W tym artykule dowiesz się o:
Bogdan Wenta (Polska) -> Niemcy
W 1996 roku Bogdan Wenta zdecydował się przyjąć niemieckie obywatelstwo, a w ciągu czterech lat występów z reprezentacją tego kraju wywalczył brązowy medal ME (1998) oraz piąte miejsce na MŚ (1999) i IO w Sydney (2000). - Oczywiście, że miałem rozterki. Tym bardziej że ja nie przyjąłem podwójnego obywatelstwa, tylko zmieniłem polskie na niemieckie. To była trudna decyzja, ale musiałem ją podjąć - tłumaczył Wenta. Jak wspominał w licznych wywiadach praca z reprezentacją Polski był dla niego powrotem do korzeni i próbą oddania ojczyźnie to, co mu dała. [ad=rectangle] Prze osiem lat prowadził polską kadrę z wielkimi sukcesami, dwukrotnie zdobywając z nią medale MŚ - srebrny (2007) i brązowy (2009). Dzięki niemu po 30 latach przerwy Polska wywalczyła awans na IO, zajmując w Pekinie 5. miejsce. W 2010 roku biało-czerwoni byli z kolei o krok od historycznego medalu mistrzostw Europy. Wielkie sukcesy Bogdan Wenta święcił także w klubie, a jego największym osiągnięciem było wywalczenie trzeciego miejsca w elitarnej Lidze Mistrzów w sezonie 2012/13 z Vive Targami Kielce. Pod jego wodzą klub z Kielc zdominował rozgrywki polskiej ligi i został drugim w historii zespołem w Champions League po Ciudad Real, który po reformie wywalczył komplet 10 zwycięstw w fazie grupowej.
Andrzej Rojewski (Polska) -> Niemcy
Pochodzi z Wejherowa, ale mając cztery lata wyjechał z rodzicami do Niemiec. W pierwszej reprezentacji tego kraju wystąpił łącznie w sześciu spotkaniach, a w 2004 roku z kadrą juniorów sięgnął po mistrzostwo Europy. - Nigdy nie byłem brany pod uwagę przez reprezentację Polski. Nie dostałem z niej żadnych sygnałów w przeszłości. W juniorach i w kadrach młodzieżowych reprezentowałem Niemcy. Widocznie nikt nie zajął się tym tematem - mówił w rozmowie ze SportoweFakty.pl leworęczny zawodnik. [ad=rectangle] Od 11 lat reprezentuje barwy SC Magdeburga, gdzie od 2006 roku występuje także Bartosz Jurecki, który po sezonie opuści jednak szeregi Gladiatorów. W kadrze zdobywcy Ligi Mistrzów z sezonu 2001/02 przed obecnymi rozgrywkami dołączyli także bracia Tomasz Gębala i Maciej Gębala. Rojewski w biało-czerwonych barwach zaliczył debiut podczas towarzyskiej przegranej 30:31 potyczki z Tunezją 30 października, rzucając w konfrontacji z wicemistrzem Afryki dwie bramki.
Siarhei Rutenka (Białoruś) -> Słowenia -> Hiszpania
Gwiazdor FC Barcelony to najbardziej "chwiejny" pod kątem przynależności szczypiornista z naszego rankingu. Pochodzący z Mińska zawodnik początkowo reprezentował swoją ojczyznę, ale w wieku 19 lat trafił do słoweńskiej ligi (grał w RK Gorenje Velenje, a następnie Celje Pivovarna Lasko z którym w 2004 roku wygrał Ligę Mistrzów). Przyjął tamtejsze obywatelstwo, w kadrze Słowenii wystąpił w 40 spotkaniach - nie było go jednak w składzie podczas ME 2004, w których Słowenia wywalczyła srebrny krążek. [ad=rectangle] Rok później przeniósł się do Ciudad Real i po dwóch latach był już obywatelem Hiszpanii. Miał pomóc tej reprezentacji na IO w Pekinie, ale zgody nie wyraził na to IHF który zezwolił na występy Rutenki w reprezentacji Hiszpanii, ale dopiero po trzech latach od ostatniego występu w kadrze Słowenii. Ostatecznie Rutenka w barwach La Roja nie zagrał i od 27 października 2010 roku (mecz el. ME 2012 z Danią) reprezentuje swój ojczysty kraj, z którym szykuje się do MŚ 2015 - trzeciego z rzędu (po MŚ 2013 i ME 2014) występu na mistrzowskiej imprezie.
