Roberta Lewandowskiego zamach na legendy

5. Robert Lewandowski

Gdy startowały el. Euro 2016, "Lewy" miał na koncie tylko 19 bramek w reprezentacji Polski i zajmował dopiero 12. miejsce w klasyfikacji najskuteczniejszych zawodników w historii Biało-Czerwonych. 27-latek zaczął jednak eliminacje z wysokiego C, bo już w meczu 1. kolejki z Gibraltarem (7:0) ustrzelił czteropak, dzięki któremu wskoczył do pierwszej "10" zestawienia.

Na tym jednak nie poprzestał i systematycznie piął się w górę klasyfikacji, mijając Zbigniewa Bońka oraz Gerarda Cieślika i dziś jest piątym najskuteczniejszym zawodnikiem w historii reprezentacji Polski!

W 10 meczach el. Euro 2016 zdobył aż 13 bramek, wyrównując strzelecki rekord rozgrywek ustanowiony przed Davida Healy'ego w el. Euro 2008. Warto jednak zauważyć, że Irlandczyk strzelił 13 goli w 12 występach, podczas gdy "Lewy" miał na to tylko 10 kolejek.

Lewandowski jest dziś jednym z najlepszych, o ile nie najlepszym napastnikiem świata, ale na status legendy wciąż musi pracować. Między innymi poprzez bicie kolejnych strzeleckich rekordów reprezentacji Polski. Kogo gwiazdor Bayernu Monachium goni na liście wszech czasów?

Robert Lewandowski w reprezentacji Polski:

5. Andrzej Szarmach

Zdobywając bramkę w kończącym el. Euro 2016 meczu z Irlandią, "Lewy" dogonił w klasyfikacji wszech czasów Andrzeja Szarmacha. Co ciekawe, kapitan reprezentacji Polski zrównał się z "Diabłem" po golu strzelonym w jego stylu, czyli piekielnie silnym uderzeniem głową. Podobno po strzale Lewandowskiego piłka leciała z prędkością 82 km/h!

Szarmach występował w kadrze jako gracz Górnika Zabrze, Stali Mielec i AJ Auxerre. Jest jednym z "Orłów Górskiego", ale w reprezentacji pojawił się dopiero po Igrzyskach Olimpijskich w Monachium, na których Biało-Czerwoni wywalczyli złoto, ale trudno się temu dziwić, bo w Ekstraklasie zadebiutował dopiero w sezonie 1972/1973, przed którym zamienił Arkę Gdynia na Górnika Zabrze. Cztery lata później w Montrealu sięgnął z Polską po srebro i został królem strzelców turnieju.

Jest trzykrotnym uczestnikiem mistrzostw świata. Zagrał na turniejach w RFN (1974), Argentynie (1978) oraz Hiszpanii (1982) i jest dwukrotnym srebrnym medalistą MŚ - wówczas za zajęcie III miejsca przyznawano srebrny krążek. W 1974 roku zdobył pięć bramek, zostając wicekrólem strzelców - więcej goli od niego strzelił wtedy tylko Grzegorz Lato. Na MŚ 1982 był jedynie rezerwowym. Do meczu o III miejsce zagrał tylko raz - w drugim spotkaniu turnieju z Kamerunem, zastępując kontuzjowanego Andrzeja Iwana. W decydującym o medalu pojedynku z Francją (3:2) niespodziewanie wybiegł od pierwszej minuty i zdobył jedną z bramek. Był to jego ostatni występ w drużynie narodowej.

Andrzej Szarmach w reprezentacji Polski:

4. Ernest Pohl

"Król Warszawy, bóg Zabrza" na niwie klubowej mógł czuć się spełniony. Z Legią Warszawa dwukrotnie ustrzelił dublet, czyli zdobył w jednym sezonie i mistrzostwo, i Puchar Polski. Z kolei z Górnikiem Zabrzem wygrał ligę osiem (!) razy i dorzucił do tego jeden puchar. Jest trzykrotnym królem strzelców Ekstraklasy i najskuteczniejszym zawodnikiem w jej historii (186).

Jego kariera reprezentacyjna nie była jednak usłana sukcesami. Jest czwartym najlepszym strzelcem w historii Biało-Czerwonych, ale nigdy nie wystąpił na mistrzostwach świata czy Europy. Wziął udział tylko w IO 1960. Podczas turnieju rozgrywanego w Rzymie zapisał się w historii reprezentacji - w spotkaniu z Tunezją zdobył aż pięć bramek, a wyczyn ten zdołał powtórzyć tylko Włodzimierz Lubański.

