W tym artykule dowiesz się o:
W 15. edycji mistrzostw Europy pierwszy raz w historii wezmą udział aż 24 zespoły, w tym gospodarz - reprezentacja Francji. Z eliminacji awans wywalczą 23 drużyny, z czego 19 bezpośrednio, a 4 po rozegraniu barażowego dwumeczu. Aż do niedzieli po przepustki sięgnęło 16 drużyn narodowych.
Polska - 3. start w ME
Biało-Czerwoni w mistrzostwach Europy debiutowali w 2008 roku, kiedy w grupie nie sprostali Chorwacji i Niemcom. Cztery lata później Polska okazała się słabsza od Czech oraz Grecji. Do trzech razy sztuka? We Francji w 2016 roku nadzieje będą spore przede wszystkim dlatego, że Adam Nawałka ma do dyspozycji fenomenalnego Roberta Lewandowskiego i świetnie współpracującego z nim Arkadiusza Milika.
Polska wywalczyła w eliminacjach aż 21 punktów. Potrafiła pokonać na własnym terenie Niemcy i Irlandię. Łącznie strzeliła 33 gole, co najprawdopodobniej okaże się najlepszym wynikiem w całych kwalifikacjach. Nasza drużyna niewątpliwie musi poprawić się w defensywie, ale selekcjoner ma sporo czasu przed mistrzostwami.
Niemcy - 12. start w ME
To nie były najbardziej udane eliminacje w historii niemieckiej drużyny narodowej. Roszady kadrowe po mundialu oraz gra w kratkę największych gwiazd skutecznie przeszkadzały kadrze Joachima Loewa we wkroczeniu na ścieżkę zwycięstw. Ostatecznie Niemcy przeciwko Polsce zdobyli tylko 3 punkty w dwumeczu, a z Irlandią wywalczyli zaledwie jedno "oczko".
Mimo to dwa zwycięstwa nad Szkocją (odniesione w bólach - 2:1 i 3:2) pozwoliły mistrzom świata wygrać grupę i już 12. raz z rzędu awansować do finałów europejskiego czempionatu. Jeśli jednak drużyna Loewa istotnie nie poprawi formy w ciągu najbliższych miesięcy, nie będzie mogła liczyć na sukces we Francji.
Rumunia - 5. start w ME
Przeciwnicy Biało-Czerwonych w eliminacjach mistrzostw świata 2018 byli bezbarwni, ale skuteczni. W 10 występach w najsłabiej obsadzonej grupie drużyna Anghela Iordanescu zdołała strzelić raptem 11 goli, a jej najsilniejszym punktem okazała się solidna defensywa, która dała się zaskoczyć tylko dwukrotnie. Żaden zespół nie stracił w eliminacjach tak niewielu bramek.
Wśród Rumunów brakuje gwiazd europejskiego futbolu, choć kibice z pewnością kojarzą kilka nazwisk. Ciprian Tatarusanu to numer 1 w bramce Fiorentiny, Razvan Rat odniósł mnóstwo sukcesów z Szachtarem Donieck, Vlad Chiriches występuje w SSC Napoli, Alexandru Maxim miewa przebłyski w Bundeslidze, a Gabriel Torje ma na koncie mecze w Primera Division i Serie A.
Albania - 1. start w ME
Awans Islandii i Irlandii Północnej jest oczywiście zaskoczeniem, ale największą sensację sprawiła Albania, która była losowana z 5. koszyka, a zdystansowała silne kadrowo Danię oraz Serbię, a także Armenię. To ogromny sukces reprezentacji z Bałkanów, która nigdy wcześniej nie występowała na imprezie mistrzowskiej.
Decydująca okazała się solidna gra w defensywie podopiecznych Gianniego De Biasi. Linia obrona dyrygowana przez doświadczonego Lorika Canę rzadko kapitulowała - dała sobie wbić tylko 5 bramek w 8 spotkaniach. Albańczycy w ataku mają jeszcze nad czym pracować, ale ich awansu nie sposób uznać za niezasłużony, skoro potrafili dwa razy zremisować z Danią i pokonać na wyjeździe Portugalię.
