Aleksandar Vuković: Hasi był ofiarą okoliczności

Marek Wawrzynowski 02 Grudnia 2016, 11:10

Newspix / LUKASZ GROCHALA/CYFRASPORT / NEWSPIX.PL / Na zdjęciu: Aleksandar Vuković

WP Sportowe Fakty: Furorę robiły niedawno filmy z szatni Legii z panem w roli głównej. Jest pan postrzegany jako człowiek od motywacji. To dobrze?

• Słowo na niedzielę. Łukasz Piszczek: Łatwiej mają ci, którzy dużo nie myślą

Aleksandar Vuković:

Tego w Legii brakowało?

- Gdy pracowałem z trenerem Czerczesowem czy Besnikiem miałem wrażenie, że nie było tej radości z wygranej. Czasem można było odnieść wrażenie, jakby zawodnicy przychodzili tu jak do zwykłej pracy. Cieszyli się oczywiście z wygranych, ale chyba nie potrafili tego okazać.

W pierwszym filmie, po meczu z Lechem, uczy pan śpiewać po polsku kilku obcokrajowców, m.in. Thibaulta Moulina czy Vadisa Odjidję-Ofoę. To o tyle istotne, że wcześniej oni trzymali się osobno. Pojawiały się doniesienia, że było kilka "drużyn w drużynie".

- Bariera językowa zawsze jest problemem, to naturalne. Jak dodatkowo brakuje wyników, to jest zagrożenie, że się porobią grupy.

Ale poza tym zawodnicy których sprowadził Besnik Hasi mieli pewne miejsce w zespole, cokolwiek by się nie działo. To nie sprzyja integracji.

- To jest inna sytuacja, ale odbudowanie atmosfery to nie jest proces, który dzieje się z dnia na dzień. Że przyjdzie gość z Belgii, z Brazylii, z Afryki i zostaną w ciągu miesiąca rodziną. To niemożliwe. Teraz to poszło do przodu i jeszcze pójdzie. To nie jest łatwa sprawa, masz 25 osób, nie każdy może czuć się perfekcyjnie.

Zwłaszcza jeśli siedzi na ławce.

- Dokładnie, dlatego trzeba wykorzystać takie chwile jak w szatni po wygranych meczach. Wygrana to wspólne święto, przegrana też jest nasza.

A 8 bramek z Borussią jest czyje, wasze czy Cierzniaka?

- Zacznijmy od tego, że można mieć do niego pretensje o jedną bramkę. Tworzenie zespołu polega na tym, żeby przez trudne momenty przechodzić dużo łatwiej. Bez obrażania się, wytykania placem, odwracania się plecami. Każdy może się znaleźć w sytuacji gdy coś mu nie wyszło. To życiowe, sportowe, część naszej pracy.

A jednak pan zdecydował się posadzić Vadisa na ławce gdy mu gorzej szło.

- Tak, wcześniej z nim porozmawiałem. Uważam, że obok Ljuboji to najlepszy piłkarz jaki trafił do polskiej Ekstraklasy. To ta sama półka. Jeśli do polskiej Ekstraklasy trafia facet, za którego niedawno ktoś zapłacił 5 milionów euro, to jest to potężne cv, w porównaniu do różnych Vukoviciów, którzy przyjeżdżali tu wcześniej. Ale powiedziałem mu, że dla mnie najważniejsza jest drużyna. Był po słabszych meczach z Borussią Dortmund i Zagłębiem Lubin i po prostu nie zasługiwał na grę. Wytłumaczyłem mu swoje stanowisko i on zareagował bardzo pozytywnie. Pokazał profesjonalizm, że chce się skupić na swojej robocie, że zasługuje na kolejną szansę. Postawiłem go przed wyborem: Albo się obrazi i odsunie się na margines albo przyjmie to godnie i będzie trenował normalnie. A z jego potencjałem dobra gra to kwestia czasu. Poza tym zrobiłem to też dla jego dobra. Była na niego nagonka i dla wszystkich było ważne, żeby widzieli że to nie jest gość, który musi grać zawsze.

