Dawno oczekiwany awans. Najlepsi polscy szczypiorniści 2021: środkowi rozgrywający

Historia rankingu:

* W polu widzenia

6. Łukasz Gogola (SPR Górnik Zabrze)

Gdyby oceniać za drugą połowę roku, byłby wyżej, bo w rundzie jesiennej należał do najważniejszych zawodników Górnika. W poprzedniej edycji klasyfikowany wśród lewych rozgrywających, tym razem dobrze odnalazł się jak kreator gry. Po poważnej kontuzji Adriana Kondratiuka to na nim spoczął ciężar rozgrywania. Wychodziło całkiem nieźle, chociaż nawet trener Lijewski nie ukrywał, że w jego przypadku bilans zysków i strat wychodził czasem na zero. Jakby nie patrzeć, Gogola stał się jednym z najlepszych asystentów w Superlidze (piąte miejsce jesienią).

ZOBACZ WIDEO: #dziejesiewsporcie: Hardkorowy Koksu poszedł na siłkę. "Jest pompa, jest moc!"

ZOBACZ: Najlepsi polscy lewi rozgrywający

5. Maciej Zarzycki (KPR Gwardia Opole)

Po zeszłym roku i przyznanym przez nas pierwszym miejscu oczekiwania były chyba większe. Niby wszyscy w Polsce wiedzą, że jest liderem Gwardii, ale w porównaniu do poprzedniego sezonu nie zrobił takiej furory. Lepsza pierwsza część roku, potem trochę przygasł. Nie udało mu się jeszcze przekonać Patryka Rombla. Choć ciągle blisko kadry, to na udział w ME 2022 ma niewielkie szanse.

4. Maciej Pilitowski (Energa MKS Kalisz)

Etatowy kadrowicz, jako zmiennik Michała Olejniczaka. MŚ 2021 okazały się dość wysokimi progami, ale nadal otrzymuje szanse w reprezentacji. Zresztą swoimi ligowymi występami zasłużył na powołania. Udana runda wiosenna, na jego poziomie. Szkoda tylko, że krótko po rozpoczęciu sezonu 2021/22 uszkodził mięsień łydki, bo znakomicie wszedł w nowe rozgrywki. Dopiero przed ME 2022 wrócił do treningów.

ZOBACZ: Alarm u Francuzów przed ME 2022

3. Arkadiusz Ossowski (MMTS Kwidzyn)

Zebrał sporo pochlebnych opinii za ostatnie miesiące, ligowi trenerzy często wskazywali go jako kandydata do pierwszej trójki. Sprawdził się w reprezentacji, choć nie brakowało głosów, że to powołanie na wyrost. W MŚ 2021 był trzecim w kolejce do gry, po kontuzji Macieja Pilitowskiego miał szansę nawet na pozycję nr 2 w ME 2022. Zastopował go uraz kolana, jeśli dołączy do przygotowań, to bezpośrednio przed turniejem. Solidny zwłaszcza w drugiej połowie roku, kiedy prowadził MMTS do niespodziewanych zwycięstw. Może to już czas na kolejne wyzwanie w karierze - w przerwie letniej był o krok od wyjazdu do Danii

2. Mateusz Jachlewski (Torus Wybrzeże Gdańsk)

Weteran najbardziej stabilnym środkowym w Superlidze. Kiepskich występów niewiele, trzymał poziom przez cały rok. Emanuje doświadczeniem, wie, kiedy przyspieszyć, ma świetny przegląd pola. Przy tym wszystkim wielokrotnie sam decydował się na skuteczne indywidualne wejścia. Bez jego udziału Wybrzeże mogłoby zapomnieć o niektórych sukcesach.

1. Michał Olejniczak (Łomża Vive Kielce)

Miejsce szykowane dla niego od dwóch lat. Przedstawił się kibicom podczas ME 2020, jako nastolatek imponował pewnością siebie i nieszablonowością. Z miejsca okrzyknięty nadzieją na lepsze jutro kadry. Teraz już trochę straszy (acz wciąż zaledwie 20-letni), z obyciem w Lidze Mistrzów. Pierwszy rok w Kielcach był dla niego trudny, musiał przystosować się do wymagań Tałanta Dujszebajewa. Sezon 2021/22 zaczął z opóźnieniem, ale szybko nadrobił zaległości i nawet w Lidze Mistrzów spełniał oczekiwania. Świetnie zaprezentował się m.in. w potyczce z Barceloną i wywalczył sobie miejsce w składzie kielczan na kolejne lata. Od Olejniczaka zaczyna się ustawianie siódemki reprezentacji, co nie powinno specjalnie dziwić skoro jest najbardziej kreatywnym z polskich rozgrywających. Miał dobre momenty podczas MŚ 2021 i dzisiaj trudno wyobrazić sobie kadrę bez niedawnego juniora.

W polu widzenia: * Kamil Mosiołek (Piotrkowianin Piotrków Trybunalski) * Łukasz Gierak (Sandra Spa Pogoń Szczecin) * Michał Potoczny (MMTS Kwidzyn / Kristiansand) * Piotr Jędraszczyk (Piotrkowianin Piotrków Trybunalski)