Walia - 1. start w ME
Smoki przez wiele lat, dysponując takimi asami jak Ryan Giggs czy Craig Bellamy, miały spore ambicje, ale zaliczały kolejne rozczarowania. Dopiero zwiększenie liczby uczestników do 24 oraz skuteczna gra Garetha Bale'a sprawiły, że Walijczycy mogą cieszyć się z historycznego awansu.
Gwiazdor Realu Madryt był prawdziwym liderem drużyny narodowej. Strzelał najważniejsze gole, nakręcał akcje i pomagał również w defensywie. Kadra Chrisa Colemana to jednak oczywiście nie tylko Bale - selekcjoner ma w talii całą plejadę piłkarzy z Premier League na czele z kapitanem Ashleyem Williamsem ze Swansea oraz Aaronem Ramseyem z Arsenalu i Joe Allenem z Liverpoolu.
Włochy - 9. start w ME
51 - tylu piłkarzy w ciągu ostatniego roku powołał do drużyny narodowej Antonio Conte. Selekcjoner szuka zawodników znajdujących się w najwyższej dyspozycji, nie mając do dyspozycji - zwłaszcza w ofensywie - wielkich gwiazd. Przez kilka miesięcy sądzono, że podstawowymi napastnikami na lata zostaną Ciro Immobile i Simone Zaza, ale obecnie regularnie grają Eder z Sampdorii oraz Graziano Pelle z Southampton.
Niemal pewne jest, że kadrowo Italia nie będzie robiła przed Euro 2016 porażającego wrażenia, choć Gianluigi Buffon, Leonardo Bonucci i Giorgio Chiellini to gwarancja solidnej gry w defensywie. Umiejętności taktyczne Conte są jednak bardzo duże, o czym świadczą trzy tytuły mistrzowskie z Juventusem i bezproblemowy awans do Euro 2016 ze stosunkowo trudnej grupy.
Belgia - 5. start w ME
Minęło już 25 lat, odkąd Czerwone Diabły wygrały grupę w mistrzostwach Europy z Włochami, Anglią oraz Hiszpanią i wystąpiły w wielkim finale, w którym uległy tylko 1:2 Republice Federalnej Niemiec, tracąc gola w 88. minucie. Od tego czasu Belgia tylko w 1984 i 2000 roku grała w ME i nie potrafiła wyjść z grupy.
Od kilku Belgowie znów są zaliczani do ścisłej europejskiej czołówki. Mając w składzie Vincenta Kompany'ego, Jana Vertonghena, Kevina De Bruyne, Marouane'a Fellainiego, Radję Nainggolana, Axela Witsela, Driesa Mertensa, Romelu Lukaku, Christiana Benteke i przede wszystkim Edena Hazarda, zespół Marca Wilmotsa nie musi bać się nikogo, a przed losowaniem najprawdopodobniej zostanie umieszczony w 1. koszyku.
Hiszpania - 10. start w ME
La Furia Roja nie miała sobie równych podczas Euro 2008 oraz 2012 i także tym razem będzie uznawana za jednego z najpoważniejszych kandydatów do triumfu. Nie może tego zmienić nawet fatalny występ podczas mundialu oraz decyzja podjęta przez Vicente del Bosque o przebudowywaniu drużyny narodowej i wprowadzaniu wielu nowych zawodników, którzy wcześniej mogli tylko marzyć o reprezentacji.
W kadrze wciąż nie brakuje wielkich i uznanych gwiazd - Iker Casillas, Gerard Pique, Sergio Ramos, Jordi Alba, Cesar Azpilicueta, Andres Iniesta, Cesc Fabregas, Sergio Busquets, Juan Mata, Pedro Rodriguez, David Silva, Isco czy Alvaro Morata zazwyczaj błyszczą w rozgrywkach klubowych i będą budzić respekt wśród rywali także podczas Euro 2016.
