19 
Jego śmierć potwierdziło szefostwo Rady Trenerów Związku Piłki Ręcznej w Polsce, której Łakomy był członkiem.
Jako zawodnik Łakomy związany był przez niemal całą karierę ze Stalą Mielec, w barwach której wywalczył Puchar Polski (1971) i wicemistrzostwo kraju (1975). Występował w reprezentacji Polski juniorów, młodzieżowców oraz seniorów.
W 1978 roku rozpoczął karierę trenerską. Po roku pracy w Mielcu przeniósł się do Szczecina, gdzie prowadził zespoły męskie i żeńskie Pogoni. W 1983 roku poprowadził zespół kobiet do mistrzostwa Polski. Trzy lata później z drużyną mężczyzn wywalczył Puchar Polski.
W 1986 roku objął posadę selekcjonera reprezentacji Polski mężczyzn. Niedługo później wyjechał do Niemiec, gdzie pracował w klubach ze Schwerin, Fredenbecku i Minden.
Po powrocie do kraju był szkoleniowcem m.in. Orlen Płock (2000-2002) i Zagłębia Lubin (2003-2005). W 2006 roku został wybrany selekcjonerem reprezentacji Polski kobiet. Prowadził drużynę na mistrzostwach Europy w Szwecji (2006) oraz mistrzostwach świata we Francji (2007). Zwolniono go w czerwcu 2008 roku po nieudanych kwalifikacjach do igrzysk olimpijskich.
W kolejnych latach Łakomy pracował z polskimi klubami z PGNiG Superligi oraz niższych lig. Był szkoleniowcem m.in. Chrobrego Głogów, Szczypiorna Kalisz oraz żeńskiego KPR Ruchu Chorzów. W tym ostatnim pracował na przestrzeni lat 2012/2013.
Związek Piłki Ręcznej w Polsce za wieloletnią pracę uhonorował go Diamentową Odznaką ZPRP. W styczniu pełnił rolę eksperta Polsatu Sport podczas Mistrzostw Europy 2016. Zmarł nagle w nocy z 23 na 24 lutego. Miał 65 lat.
na Instagramie 
na Facebooku 