Zawodnicy, którzy siedzieli na ławce rezerwowych mieli pretensje? Powstało niezdrowe napięcie?

- Każdy na początku przechodzi okres gdy jest badany. Albo drużyna go akceptuje albo nie. Vadis miał o tyle trudno, że trafił z określonym nazwiskiem. Grał cały czas i media zaczęły pisać o zarobkach. Że najlepiej opłacany piłkarz Ekstraklasy i tak dalej. Moim zdaniem to zły PR, zwłaszcza jeśli ma go zaakceptować grono ludzi. Więc siadł na ławce, potem drugi raz, ze Sportingiem. Wszedł, dał dobrą zmianę. A od następnego meczu zaczął grać świetnie i tak już zostało. Myślę, że teraz każdy tu się cieszy z tego, że ma takiego piłkarza w zespole. I teraz doskonale rozumiem trenera Hasiego. On wiedział to, czego my nie wiedzieliśmy, Jakim piłkarzem jest Vadis. Dla mnie zapewnienia, że jest świetny, nie miały znaczenia gdy zobaczyłem go w Zabrzu czy nawet innych meczach gdzie nie grał źle, ale nie tak jak powinien. Nie aż tak żeby musiał koniecznie grać, bez względu na okoliczności. Hasi rozumiał, że on musi grać, żeby się odbudował do swojego poziomu.

Hasi, skoro o nim mówimy, awansował do Ligi Mistrzów, przyprowadził dobrych piłkarzy jak Vadis czy Thibault Moulin. A jednak jest odbierany mocno negatywnie. Ludzie nie cieszyli się nawet z awansu do Ligi Mistrzów, co było przecież wydarzeniem historycznym.

- To wina Hasiego czy mentalności ludzi tutaj? Robert Lewandowski mówi, że w Niemczech ma bajkę w porównaniu z tym, co może przeżyć w Polsce. Tu ludzie często nie potrafią się cieszyć. Ja się bardzo cieszyłem z awansu do Ligi Mistrzów. Niektóre reakcje były dla mnie bardzo dziwne. Na pewno Hasi trafił do klubu w bardzo trudnym momencie. Jestem daleki od tego, żeby go krytykować. To bardzo dobry trener.

Poważnie? W jakim sensie?

- W sensie trenerskim, taktyka, znajomość futbolu.

A jednak coś było "nie tak".

- Moment w czasie. Po Stanisławie Czerczesowie, który zdobył tytuł mistrzowski i Puchar Polski. Zmieniliśmy pół zespołu, który zdobył te trofea. Zaczęła się budowa od nowa, w biegu. Z dnia na dzień chcieliśmy zbudować coś na miarę oczekiwań, a to nie było możliwe. Nie mówię, że nie popełnił błędów, ale też nie mówmy, że gdyby nie było Hasiego, wychodzilibyśmy teraz z grupy w Lidze Mistrzów. Przecież my wyszliśmy na Dortmund w Warszawie trzema zawodnikami, którzy grali w ostatniej kolejce poprzedniego sezonu z Pogonią Szczecin. Z czego jeden to bramkarza, a drugi to Guilherme, który grał teraz z konieczności na lewej obronie. To eksperyment, który nie ma prawa powieść się na tym poziomie. Niepoważne potraktowanie rozgrywek z naszej strony.

Dlaczego?

- Jeśli mówimy o klubach, które są budowane za setki milionów euro, to mówimy raczej o stabilizacji. Dlaczego teraz mamy mówić, że to wina Hasiego. Czy Hasi nie wystawił Pazdana, Hlouska, Jędrzejczyka, Lewczuka, Borysiuka, bo nie chciał ich wystawić? Trochę lodu na głowę by się przydało. Musimy wyciągnąć wnioski, żeby nigdy nie być już w takiej sytuacji, że wychodzimy z dwójką nowych środkowych obrońców, którzy dopiero muszą się uczyć grania w Legii, a co dopiero w Lidze Mistrzów. W dodatku z Borussią Dortmund.