Szwajcaria - 4. start w ME
Helweci podczas mundialu stoczyli zażarty bój o ćwierćfinał z Argentyną. Zabrakło im centymetrów, by doprowadzić do serii rzutów karnych. Nie sposób nie odnieść wrażenia, że od tego czasu Szwajcarzy nieco obniżyli loty, choć awans do Euro 2016 wywalczyli bez najmniejszych problemów. Wyraźne porażki z Anglią (0:2 i 0:2) obniżają jednak ogólną ocenę ich postawy.
Siłą zespołu, który prowadzi Vladimir Petković, jest kolektyw. Statusu gwiazdy nie ma nawet Xherdan Shaqiri - skrzydłowy Stoke City ostatni mecz drużyny narodowej w całości obejrzał z ławki rezerwowych. Zaczyna wyróżniać się niezwykle uzdolniony Breel Donald Embolo, a powrót do formy po poważnej kontuzji sygnalizuje napastnik Eren Derdiyok. Szanse, że Szwajcarzy podbiją mistrzostwa Europy, wydają się jednak niezbyt duże.
Portugalia - 7. start w ME
Mistrzami Europy zostało dotąd osiem reprezentacji. W tym gronie nie ma Portugalii, choć od dwóch dekad jest zaliczana do ścisłej europejskiej czołówki. Cristiano Ronaldo i spółka najbliżej byli w 2004 roku, kiedy na własnym terenie dopiero w pojedynku o tytuł ulegli rewelacyjnej wówczas Grecji. Później odpadali odpowiednio w ćwierćfinale i półfinale.
Portugalia przez eliminacje przeszła bez problemów, choć na początku sensacyjnie uległa u siebie Albanii. Czy odegra decydującą rolę we Francji? Na to się nie zanosi, choć trener Fernando Santos dysponuje najlepszych piłkarzem świata ostatnich lat. Ronaldo ma już 30 lat i nie otrzymuje w kadrze wystarczającego wsparcia, choć uzdolnionych Portugalczyków nie brakuje.
Irlandia Północna - 1. start w ME
Awans Green and White Army to ogromne zaskoczenie. Irlandia Północna nie była traktowana jako kopciuszek, ale przez szereg lat mogła tylko marzyć o występie na wielkiej imprezie. Skąd taki sukces zespołu Michaela O'Neilla? Nie sposób zaprzeczyć, że po części to efekt zwiększenia liczby miejsc w finałach ME, a po części niezbyt silnej grupy, w której w dodatku koszmarnie prezentowała się początkowo faworyzowana Grecja.
Irlandczycy wykorzystali przede wszystkim słabość przeciwników, ale nie można odbierać im zasług. Spośród dziewięciu meczów przegrali tylko jeden - 0:2 z Rumunią. W pozostałych nie zaliczyli wpadek i dość dobrze spisywali się w defensywie. Czy to wystarczy, by korzystnie zaprezentować się we Francji? W drużynie brakuje gwiazd, ale fani brytyjskiego futbolu z pewnością znają Jonny'ego Evansa, Paddy'ego McNaira, Stevena Davisa i Kyle'a Lafferty'ego.
Czechy - 9. start w ME (w tym 3. jako Czechosłowacja)
Naszych południowych sąsiadów dość często brakuje na mundialu, ale do mistrzostw Europy awansują regularnie. W 1996 roku Czechy okazały się rewelacją i dopiero w finale uległy Niemcom. Osiem lat później dotarły do fazy półfinałowej, a w 2012 roku zagrały w ćwierćfinale, kiedy uległy Portugalii.
Czesi wywalczyli awans bez problemów. Choć kadra jest odmładzana i występuje w niej coraz mniej gwiazd, to pod wodzą selekcjonera Pavla Vrby potrafi być bardzo skuteczna i osiągać zadowalające wyniki. W ostatniej kolejce Petr Cech i spółka powalczą z Islandią o pierwsze miejsce w grupie A.
