MŚ 2018. Piekło Lagos, które wychowało wielkich piłkarzy

Tomasz Skrzypczyński 22 Marca 2018, 07:29

Getty Images / Na zdjęciu: Taribo West

• Długa podróż gwiazdy Nigerii na mecz z Polską

Ajegunle, najniebezpieczniejsza dzielnica Lagos, stolicy Nigerii, to jednak miejsce, które wychowało gwiazdy afrykańskiej piłki. Taribo West, Jonathan Akpoborie, Emmanuel Amunike, Obafemi Martins - wszyscy występowali w największych europejskich klubach. Wszyscy zaczynali też grać na tym samym boisku.

Na rozległej przestrzeni, gdzie pasy trawy rzadko bywają zielone, a kałuże przypominają o nierównościach, w latach 70-tych ubiegłego wieku postawiono bramki, ktoś rzucił piłkę. To wystarczyło, aby przyciągnąć najmłodszych. Krótko później powstał już klub - Marine Dynamos, a boisku nadano nazwę Maracana.

- Pamiętam moment, w którym jeden z naszych zawodników, Tata Dickson, zasugerował tę nazwę. Dlaczego? Ponieważ Maracana była największym stadionem na świecie, a wokół naszego boiska była ogromna przestrzeń - tłumaczy Felix Ganagana, jeden z założycieli klubu.

Pojawienie się drużyny szybko dowiodło, że Nigeryjczycy są zwariowani na punkcie futbolu. Sprofesjonalizowano, oczywiście na tyle ile można, klub, pojawiły się zespoły w kilku kategoriach wiekowych, wprowadzono treningi. Od U-8 do U-20, chłopcy i dziewczyny - sytuacja nie zmieniła się do dziś.

I choć przez całe dnie na boisku trenują setki dzieci, wystrzał kul dochodzący ze slumsów jest słyszalny. - Przychodzimy tutaj grać, aby nie myśleć o problemach - mówi jeden z nastolatków na antenie stacji CNN, która pojawiła się w Ajegunle, aby zrobić o tym miejscu reportaż. Problemy są bowiem ogromne.

Wszechobecna bieda to tylko jeden z nich. Ajegunle to miejsce o najwyższym wskaźniku przestępczości w Lagos, gdzie każdego dnia rozlega się zapach śmierci. Już najmłodsi ryzykują swoje życie, wkraczając w koszmarną codzienność slumsów. Dla wielu z nich futbol jest szansą na wyrwanie się z opanowanego przez gangi piekła.

Nie brakuje takich, którym się udało i zrobili wielkie kariery. Taribo West był przez lata podstawowym zawodnikiem AJ Auxerre i Interu Mediolan, w tym ostatnim klubie występował też Obafemi Martins, a Emmanuel Amunike trafił nawet do Barcelony. Grali w największych klubach, chociaż zaczynali od nierównego placu w Ajegunle.

Podobnie jak Jonathan Akpoborie, w latach 90-tych czołowy piłkarz Bundesligi, strzelający gole dla VfB Stuttgart i VfL Wolfsburg. - To piłkarski dom dla Nigerii. Najmłodsi nie mają tutaj co robić. Jeśli nie chcą trafić w złe towarzystwo, przychodzą na boisko. Spędzają tam całe dnie i w końcu zaczynają się rozwijać.

- Dorastanie w tym miejscu było niezwykle trudne. Tego zupełnie nie da się porównać z Europą, gdzie wszystko masz zagwarantowane. Musisz zdobyć pieniądze na wszystko - ubrania, przejazdy, a nawet na wodę po treningu. Ci, których na to nie stać, zostają na miejscu i trenują do krwi. I oni zostają potem najlepszymi piłkarzami - tłumaczy Ighalo.

W futbol, który może być szansą dla Nigerii, uwierzyły też władze kraju. Zaczęto organizować turnieje piłkarskie, powstają szkółki, mające przyciągnąć najmłodszych i zarazem odciągnąć je od niebezpiecznych ulic. Lagos jest jednak jednym z najszybciej rosnących miast w Afryce i już liczy ponad 20 milionów mieszkańców. Nie dla wszystkich znajdzie się miejsce w nowych akademiach.

Nierówne boisko na Maracanie nadal powinno się więc zapełniać.