W tym artykule dowiesz się o:
W trakcie trwania ubiegłorocznego okna transferowego nic nie wskazywało na to, by ekipa z Kędzierzyna-Koźla miała w kolejnych miesiącach tak często spisywać się poniżej oczekiwań. Nieszczególnie udane transfery oraz niespodziewana wieść o poważnej chorobie Grzegorza Boćka mocno skomplikowały jednak jej sytuację pomiędzy październikiem a kwietniem. [ad=rectangle] Przed sezonem
Najbardziej znaczącym i spektakularnym ruchem transferowym w ZAKSIE okazała się zmiana libero. Po czterech latach reprezentowania barw Trójkolorowych drużynę opuścił Piotr Gacek, przenosząc się do Lotosu Trefla Gdańsk. Jego miejsce zajął Paweł Zatorski. Poza Gackiem, zespół z Kędzierzyna-Koźla zdecydował się na zakończenie współpracy z rozgrywającymi Grzegorzem Pilarzem i Dustinem Schneiderem oraz przyjmującym Danem Lewisem. Ponadto na roczne wypożyczenie do BBTS-u Bielsko-Biała udał się Wojciech Ferens, zaś odpoczynek od siatkówki postanowił sobie zrobić drugi trener kędzierzynian w sezonie 2013/2014 Oskar Kaczmarczyk.
Nowym asystentem Sebastiana Świderskiego został Michał Chadała, lecz największą ciekawość w środowisku siatkarskim wzbudziło zakontraktowanie Lucasa Loha. Możliwości brazylijskiego przyjmującego dla większości fanów były tak naprawdę nieznane, ale od początku wiadomo było, że na jego barkach spoczywać będzie duża presja. Było to związane z osobą jego rodaka Felipe Fontelesa, który w sezonie 2012/2013 zrobił w PlusLidze ogromną furorę. Kto się jednak nieco lepiej orientował w siatkarskich realiach, ten wiedział, że Loh jest zupełnie innym typem zawodnika niż "Lipe". Innymi nowymi nabytkami ekipy z Opolszczyzny okazali się środkowy Krzysztof Rejno i holenderski rozgrywający Nimir Abdel-Aziz.
Po wrześniowym Memoriale Zdzisława Ambroziaka okazało się jednak, że kędzierzyńscy działacze zmuszeni są dokonać jeszcze jednego transferu, tym razem w trybie awaryjnym. Gdy Grzegorz Bociek oficjalnie ogłosił, że ma nowotwór układu limfatycznego, oznaczający długi rozbrat z siatkówką, wybór padł na Holendra Kay'a van Dijka.
Wzloty i upadki
Po czasie można śmiało stwierdzić, że w przypadku ZAKSY idealnie sprawdziło się powiedzenie "jaki start, taki finisz i zarazem cały sezon". Październik, będący pierwszym miesiącem rozgrywek PlusLigi, okazał się dla niej koszmarnym miesiącem. Z siedmiu rozegranych w lidze spotkań wygrała tylko dwa, po 3:0 z bardzo słabo grającymi AZS-em Częstochowa i MKS-em Banimex Będzin. W międzyczasie kędzierzynianie zanotowali aż pięć porażek z rzędu, zdecydowanie przegrywając wszystkie starcia z czołowymi rywalami, takimi jak Asseco Resovia Rzeszów czy PGE Skra Bełchatów. Polegli także 1:3 przeciwko bełchatowianom w spotkaniu o Superpuchar Polski. Na domiar złego okazało się, że na przenosiny do Halkbanku Ankara zdecydował się Marcin Możdżonek. Kolejnym awaryjnym transferem okazało się ściągnięcie Wojciecha Kaźmierczaka, lecz najpoważniejsza przyczyna słabej postawy Trójkolorowych tkwiła gdzie indziej. Ich los nieco się poprawił po powrocie do gry Michała Ruciaka.