Arpad Sterbik (Serbia i Czarnogóra) -> Hiszpania
Arpad Sterbik urodził się w Wojwodinie w rodzinie serbskich Węgrów. Wcześniej występował w drużynie narodowej Jugosławii, a następnie Serbii i Czarnogóry. Z tą pierwszą reprezentacją dwukrotnie sięgał on po brązowy medal MŚ - w 1999 oraz 2001 roku. W 2005 roku Sterbik został uznany najlepszym piłkarzem ręcznym roku na świecie w plebiscycie IHF. [ad=rectangle] Od ME w 2010 roku reprezentuje barwy Hiszpanii, zdobywając z nią dotychczas mistrzostwo świata (2013) oraz dwa brązowe medale (MŚ 2011 i ME 2014). - Grałem w barwach Jugosławii oraz Serbii i Czarnogóry przez dziewięć lat. Zawsze słyszałem opowieści, że będzie lepiej, coś się zmieni. Oczekiwałem na to, a potem nic się nie działo, więc straciłem zapał do kadry. W klubie występuje się dla pieniędzy, a w reprezentacji, bo tego się chce. Kiedy chęć zniknęła lepiej było rozstać się z drużyną narodową, a dojrzewałem do tego przez lata - tłumaczył swoją decyzję zawodnik występujący na co dzień w macedońskim Vardarze Skopje.
Renato Vugrinec (Słowenia), Nemanja Pribak (Serbia) -> Macedonia
39-letni leworęczny rozgrywający miał fenomenalny sezon 2012/13, gdzie w rozgrywkach Ligi Mistrzów rzucił w 14 spotkaniach aż 95 bramek, zostając tym samym drugim najskuteczniejszym zawodnikiem tych prestiżowych rozgrywek po Serbie Momiru Iliciu. Kapitalna dyspozycja Vugrineca (w dwumeczu fazy TOP 16 z KIF Kolding rzucił 24 bramki!), zaowocowała awansem Metalurga Skopje do ćwierćfinału tych prestiżowych rozgrywek. [ad=rectangle] Vugrinec przez całą karierę był ostoją reprezentacji Słowenii, z którą w 2004 roku sięgnął po wicemistrzostwo Europy. Na początku tego roku miał wystąpić w reprezentacji Macedonii na europejskim czempionacie rozgrywanym w Danii. Na przeszkodzie stanęły wówczas jednak kwestie proceduralne, a jego oficjalny debiut przesunął się o blisko pół roku - miał bowiem miejsce 7 czerwca w meczu eliminacji do MŚ w Katarze przeciwko Grecji, a Vugrinec występ w nowej kadrze okrasił jedną bramką.
W macedońskiej reprezentacji podczas styczniowych ME wystąpił natomiast Nemanja Pribak, który z pochodzenia jest Serbem - od lat występuje jednak w Macedonii i 30-letni rozgrywający zdecydował się występować dla tej kadry, swój debiut zaliczając 18 stycznia 2014 roku podczas przegranego 25:31 meczu drugiej fazy ME z Węgrami.
Danijel Sarić (BiH), Goran Stojanović, Zarko Marković (Czarnogóra) -> Katar
Wielkimi krokami zbliżają się mistrzostwa globu w Katarze. Gospodarz imprezy do potentatów w światowym handballu nie należy, dlatego na potęgę naturalizuje zawodników ze Starego Kontynentu, lubując się zwłaszcza w graczach z Bałkanów. Dostępu do bramki strzec będą pochodzący z Bośni i Hercegowiny Danijel Sarić oraz Czarnogórzec Goran Stojanović, a siłą napędową w ofensywie ma być rodak byłego gracza RNL, Zarko Marković. [ad=rectangle] - Jesteśmy małym krajem, z ograniczonymi możliwościami ludzkimi, w związku z czym w przeszłości w wielu dziedzinach korzystaliśmy z pomocy osób z innych państw. Teraz jednak mówimy stop naturalizacji zawodników z innych krajów i będziemy stawiać na naszych zawodników - zapewniał w lipcu ubiegłego roku Ahmed Mohammed Abdulrab Al Shaabi. Słowa prezydenta Katarskiej Federacji były jednak rzucone na wiatr. Do MŚ pozostały jeszcze ponad dwa miesiące, ciekawe więc kogo jeszcze petrodolary natchną do gry w reprezentacji Kataru...
