Tak dziś wygląda WRC. Najważniejsze informacje o mistrzostwach

Tak naprawdę wszystko zaczynało się w okolicach 1970 roku. Na przyznanie pierwszego oficjalnego tytułu mistrza świata kierowców zdecydowano się natomiast dopiero w 1979 roku. To wówczas triumfował Bjoerd Waldegard. W 1973 roku wyłoniono z kolei pierwszego mistrza wśród producentów – zostało nim Alpine Renault.

Istotne zmiany w kontekście rajdowych samochodowych mistrzostw świata przyniósł 1982 rok. Wówczas w regulaminie wprowadzono grupę B. Bardzo mocno wpłynęła ona na rozwój dyscypliny. Momentami jednak wyścig zbrojeń z udziałem producentów przypominał czyste szaleństwo. Podczas starań o to, by samochody były jak najlżejsze i jednocześnie jak najszybsze, zapominano o bezpieczeństwie.

To poskutkowało serią tragicznych wypadków, po których grupa B została zlikwidowana. Od 1986 istniała jednak również grupa A, która od 1987 roku stała się podstawową grupą dla zespołów rywalizujących o tytuł mistrzowski.

Przepisy wprowadzające kategorię samochodów WRC zostały wdrożone w 1997 roku. Później oczywiście te reguły były aktualizowane.

Początkowo samochód WRC musiał być zbudowany na bazie zwykłego auta, wyprodukowanego przynajmniej w 2500 egzemplarzach. Musiał także bazować na istniejącym A-grupowym samochodzie, w którym przeprowadzane były rozmaite modyfikacje. Przede wszystkim chodziło o powiększanie lub zmniejszanie pojemności silnika.

Zazwyczaj samochody dostawały turbosprężarkę, napęd na cztery koła czy też aktywny centralny dyferencjał. Pojazdy wyposażano również w sekwencyjną skrzynię biegów oraz zestaw elementów aerodynamicznych. Instalowany był ponadto tzw. Anti-Lag, a więc system podtrzymywania ciśnienia doładowania. Przepisy mówiły również o tym, że masa auta musi wynosić przynajmniej 1230 kg.

Sezon 2011 przyniósł nowe regulacje FIA, co poskutkowało wdrożeniem kolejnej generacji aut klas WRC. Dlaczego zdecydowano się na zmiany? Znaczenie miała tutaj przede wszystkim ekonomia, a precyzyjniej rzecz ujmując – konieczność obniżenia kosztów w celu zachęcenia większej liczby producentów do startów w mistrzostwach.

W przepisach zawarto odpowiednie regulacje dotyczące nowej generacji WRC. Pojawiły się choćby zasady odnoszące się do wyposażenia nowych aut. W przepisach ujęto m.in. turbodoładowany silnik o pojemności 1,6 l, który musi być wyposażony w bezpośredni wtrysk benzyny. Ponadto zmniejszono średnicę zwężki w układzie dolotowym do 33 mm. Zrezygnowano z aktywnego dyferencjału centralnego, postanawiając jednocześnie, że stosowane mogą być jedynie mechaniczne dyferencjały – przedni i tylny.

W myśl nowych zasad skrzynia biegów i przeniesienie napędu muszą pochodzić od niezależnych konstruktorów. Wszystko po to, by obniżyć koszty i umożliwić szerszy dostęp do takich podzespołów. Zniesiona została minimalna długość auta (wynosiła 4 m), a poza tym obniżona została minimalna waga pojazdu – do 1200 kg.

Warto mieć na uwadze również to, że od 2022 roku najwyższą kategorią WRC jest klasa Rally1. Wykorzystywane są w niej samochody wyposażone w napęd hybrydowy – mają dodatkowy silnik elektryczny o mocy 100 kW (134 KM), który współpracuje z 1,6-litrowym turbodoładowanym silnikiem benzynowym.

Obecnie trwa 52. sezon rajdowych samochodowych mistrzostw świata (FIA World Rally Championship). W ramach cyklu 2024 przewidziano 13 rajdów na pięciu kontynentach. Zmagania toczą się w kategoriach WRC, WRC2, WRC3, a także Junior WRC.

Liczba rajdów jest identyczna, jak w roku poprzednim. Z kalendarza wypadły jednak dwa rajdy – Rajd Meksyku i Rajd Estonii, a w miejsce tych wydarzeń zaplanowano ORLEN 80. Rajd Polski oraz Rajd Łotwy.

W najwyższej kategorii rajdowych samochodowych mistrzostw świata Rally1 rywalizują trzy zespoły. M-Sport Ford WRT, korzystający z Forda Puma Rally1, reprezentują Gregoire Munster z pilotem Louisem Louką, a także Adrien Fourmaux z Alexandre Corią.

Hyundai Shell Mobis WRT wykorzystuje pojazdy Hyundai i20 N Rally1 i korzysta z usług aż pięciu załóg: Esapekka Lappi/Janne Ferm, Dani Sordo/Candido Carrera, Ott Tanak/Martin Jarveoja, Thierry Neuville/Martijn Wydaeghe, a także Andreas Mikkelsen/Torstein Eriksen.