Ernest Pohl w reprezentacji Polski:

3. Kazimierz Deyna

Choć "Kaka" był pomocnikiem, jest trzecim najskuteczniejszym graczem w historii reprezentacji Polski. W latach 1973-1978 był kapitanem Biało-Czerwonych. Opaskę przejął po Włodzimierzu Lubańskim, gdy ten doznał kontuzji w pamiętnym meczu z Anglią i nosił ją już do końca reprezentacyjnej kariery.

Złoty medalista IO 1972, których został też królem strzelców - zdobył w czasie turnieju aż siedem bramek, w tym dwie w finałowym meczu z Węgrami. Ma na koncie też srebrny medal IO 1976 i przede wszystkim srebrny medal MŚ 1974. Dzięki fantastycznemu występowi na Weltmeisterchaft w RFN Deyna zakończył 1974 rok na III miejscu w plebiscycie France Football na najlepszego piłkarza Europy 1974! Ustąpił tylko Franzowi Beckenbauerowi i Johanowi Cruyffowi.

Kazimierz Deyna w reprezentacji Polski:

2. Grzegorz Lato

Jedyny w historii polski król strzelców mundialu. Na turnieju w 1974 roku zdobył siedem bramek, w tym jedną w meczu o III miejsce z Brazylią (1:0), która dała Biało-Czerwonym srebrny medal. Jest w ogóle najskuteczniejszym Polakiem w historii mistrzostw świata - na MŚ 1974, 1978 i 1982 wystąpił łącznie 20 razy, strzelając 10 goli.

Ma w kolekcji złoty medal IO 1972, srebrny medal MŚ 1974, srebrny medal IO 1976 i srebrny medal MŚ 1982 - takiej kolekcji nie ma żaden inny polski piłkarz!

Z gry w reprezentacji Polski zrezygnował po mundialu w Hiszpanii, ale dwa lata później zagrał w narodowych barwach jeszcze raz, by zaliczyć 100. występ z orłem na piersi.

Grzegorz Lato w reprezentacji Polski:

1. Włodzimierz Lubański

Według wielu najlepszy polski piłkarz w historii. To, czy jest lepszy od Kazimierza Deyny, Zbigniewa Bońka czy lepszy od niego będzie Robert Lewandowski jest kwestią nie do rozstrzygnięcia. Faktem jednak jest, że Lubański jest najmłodszym w historii reprezentantem Polski - z orłem na piersi zagrał już w wieku 16 lat i 188 dni i już w premierowym występie w kadrze zdobył swojego pierwszego gola, co czyni go od razu najmłodszym zdobywcą bramki w historii reprezentacji Polski.

Lubański jest też strzeleckim rekordzistą wszech czasów polskiej kadry - w 75 występach zdobył aż 48 bramek! Do niego też należy rekord goli strzelonych w jednym meczu: w 1970 roku ustrzelił pięciopak w meczu el. MŚ 1970 z Luksemburgiem - jest jednym z dwóch Polaków obok Ernesta Pohla, któremu udała się ta sztuka. Pięć lat wcześniej, mając ledwie 18 lat, czterokrotnie pokonał bramkarza reprezentacji Finlandii w meczu el. MŚ 1966. Jest też najskuteczniejszym w historii reprezentantem Polski, jeśli chodzi o bramki zdobyte w meczach o punkty (25).

Dzierży wspaniałe rekordy, ale kto wie, czy jego kariera nie byłaby jeszcze bogatsza, gdyby nie paskudny uraz kolana, którego doznał w czerwcu 1973 roku w meczu el. MŚ 1974 z Anglią w Chorzowie (2:0). Zdobył wtedy drugą z bramek dla Polski, ale murawę opuścił przed końcowym gwizdkiem po faulu Roya McFarlanda.

Być może, gdyby Kazimierz Górski w czasie mundialu w RFN miał do dyspozycji właśnie Lubańskiego, Polacy przywieźliby z Niemiec nie srebrny, a złoty medal? Tego już się nie dowiemy, bo gwiazdor Górnika Zabrze Weltmeisterschaft oglądał tylko w telewizji w czasie rehabilitacji.

O powrót do zdrowia walczył dwa lata - na boisku nie było go w sumie przez 655 dni! - ale nigdy już nie odzyskał dawnej formy. W reprezentacji Polski zagrał potem jeszcze tylko 13 razy, zdobywając cztery bramki.

Jest złotym medalistą IO 1972, ale na MŚ 1974 i IO 1976 nie pojechał z powodu kontuzji. Zagrał na mundialu 1978, w którym Polska spisała się poniżej oczekiwań. Wystąpił w pięciu meczach, ale ani razu nie wpisał się na listę strzelców. W 1980 roku zakończył reprezentacyjną karierę, przez co nie wziął udziału w MŚ 1982, na których Biało-Czerwoni powtórzyli sukces sprzed ośmiu lat.

Włodzimierz Lubański w reprezentacji Polski: