby potrafił jeszcze jedną pętelkę w głowie włączyć, to byłby piłkarzem na reprezentację i mógłby wyjechać na Zachód do znaczącej drużyny. Musi jeszcze zdecydowanie więcej pracować, i aż szkoda, że nie udało się go wcześniej trafić. Bo wówczas na bank byłby kandydatem na bardzo dużego zawodnika.

Słyszałem głosy, zresztą z Białegostoku, że teraz najbardziej potrzebny jest Jagiellonii bramkostrzelny napastnik. Kiedy jednak patrzę w statystyki: Wassiljew - 8, Frankowski i Fiodor Cernych - po 5 goli, to nie do końca jestem przekonany, że to jest brakujące ogniwo. Zwłaszcza że Jagiellonii przytrafiły się dotąd tylko dwa mecze bez strzelonej bramki, za to aż trzy z czterema trafieniami.

- Z boku każdy łatwo ocenia i nie bierze pod uwagę, że jakiś nieprzemyślany ruch mógłby bardziej zaszkodzić zespołowi niż pomóc. Przyzwyczaiłem się, że każdy ma swoje zdanie i wielu chciałoby podpowiadać. Przed sezonem zadeklarowałem jednak jasno, że gdybyśmy mieli ściągać jakiegoś niesprawdzonego napastnika, to wolę tych, których mam. Bo widzę, jak pracują, i wiem, ile mogą dać drużynie. Do realizacji swojej strategii potrzebuję przede wszystkim piłkarzy bardzo mobilnych. A z roboty wykonanej przez ofensywną formację na tym etapie sezonu jestem bardzo zadowolony.

To oznacza, że zimą będziesz wnioskował o transfery dopiero wówczas, gdyby ktoś odszedł?

- Jestem przed spotkaniem z właścicielami, na którym określimy politykę na najbliższe miesiące. Jakieś rozmowy oczywiście prowadzimy, ale to naprawdę nie byłaby sztuka podpalić się teraz i podpisać cztery duże kontrakty. W sytuacji, gdyby rozgrywki były normalne, to przy 10-11 punktach przewagi nad Legią sam optowałbym za podjęciem ryzyka. W obecnych realiach nawet 12 punktów różnicy nie dawałoby żadnego komfortu, bo po podziale na ósemki przewaga stopniałaby do sześciu i w przypadku tylko jednego przegranego meczu w rundzie finałowej już zrobiłby się olbrzymi problem. Dlatego do tematu zimowych transferów musimy podejść z dużym wyczuciem. Najważniejsza jest stabilizacja i -  wiem, że się powtarzam - baza.

A jest na nią szansa w najbliższej przyszłości? Skoro to motyw przewodni twoich wypowiedzi?

- W Białymstoku jest na nią szansa, ale chciałbym być dobrze zrozumiany - nie mówię tylko o sytuacji Jagiellonii.

Czy to wreszcie ten sezon, kiedy możesz wygrać mistrzostwo?

- Dwa lata temu też mogliśmy wygrać ligę.

Teraz świetnie gracie na wyjazdach, aż siedemnaście punktów przywieźliście stamtąd do Białegostoku. To klucz do tytułu?

- Nikomu nie powiem, gdzie znalazłem klucz do naprawy czegoś, co nie tak dawno było największym problemem Jagiellonii. To tajemnica warsztatu, ale wiadomo - wyjazdowe wygrane budują. Za to do poprawy, i to zdecydowanie, jest skuteczność na własnym boisku. U siebie przegraliśmy z Lechią i Lubinem, czyli bezpośrednimi sąsiadami w tabeli. I zremisowaliśmy z Pogonią, choć już po trzech minutach Jarek Fojut powinien dostać czerwoną kartkę. Przeciw zespołowi z Gdańska nie mogli zagrać Runje ani Guti, a to znacząca strata. Na dodatek Marek Wasiluk nie wykorzystał doskonałej sytuacji. Szkoda, ale te porażki wytyczyły kierunki pracy. Tak do tego podchodzę.

Kto zatem jest twoim faworytem tego sezonu, biorąc pod uwagę sytuację na półmetku sezonu zasadniczego?

- Jak się liga podzieli na pół, to wiadomo: Legia, Lech, Wisła, Lubin i Lechia. Mam nadzieję, że my też znajdziemy się w tym gronie.

Wisła?

- Owszem, zanotowali nieudany start, ale piłkarsko zespół mają bardzo dobry. Boban Jović to reprezentant kraju, Richard Guzmics też, Maciej Sadlok również, Arek Głowacki, Rafał Boguski i Paweł Brożek to byli kadrowicze, zaś Zdenek Ondrasek jest bardzo dobrym piłkarzem. Mają naprawdę świetną pakę. Wisła na sto procent będzie się liczyła.

W Jagiellonii podczas przerwy na reprezentację też nie został żaden z liczących się piłkarzy ofensywnych.

- Został, Dmytro Chomczenowski, ale tylko dlatego, że jest po kontuzji. Mamy rzeczywiście dużą grupę kadrowiczów, tyle że głównie w młodzieżowych drużynach, a to jeszcze nie to samo. W kadrach są tylko Wassiljew, Cernych i Góralski.

Góralski miał pod górkę w obecnym sezonie u Probierza. Z jakiego powodu?

- W zespole może decydować tylko jedna osoba. I to trener jest od tego, żeby pilnować zawodników. Zwracałem mu kilkakrotnie uwagę co musi robić, i jak. I co poprawić. Nadszedł jednak taki moment, że wydawało się, że się poddał. Kiedy przemyślał sprawę, wrócił. Ten powrót to wyłącznie jego zasługa.