Toyota Gazoo Racing WRT ściga się w pojazdach Toyota GR Yaris Rally1. W tym przypadku mamy do czynienia z takimi duetami kierowca-pilot jak Sebastien Ogier/Vincent Landais, Takamoto Katsuta/Aaron Johnston, Elfyn Evans/Scott Martin oraz Kalle Rovanpera/Jonne Halttunen.

Inauguracja zmagań w ramach rajdowych samochodowych mistrzostw świata 2024 miała miejsce w dniach 25-28 stycznia w Monte Carlo. Wówczas najlepszy okazał się Belg Thierry Neuville (Hyundai i20 N Rally1). Drugie miejsce zajął Francuz Sebastien Ogier (Toyota GR Yaris Rally1), a trzeci był brytyjski kierowca Elfyn Evans (Toyota GR Yaris Rally1).

Zmagania rozpoczęły się w styczniu w Monte Carlo. Jeden rajd przewidziano również na luty – tym razem w Szwecji. W harmonogramie zmagań uwzględniono też Rajd Safari, Rajd Chorwacji, Rajd Portugalii, Rajd Sardynii, ORLEN 80.Rajd Polski, Rajd Łotwy, Rajd Finlandii, Rajd Akropolu, Rajd Chile, Rajd Europy Centralnej oraz Rajd Japonii.

Zakończenie sezonu odbędzie się w Kraju Kwitnącej Wiśni. Ostateczne rozstrzygnięcia poznamy 24 listopada 2024 roku.

1. Rajd Monte Carlo: 25-28 stycznia (asfalt/lód)
2. Rajd Szwecji: 15-18 lutego (śnieg)
3. Rajd Safari: 28-31 marca (szuter)
4. Rajd Chorwacji: 18-21 kwietnia (asfalt)
5. Rajd Portugalii: 9-12 maja (szuter)
6. Rajd Sardynii: 30 maja-2 czerwca (szuter)
7. Rajd Polski: 27-30 czerwca (szuter)
8. Rajd Łotwy: 18-21 lipca (szuter)
9. Rajd Finlandii: 1-4 sierpnia (szuter)
10. Rajd Akropolu: 5-8 września (szuter)
11. Rajd Chile: 26-29 września (szuter)
12. Rajd Europy Centralnej: 31 października-3 listopada (asfalt)
13. Rajd Japonii: 21-24 listopada (asfalt)

W 2024 roku doszło do ważnej modyfikacji w kontekście tworzenia klasyfikacji generalnej cyklu. Zmianie uległa punktacja rajdów. Oba etapy rajdu (sobotni i niedzielny) punktowane są oddzielnie. Dodatkowo punkty przyznawane są za ostatni odcinek specjalny, tzw. Power Stage.

W pierwszym etapie rajdu punkty uzyskuje pierwszych dziesięciu zawodników. Obowiązuje system 18, 15, 13, 10, 8, 6, 4, 3, 2, 1 pkt. Warunkiem przyznania punktów jest ukończenie całego rajdu.

Drugi etap przynosi już mniej pokaźne gratyfikacje punktowe. Nagradzanych jest pierwszych siedmiu zawodników, zgodnie z systemem 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1 pkt. Punktacja Power Stage'a nie została zmodyfikowana – w tym przypadku na punkty może liczyć pięciu najlepszych kierowców (5, 4, 3, 2, 1).

W gronie faworytów wymienia się takich zawodników jak Ott Tanak, Elfyn Evans i Thierry Neuville.
Fin Kalle Rovanpera triumfował w dwóch ostatnich sezonach rajdowych mistrzostw świata, ale w tym roku postanowił rywalizować tylko w wybranych rundach WRC i jego szanse na trzeci z rzędu tytuł są niewielkie. Wcześniej dwa razy z rzędu triumfował Sebastien Ogier. W 2019 roku najlepszy okazał się zaś Ott Tanak.

Lata 2013-2018 totalnie zdominował Sebastien Ogier. Notował triumf za triumfem i nie przeszkodziła mu w tym nawet zmiana samochodu – po sezonie 2016 przesiadł się z Volkswagena Polo R WRC do Forda Fiesty WRC.

Od 2004 do 2012 roku włącznie karty w rajdowych mistrzostwach rozdawał Sebastien Loeb. Na przestrzeni tych lat korzystał z takich pojazdów jak Citroen Xsara WRC, Citroen C4 WRC czy też Citroen DS3 WRC. Po mistrzowski tytuł Loeb sięgał aż dziewięć razy. Ośmiokrotnie uczynił to natomiast jego rodak Sebastien Ogier. Trzecie miejsce w klasyfikacji wszech czasów zajmują Finowie Juha Kankkunen i Tommi Makinen, którzy mają na koncie po cztery tytuły mistrzowskie.

Najczęściej na mistrzowskim tronie zasiadali zawodnicy współpracujący z Citroenem i Toyotą. W obu przypadkach chodzi o dziewięć mistrzowskich tytułów. Lancia miała natomiast pięciu mistrzów świata.

Więcej ciekawostek i informacji o historii rajdu znajdziesz na orlenrajdpolski.wp.pl

Mateusz Domański