Sergei Gorbok (Białoruś), Sergei Shelmenko (Ukraina) -> Rosja
Sergei Gorbok od 2001 roku wystąpił w 42 spotkaniach reprezentacji Białorusi, rzucając łącznie 193 bramki. Po przenosinach do słoweńskiego Celje Pivovarna Lasko (2005-2007) miał zostać naturalizowany jak jego rodak Siarhei Rutenka, ale ostatecznie nie doszło to do skutku - Gorbok nie zamierzał bowiem "odcierpieć" wymaganych wówczas dwóch lat.
W 2006 roku Gorbok zakomunikował, że nie chce występować w kadrze Białorusi i będzie dążył do rosyjskiego obywatelstwa, lecz po spotkaniu w cztery oczy z prezesem federacji Władimirem Konopljowem 6 czerwca 2007 roku... postanowił zmienić decyzję i trzy dni później zagrał w kadrze Białorusi w meczu el. ME 2008 z Niemcami. Jego ostatni występ w białoruskiej reprezentacji miał miejsce 21 marca 2009 roku z Bułgarią w el. ME 2010. W czerwcu 2011 wziął udział w zgrupowaniu rosyjskiej ekipy, a w marcu 2012 po upływie wymaganych trzech lat zadebiutował w Sbornej. [ad=rectangle] Urodzony w ukraińskim Zaporożu Shelmenko w rosyjskiej kadrze debiut zaliczył na ME 2012 w zremisowanym 31:31 meczu z Węgrami (4 bramki), a czynnikiem determinującym jego zmianę barw narodowych okazał się transfer do Czechowskich Niedźwiedzi. Prawy rozgrywający turnieju w Serbii nie będzie wspominać miło - Rosjanie odpadli bowiem już po fazie grupowej (zaledwie jeden punkt w trzech meczach). Wcześniej Shelmenko w ukraińskiej reprezentacji wystąpił w 50 meczach.
Alexander Petersson (Łotwa) -> Islandia
Leworęczny rozgrywający urodził się na Łotwie, a konkretniej w jej stolicy - Rydze, gdzie występował w miejscowym klubie do 18 roku życia. Następnie przeniósł się na Islandię - konkretnie do KR Grotta, gdzie grał do 2003 roku. Od dwunastu lat nieprzerwanie występuje w Bundeslidze, najbardziej prestiżowej lidze piłkarzy ręcznych na świecie. [ad=rectangle] W reprezentacji Łotwy wystąpił w 40 spotkaniach - w 2004 roku otrzymał islandzkie obywatelstwo i od tego czasu grę w ekipie z wyspy gejzerów, sięgając z nią po wicemistrzostwo olimpijskie (2008) i brązowy medal ME (2010). Podczas MŚ w 2011 roku odbywających się w Szwecji znalazł się w siódemce turnieju.
Nikola Eklemović, Nenad Puljezevic (Serbia), Carlos Perez (Kuba) -> Węgry
Nikola Eklemović, który przez trzy ostatnie sezony występował w Orlen Wiśle Płock urodził się w stolicy Serbii, Belgradzie a dla reprezentacji tego kraju rozegrał jedynie 14 spotkań, zdobywając 35 bramek. Większość sportowej kariery spędził bowiem na Węgrzech w dwóch czołowych drużynach: Pick Szeged i MKB Veszprém. W 2008 roku zadebiutował w reprezentacji tego kraju - większych sukcesów z Madziarami jednak nie odniósł: ME 2008 (8. pozycja), MŚ 2009 (7. miejsce) i ME 2010 (14. lokata). Niemalże identycznie wyglądała sytuacje z Nenadem Puljezeviciem. Rosły bramkarz (195 cm, 111 kg) miał za sobą występy w kadrze Jugosławii, następnie Serbii i Czarnogóry, a w końcu Serbii, z której odszedł w 2005 roku, przyjmując węgierski paszport. [ad=rectangle] Madziarzy oprócz dwóch rodowitych Serbów przez wiele lat w kadrze mieli także... Kubańczyka Carlosa Pereza. Pochodzący z Hawany rozgrywający w węgierskiej kadrze grał od 2002 roku, a wcześniej dla swojego kraju wystąpił w 171 meczach. Sukcesem Pereza z Węgrami było czwarte miejsce na IO w Atenach (2004) i rok wcześniej tytuł króla strzelców na MŚ w Portugalii (6. pozycja Madziarów). Perez był ikoną MKB Veszprem, gdzie spędził aż 16 lat, dochodząc z klubem do finału Ligi Mistrzów (2002) i zdobywając Puchar Zdobywców Pucharów (2008).