Doświadczony przyjmujący opuścił siedem pierwszych ligowych kolejek z powodu kontuzji kolana. - Michał na pewno bardzo nam uspokoił odbiór, dobrze też punktuje w zagrywce i ataku. We wszystkich elementach jest bardzo równym zawodnikiem, nie popełnia za dużo błędów. Jego powrót z pewnością pomógł, ale przede wszystkim reszta zawodników także mocno popracowała na treningach. Każdy wziął się za siebie po tych słabszych spotkaniach. Po całej drużynie widać, że atmosfera się poprawiła - mówił w połowie listopada Dominik Witczak. Generalnie cały ten miesiąc był dla ZAKSY niezmiernie udany. Odniosła ona siedem kolejnych triumfów w lidze, nie poniosła ani jednej porażki i straciła zaledwie jeden punkt (3:2 z Transferem Bydgoszcz - red.). I to wszystko udało się jej osiągnąć mimo kilkutygodniowej absencji zmagającego się z urazem Łukasza Wiśniewskiego.
Grudzień ponownie nie był szczególnie udanym okresem dla drużyny z Kędzierzyna-Koźla. Szczególnie słabe wrażenie zrobiła ona tuż przed świętami, sromotnie przegrywając 0:3 z Cuprumem Lubin, a następnie odpadając z Pucharu Polski po przegranej z Jastrzębskim Węglem (także 0:3). Rok 2014 kędzierzynianie zakończyli jednak z przytupem, demolując u siebie 3:0 PGE Skrę Bełchatów. Paradoksalnie, pomimo odniesionego w znakomitym stylu sukcesu, od tego spotkania zaczęła się seria ich kolejnych nieszczęść.
Kontuzji nabawili się wówczas libero Paweł Zatorski i, po raz kolejny, Ruciak. Absencja tych siatkarzy w styczniowych meczach w ogromnym stopniu wpłynęła na wyniki osiągane przez drużynę. Po raz kolejny zanotowała ona fatalną passę, tym razem czterech przegranych z kolei. Fiaskiem zakończył się eksperyment z wystawieniem na pozycji libero Krzysztofa Zapłackiego, zaś w spotkaniu 20. kolejki z MKS-em Banimex Będzin do pełnienia tej funkcji został oddelegowany nawet ... środkowy Jurij Gladyr, który występował w tej roli w grze obronnej. ZAKSA przegrała tą potyczkę 2:3, a jej zawodnikom coraz bardziej realnie zaczęła zaglądać w oczy wizja braku awansu do fazy play-off.
W pięciu ostatnich kolejkach sezonu regularnego Trójkolorowi uratowali jednak twarz. Wygrali wszystkie mecze, zdobywając 14 na 15 możliwych "oczek". Efektowny finisz nie zdał się jednak na wiele. Fazę zasadniczą zakończyli dopiero na 7. miejscu, co oznaczało, że już w pierwszej rundzie play-off skonfrontują swoje siły z broniącą tytułu mistrza Polski PGE Skrą Bełchatów. W dwumeczu z podopiecznymi Miguela Falaski kędzierzynianie nie mieli praktycznie nic do powiedzenia, przegrywając dwukrotnie 0:3. To oznaczało koniec marzeń o rywalizacji w strefie medalowej. - Drużyna z Bełchatowa udowodniła, że nie przez przypadek jest mistrzem Polski. PGE Skra znajduje się przecież również w szóstce najlepszych zespołów na Starym Kontynencie. Jeśli nie ma się siły ognia ani przyjęcia, to nie można wygrać z tak poukładanym zespołem, jakim jest Skra - tłumaczył Sebastian Świderski.
W walce o miejsca 5-12. ZAKSA spisywała się nieźle, nie licząc pierwszego i ostatniego z meczów. Na otwarcie tych zmagań poległa 2:3 w Olsztynie, zaś w decydującym o zajęciu 5. pozycji spotkaniu w Bydgoszczy przegrała z Transferem 0:3 oraz "złotego seta" 12:15. Można śmiało rzec, że przebieg ostatniej potyczki był znakomitym przykładem ogólnego obrazu ekipy z Opolszczyzny w całym sezonie. Obrazu niepowodzenia i rozczarowania.
