Legia jest szkółką, w której są sami uczniowie i żadnego nauczyciela

Marek Wawrzynowski 10 Grudnia 2021, 15:30

WP SportoweFakty / Mateusz Czarnecki / Na zdjęciu: Dariusz Mioduski

• Katastrofa! Koniec marzeń Legii

Wybudowanie wartego ponad 100 milionów euro imponującego kompleksu treningowego to wydarzenie wręcz epokowe. Nigdy wcześniej żaden klub w Polsce nie miał takiego ośrodka. To też ogromna inwestycja w akademię piłkarską. A przecież od początku Mioduski przekonywał, że realizuje model, który miałby polegać na "produkcji piłkarzy" i ich sprzedaży. Tak jak działa wiele klubów na zachodzie: Ajax, Benfica i kilka mniejszych.

Tyle, jeśli chodzi o wizję długofalową. Na razie z jej realizacji wynika niewiele. Legia sprzedała Radosława Majeckiego i Michała Karbownika łącznie za 12,5 mln euro, to oczywiście dużo, ale miało być tych zawodników więcej. A na razie nic na to nie wskazuje. Pojawiają się oczywiście młodzi gracze w składzie drużyny z Warszawy, ale nie mówimy o piłkarzach potencjalnie wartych miliony euro.

Na razie zatem trudno nazwać akademię sukcesem, ale na pewno zbudowany jest fundament pod przyszłe sukcesy.

Spektakularny zjazd

Kibiców interesuje jednak głównie pierwsza drużyna. A ta popadła w przeciętność i  przechodzi największy kryzys być może w historii klubu. Ale nie oszukujmy się, kibiców nie interesują piękne budynki i ładnie prowadzona strona internetowa. Kibiców interesują konkretne wyniki sportowe.

Mioduski właścicielem klubu jest od 8 lat, ale dopiero od 4,5 zarządza nim sam. Licząc cały okres, Legia Mioduskiego zdobyła w ciągu ośmiu sezonów sześć tytułów mistrzowskich i dwa wicemistrzowskie. Do tego dołożyła trzy puchary Polski. Na rynku lokalnym stała się hegemonem.

Po tym, jak obecny właściciel i prezes przejął pełnię władzy, drużyna zdobyła cztery  tytuły mistrzowskie i jeden wicemistrzowski. To bardzo dobry wynik. Jednocześnie przestała liczyć się w Europie, w pucharach przegrała wszystko, co możliwe. Odpadała z Sheriffem Tiraspol (znacznie słabszym niż obecnie), Dudelange czy Karabachem. Miała też kilka niezłych meczów w tym okresie, ale ogólnie grała znacznie poniżej oczekiwań. Dopiero w tym sezonie udało się awansować do Ligi Europy i trzeba przyznać, że Legia po drodze zagrała kilka dobrych spotkań. Ale jej wynik w fazie grupowej nie powala, choć pamiętajmy, że wywalczenie choćby punktu w tej grupie było sukcesem (Legia zdobyła 6 punktów).

Generalnie jednak w ciągu ostatnich kilku lat Legia zaliczyła spektakularny zjazd, co przede wszystkim obserwujemy w lidze. Po raz pierwszy od czasów powojennych drużyna z Warszawy jest prawdziwym chłopcem do bicia. Nawet w Pucharze Polski męczy się z drużynami półamatorskimi.

Legijna szkółka

Jak doprowadzono do tego stanu? Zdecydowały błędy właściciela, a więc Dariusza Mioduskiego oraz jego dyrektora sportowego, Radosława Kucharskiego. W rozmowie z kibicami na legijnym czacie "LegiaTalk" na twitterze Mioduski prosił o cierpliwość. Stwierdził, że w Legii wciąż wszyscy się uczą. I to też jest wielki problem Legii. Uczy się właściciel, uczy się dyrektor sportowy a dodatkowo zatrudniano trenerów, którzy też się uczyli. Legia jest więc szkołą, w której są sami uczniowie i żadnego nauczyciela.

Historia trenerów Legii od czasu przejęcia samodzielnych rządów przez Mioduskiego przedstawia się następująco:

Romeo Jozak - pierwsza praca
Dean Klafurić  - wcześniej pracował z kobietami, w niższych ligach albo jako asystent. Miał minimalne doświadczenie
Ricardo Sa Pinto - niezły trener o psychopatycznej osobowości
Aleksandar Vuković - wcześniej pracował głównie jako asystent lub trener tymczasowy
Czesław Michniewicz - czołowy ekstraklasowy trener
Marek Gołębiewski - wcześniej pracował w niższych ligach.

Może wynika to z jakiejś obsesji kontroli, może z oszczędności, ale tu rysuje się poważny problem. Legia od lat nie miała trenera klasy międzynarodowej, choć sądząc po pensjach piłkarzy, stać ją na to. Dlaczego? Na pewno żaden trener nie wszedłby w taki układ z dyrektorem sportowym, że nie ma wpływu na transfery.

Inna sprawa to dobór trenerów pod kątem stylu gry. Sam Mioduski przyznał, że wybierał szkoleniowców w zależności od sytuacji. Czyli raz trenera do kontrataku, raz do posiadania. Ten absurdalny brak konsekwencji jest o tyle problematyczny, że niekoniecznie do profilu trenera dopasowywano zawodników. I dziś doszło do tego, że Gołębiewski, który lubi szybką kombinacyjną piłkę, nie ma do tego wykonawców. Widać to było bardzo dobrze w meczu ze Spartakiem, gdzie zawodnicy chcą, ale nie potrafią. Piłka chodzi od lewej do prawej. Legii zabrakło piłkarskich argumentów.

Ryzykowna gra

Zresztą to samo widać w lidze. Legia, mając zdecydowanie najdroższą kadrę, nie jest w stanie zdominować żadnego rywala. Większość trenerów ligowych, może wszyscy poza Maciejem Skorżą, daliby się pewnie pokroić za takich piłkarzy, jakimi dysponował Michniewicz czy obecnie Gołębiewski. I ci zawodnicy są dziś w strefie spadkowej.

Wszystko to jest o tyle dziwne, że Mioduski wydaje się człowiekiem myślącym sensownie, działającym konsekwentnie. Odniósł wielki sukces w biznesie, ale nie potrafi przełożyć tego na futbol.

Dziś, po niemal 5 latach jego rządów, Legia jest w bardzo złej sytuacji, choć nie bez wyjścia. W tym czasie wydarzyło się kilka dobry rzeczy, ale wskazówka między dobrym a złym przechyla się bardziej w tę drugą stronę. Przyjście Marka Papszuna może wszystko zmienić. Charyzmatyczny i bezkompromisowy trener ma szansę odbudować zaufanie do właściciela. Ale jeśli to się nie uda, Dariusz Mioduski przegra całkowicie.

ZOBACZ inne teksty autora