Andrej Klimovets (Białoruś), Oleg Velyky (Ukraina) -> Niemcy
Andrej Klimovets urodził się 18 sierpnia 1974 roku w białoruskim Homel, a oprócz klubu z rodzinnego miasta reprezentował także przez cztery lata barwy SKA Mińsk. Od 1996 roku występował za naszą zachodnią granicą, w 2005 roku zadebiutował w reprezentacji Niemiec, z którą największy sukces odniósł dwa lata później na MŚ, sięgając po złoty medal dzięki wygranej z Polską. Grał na pozycji obrotowego. [ad=rectangle] Oleg Velyky urodził się na Ukrainie 17.10.1977 roku, gdzie rozpoczynał swoją profesjonalną przygodę z piłką ręczną w klubie Świtotechnik Browary, by potem przenieść się do ZTR Zaporoże. W ukraińskiej kadrze wystąpił on w sumie w 59 meczach. W jej barwach został królem strzelców ME 2000. Po wyjeździe do Niemiec grał on w takich zespołach jak: TUSEM Essen, Rhein-Neckar Löwen i HSV Hamburg. W kwietniu 2004 roku rozgrywający otrzymał niemieckie obywatelstwo.
W reprezentacji naszych zachodnich sąsiadów szczypiornista zadebiutował w styczniu 2005 roku w pojedynku ze Szwajcarią, a w drużynie Niemiec zaliczył łącznie 38 spotkań. Po raz ostatni w reprezentacyjnej koszulce Oleg Velyky pojawił się na parkiecie na ME 2008 w Norwegii. 23 stycznia 2010 roku piłkarz ręczny przegrał walkę z rakiem skóry (czerniak złośliwy). Nowotwór wykryto u niego we wrześniu 2003 roku - zawodnik podjął leczenie, lecz w marcu 2008 roku stwierdzono u niego nawrót choroby, co doprowadziło do śmierci zawodnika.
Talant Dujszebajew (WNP) -> Rosja -> Hiszpania
Najlepszy szczypiornista świata 1994 i 1996 roku, a obecnie szkoleniowiec mistrza Polski, Vive Tauronu Kielce i reprezentacji Węgier urodził się w stolicy Kirgistanu, Biszkeku. Talant Dujszebajew na IO w Barcelonie przed 22 laty wywalczył z Wspólnotą Niepodległych Państwa mistrzostwo olimpijskie, a rok później dorzucił złoty medal ze Sborną na MŚ rozgrywanych w Szwecji (1993).
Po czterech latach gry w rosyjskiej kadrze zdecydował się występować dla hiszpańskiej reprezentacji. Obywatelstwo tego kraju przyjął w połowie lat 90. a kluczową rolę miał fakt, że występował wówczas na Półwyspie Iberyjskim w ekipie Cantabria Santander (1992-1997). Z La Roja miał pasmo sukcesów: trzy medale ME - dwa srebrne (1996, 1998) i jeden brązowy (2000) oraz dwa brązowe krążki z IO (Atlanta 1996 i Sydney 2000). [ad=rectangle] W hiszpańskiej kadrze był także Kubańczyk Rolando Urios. Najlepszy obrotowy ME 2006 i król strzelców MŚ w 1999 roku. Z La Roja zdobył mistrzostwo globu (2005), a rok później dorzucił do tego wicemistrzostwo Starego Kontynentu. Reprezentował barwy MKB Veszprem, US Ivry i Ciduad Real z którym trzykotnie wygrywał Ligę Mistrzów. Naturalizować próbowano także Węgra Laszlo Nagy'aa (Hiszpania) oraz mającego greckie korzenie Konstantina Igropulo, ale z różnych względów próby te okazały się nieudane.
na Instagramie 
na Facebooku 