Austria - 2. start w ME
Austriakom powiodła się dopiero 14. próba wywalczenia awansu do mistrzostw Starego Kontynentu. Wystąpili na Euro 2008, ale tylko dlatego, że jako gospodarz nie musieli brać udziału w eliminacjach. Z turniejem pożegnali się wówczas już po fazie grupowej, finiszując za Chorwacją i Niemcami, a tuż przed Biało-Czerwonymi.
Za sukcesem Austrii stoi selekcjoner Marcel Koller, który poukładał zespół w defensywie i nauczył go atrakcyjnego futbolu. Drużyna ma wielkiego lidera - Davida Alabę, który potrafi błyszczeć zarówno w obronie, jak i w linii pomocy. Zawodnik Bayernu ma duże wsparcie w Marko Arnautoviciu, Zlatko Junuzoviciowi i Martinie Harniku.
Islandia - 1. start w ME
Drużyna z Wyspy Gejzerów to zdecydowanie największa rewelacja eliminacji. Islandczycy jeszcze niedawno doznawali wysokich porażek z potentatami i w ogóle nie liczyli się w walce o awans. Wszystko zmieniło pozyskanie doświadczonego trenera i długoletniego selekcjonera szwedzkiej kadry Larsa Lagerbaecka.
Pod wodzą 67-latka Islandia gra niemal bezbłędnie w defensywie, a w przodzie ma zawodników potrafiących zrobić różnicę. Wyróżnić trzeba przede wszystkim Gylfiego Sigurdssona, ale też Aron Einar Gunnarsson, Birkir Bjarnason, Kolbeinn Sigthorsson czy Alfred Finnbogason cieszą się coraz większym poważaniem w Europie. Wszystko wskazuje na to, że w 2016 roku we Francji Islandia nie będzie chłopcem do bicia.
Anglia - 9. start w ME
Angielscy kibice na sukces w futbolu reprezentacyjnym czekają od wielu dekad. Na mistrzostwach Europy nigdy nie zagrali w finale, a jedyny medal - brązowy - wywalczyli w 1968 roku. Później jeszcze tylko raz, w 1996 roku, gdy organizowali turnieju, znaleźli się w czołowej "czwórce".
Czy czempionat we Francji okaże się szczęśliwy dla Synów Albionu? Niewykluczone. Drużyna Roya Hodgsona świetnie rokuje, składa się z wielu młodych i niezwykle utalentowanych piłkarzy, a w linii ataku ma skutecznego w narodowych barwach Wayne'a Rooneya. Jeśli Anglicy pokonają Litwę, zostaną 6. zespołem w historii, który zakończył eliminacje do ME z kompletem zwycięstw.
Francja - 9. start w ME
W maju 2010 roku Francja toczyła zacięty bój o organizację mistrzostw Europy z Turcją. Trójkolorowi nieznacznie wyprzedzili konkurenta (stosunkiem głosów 7 do 6 w decydującym etapie głosowania) i po 32 latach znów przyjmą uczestników Euro. Będą najprawdopodobniej ostatnim gospodarzem w historii, ponieważ kolejne turnieje rozgrywane będą już na całym kontynencie.
Les Bleus w 2000 roku po pamiętnym finale z Włochami okazali się najlepsi w Europie, ale w następnych edycjach już nie błyszczeli i ani razu nie przebili się do strefy medalowej. Teraz kibice znad Sekwany i Loary znów mogą być optymistami, ponieważ Didier Deschamps buduje perspektywiczny zespół, w którym nie brakuje gwiazd takich jak Paul Pogba, Blaise Matuidi, Antoine Griezmann, Karim Benzema czy Anthony Martial.
na Instagramie 
na Facebooku 
Rozwiń odpowiedzi (1)