Nie wykonywał twoich poleceń?

- Nie. Po prostu popełniał błędy, na które zwracałem mu uwagę. Wiedział, że będzie grał tylko pod warunkiem, że je wyeliminuje. I tak się stało.

Czyli karnie wyleciał do drugiego zespołu?

- Nie. Szedł grać, tak jak wszyscy inni, którzy nie występowali w pierwszym zespole do rezerw zgodnie z procedurą. A w pewnym momencie rygor stosowany wobec zawodników z drugiego zespołu musiał być ostrzejszy, skoro przegrywali z Huraganem Morąg 0:3, a z Finishparkietem nawet 0:6. Mnie to do dziś się nie mieści w głowie, że aspirując do gry w pierwszym zespole można tak przegrać w III lidze.

Jak powołanie od Nawałki wpłynie na Góralskiego? Może odlecieć?

- Nie wiem, bo to zawsze jest teoria. Mam jednak nadzieję, że dobrze przyjmie to wyróżnienie i potraktuje jako motywację do cięższej pracy. Miał do wyboru kilka tygodni temu  - albo grać i się rozwijać w Białymstoku, albo czekać na następne okno transferowe i odejść. Wybrał ten pierwszy wariant. Ale wpływu na to, jakie zawodnicy mają plany, oczywiście nie mam.

Sędziowie - jak słychać nawet po ocenie sytuacji z Fojutem w meczu z Pogonią - to nie są, delikatnie mówiąc, twoi ulubieńcy.

- Tak to się układało przez ostatnie cztery lata, że we wszystkich zestawieniach w błędach arbitrów popełnionych na niekorzyść poszczególnych klubów przoduję. W tym okresie sędzia tylko raz dał nam kontrowersyjnego karnego, ale ta jedenastka była omawiana przez trzy miesiące. O tych przeciw nam było cicho. Przyjmuję to z pokorą. I uważam, że mamy dobrych arbitrów, szkoda tylko, że pan Zbigniew Przesmycki ingeruje w zachowania trenerów przy ławkach. Mogłoby to wyglądać o wiele spokojniej, ale nagłośniono, że ławka Jagiellonii jest najgorsza i wszędzie to pokazują. Nieprawdziwie, bo wystarczy, żeby obejrzeć i porównać zachowania w boksach rywali. Nic jednak na to nie poradzę.

A może zapłaciłeś po prostu za najbardziej niewyparzony język?

- Może? Co zrobić, takie jest życie trenera: los raz ci daje, raz zabiera. Na razie prawie wyłącznie zabiera, może więc kiedyś wreszcie odda. Tej wersji się trzymam!

Jest zagraniczny trener z doświadczeniem w naszej ekstraklasie, którego szanujesz?

- Jako piłkarz dużo nauczyłem się od Wernera Liczki. Miał ciekawe, ze szkoły francuskiej, podejście do futbolu. Nie będę natomiast porównywał polskiego trenera Jagiellonii, która wychowuje, do zagranicznego trenera Legii, która kupuje. Bo to dwa zupełnie inne światy.

Stanisław Czerczesow grał jednak z Legią bardzo prostą piłkę.

- To akurat nie był przypadkowy facet, w przeciwnym wypadku nie dostałby reprezentacji Rosji. Zresztą przyjechał do Polski już ze szkoleniowym dorobkiem, którego nikt nie mógł zakwestionować. I zrobił, co miał zrobić, to znaczy wygrał mistrzostwo i puchar grając agresywnym pressingiem. Dostosował taktykę do piłkarzy, których miał, i to trzeba docenić.

Są jeszcze trenerzy, na których się wzorujesz i czerpiesz z ich warsztatu?

- Na pewno są tacy, którym zazdroszczę. Trzystu milionów na transfery. Bo gdybym dostał tylko trzydzieści, to wykombinowałbym coś ekstra! Żartuję, ale nie do końca. Bardzo mi się podobają słowa Juergena Kloppa, że w Anglii jest wielu kupców, a niekoniecznie trenerów. A on chce być szkoleniowcem, który kogoś wychowa. Ta dewiza jest mi bliska.

120 kilometrów przebiegniętych przez zespół polskiej ekstraklasy w trakcie meczu, jak biega Liverpool pod kierunkiem Kloppa, to realny dystans jeszcze w tej dekadzie?

- Pewnie, że realny, ale Niemcy nie porównują swojego żużla do polskiego, o którym wiadomo, że jest najlepszy na świecie. Skoro wszyscy liczący się w tej dyscyplinie zawodnicy jeżdżą w Polsce, tu zarabia się największe pieniądze, i nasi żużlowcy stanowią ścisłą globalną czołówkę, to z góry wiadomo, że inne ligi nie mają szans w zestawieniu z naszą. Proponuję zatem, aby nie robić porównań, które nie mają sensu.

Przejmujesz się w ogóle statystykami? Pytam, bo Jagiellonia często ma niższy procent posiadania piłki od rywali, nawet w wygranych meczach.

- Nie, już nie. Kiedyś próbowałem z tym dyskutować, ale teraz nie zamierzam się w ogóle denerwować, bo wiem jak to funkcjonuje; nikt nie patrzy na jakość zawodników, których masz w kadrze. Ze statystyk liczy się tylko ta obejmująca bramki. Reszta jest nieistotna.

Które miejsce na koniec rozgrywek Lotto Ekstraklasy cię zadowoli?

Jasne, że tylko pierwsze. Drugi, nawet w ekstraklasie, jest pierwszym przegranym.

Wywiad przeprowadzony 10.11.2016

Rozmawiał Adam Godlewski