W tym artykule dowiesz się o:
Bramkarz: Andreas Wolff (Łomża Vive Kielce)
Kiedy Niemiec miał słabszy okres w Kielcach, prezes Bertus Servaas mawiał: - Nie trafił do nas, by bronić na poziomie 20-30 proc. Gorszy czas już za Niemcem, od kilku miesięcy jest w wysokiej formie i potrafi zabłysnąć.
Gdyby nie jego postawa, nie byłoby mowy o mistrzostwie dla Łomży Vive. W dużej mierze to właśnie Wolff poprowadził kielczan do mistrzostwa. Odbił aż cztery karny (!), co w tym sezonie nie zdarzyło się w Superlidze chyba nikomu. Na jego koncie 18 udanych interwencji przy 48 proc. skuteczności, w tym kilka z nich uratowało przeciętnie prezentującą się Łomżę Vive od porażki w Płocku i utraty mistrzostwa. Jeden z najbardziej pamiętanych wystepów w Superlidze ostatnich lat.
Lewoskrzydłowy: Dmytro Artemienko (Górnik Zabrze)
- Gdyby nie transfery ukraińskich graczy, to skończylibyśmy sezon na miejscach 8-10 - twierdzi prezes Bogdan Kmiecik. Coś w tym jest, bo zawodnicy ze wschodu rzeczywiście dali nową jakość. Szczególnie Artemienko, który dał się zapamiętać jako jeden z najpewniejszych egzekutorów w lidze. Tym razem o jego potencjale przekonały się Azoty, rzucił im 9 bramek, w tym cztery w ostatnich 10 minutach i dopiero w rzutach karnych rozstrzygnęły się losy czwartego miejsca w tabeli (na niekorzyść Górnika).
ZOBACZ: Weteran opuści Piotrkowianina
Lewy rozgrywający: Kacper Adamski (Energa MKS Kalisz)
Od kilkunastu dni przymierzał koronę króla strzelców, aż wreszcie przypieczętował swój sukces. Adamski znowu zakończył mecz z "dwucyfrówką". Najbardziej udany sezon w karierze zwieńczył 11 bramkami w Opolu. Dla nowego króla strzelców było to pożegnanie z Energą MKS-em, od lata będzie zakładał koszulkę Azotów.
Środkowy rozgrywający: Jakub Powarzyński (Torus Wybrzeże Gdańsk)
Warto obserwować rozwój 20-latka. Kilka miesięcy temu wrócił do gry po poważnej kontuzji i wydaje się, że zrobił spory progres w porównaniu do okresu sprzed urazu. Jakby nabrał pewności i od razu ma to przełożenie na statystyki. Sezon zakończył udanym występem z Zagłębiem; rzucił pięć bramek, nie bał się wziąć na siebie odpowiedzialności i decydował się na indywidualne akcję, dziewięć razy doprowadził kolegę do pozycji rzutowej. Coś nam podpowiada, że Powarzyński może być jednym z odkryć kolejnego sezonu.
Prawy rozgrywający: Rafał Przybylski (KS Azoty Puławy)
To nie była nadzwyczajna kolejka w wykonaniu prawych rozgrywających, dlatego stawiamy na stabilność. Reprezentant Polski, choć pewnie znajdzie się wielu krytyków tej opinii, był dość regularny w tym sezonie. Na dowód w ostatniej kolejce zagrał solidne zawody z Górnikiem i oceny jego występu nie psuje wybroniony przez Jakuba Skrzyniarza rzut na zwycięstwo w regulaminowym czasie. Przybylski jak zawsze pracował pod własną bramką, rzucił cztery gole w sześciu próbach i dobrze wyglądał jako kreator sytuacji (sześć asyst).
Prawoskrzydłowy: Arkadiusz Moryto (Łomża Vive Kielce)
Nie dogonił Kacpra Adamskiego w klasyfikacji strzelców, ale obok Wolffa był drugim bohaterem kielczan. To właśnie reprezentacyjny prawoskrzydłowy w ważnych momentach stawał się zimnokrwistym snajperem, jego gole pozwalały utrzymywać kontakt w newralgicznych momentach. Rzucił siedem bramek, w tym w ostatniej minucie wykorzystał karnego i właściwie zapewnił Łomży Vive mistrzostwo.
Obrotowy: Abel Serdio (Orlen Wisła Płock)
Spodziewano się raczej spektakularnego występu Siergieja Kosorotowa czy Michała Daszka, ale długimi fragmentami to Hiszpan był liderem Wisły w ataku. Serdio często urywał się obrońcom i wykorzystał pięć szans w pojedynkach z Andreasem Wolffem. Musiał harować za dwóch po czerwonej kartce dla Leona Susnji i jeszcze złapał drobny uraz (z konieczności zastępował go... rozgrywający Tin Lucin), ale zdołał wrócić na końcówkę.
ZOBACZ WIDEO Wiadomo, kiedy Mamed Chalidow wróci do oktagonu! "Chce się bić"
na Instagramie 
na Facebooku 