Całkiem udany start w Pucharze CEV nie rozjaśnił zbytnio wizerunku ZAKSY w ostatnich siedmiu miesiącach, ale niewątpliwie sprawił, że nie zostały one całkowicie spisane na straty. W pamięci wszystkich siatkarskich kibiców długo pozostanie przede wszystkim rewanżowy mecz w Izmirze przeciwko Arkasowi. Kędzierzynianie wygrali co prawda pierwsze starcie u siebie 3:0, lecz w Turcji wystąpili aż bez sześciu podstawowych graczy. Za rozegranie odpowiadał więc między innymi Michał Superlak, na libero występował Korneliusz Banach, a para środkowych Krzysztof Rejno - Wojciech Kaźmierczak grała bez możliwości zmiany. Mimo to drużynie prowadzonej wówczas przez Michała Chadałę (Świderski przechodził wtedy mały zabieg - red.) udało się wygrać "złotego seta", który zapewnił jej awans do kolejnej fazy. W pierwszych dwóch rundach siatkarze z Kędzierzyna-Koźla bez wielkich kłopotów odprawili z kwitkiem dwie drużyny z Finlandii: Tiikerit Kokkolę oraz VaLePę Sastamala. W rundzie challenge równie bezproblemowo rozprawili się z hiszpańskim Cai Voleibol Teruel. Po zaciętej rywalizacji półfinałowej okazali się słabsi od Energy T.I. Diatec Trentino (2:3 i 1:3), ale o porażki z późniejszym mistrzem Włoch nikt nie miał do nich wielkich pretensji. Analiza
- Na nasz słaby start miało wpływ wiele czynników. Teraz, analizując po raz kolejny przegrane spotkania, widać, ile prostych błędów popełnialiśmy, ile było w naszym zespole nieporozumień, niedociągnięć czy nawet niedomówień. Udało nam się je wyeliminować. Dodatkowo było widać zmęczenie siatkówką, bardziej pod kątem psychicznym, po chłopakach biorących udział w mistrzostwach świata - Pawle Zagumnym i Pawle Zatorskim. Na początku nie mieli oni takiej radości z gry jak po spokojniejszym okresie, w którym mogliśmy troszeczkę potrenować i znaleźć wspólny rytm - wyjaśniał Świderski.
Nieudany start sezonu nie musiał jednak z góry oznaczać także końcowego niepowodzenia. Dlaczego więc do tego doszło? Pewnym jest, że duży wpływ na dużą liczbę przegranych meczów przez ZAKSY wpłynęły kontuzje czołowych zawodników. Ruciak i Wiśniewski spędzili w gabinetach lekarskich niemal pół sezonu, zaś okołomiesięczna absencja Zatorskiego pokazała, jak ważnym jest on ogniwem w kędzierzyńskiej machinie. Cała trójka wypadała z gry w fazie zasadniczej, w której to Trójkolorowi przegrali aż 11 pojedynków. Gdyby nie to, nie musieliby oni już w pierwszej rundzie play-off mierzyć się z jednym z głównych faworytów do tytułu mistrzowskiego.
- Nie mamy jednego pierwszego atakującego i najprawdopodobniej nie będziemy mieli jednego lidera na ataku, bo widać, że obaj fajnie się uzupełniają - mówił Świderski w połowie grudnia. Co najmniej w kilku starciach te jego słowa nie znalazły jednak odzwierciedlenia. Van Dijk znalazł optymalną formę dopiero pod sam koniec sezonu, zaś Witczak udowadniał, że lepiej radzi sobie w roli dżokera niż zawodnika podstawowego składu. W większości spotkań rolę głównej armaty ZAKSY pełnił Dick Kooy, któremu jednak niejednokrotnie brakowało wsparcia wśród pozostałych kolegów. A powszechnie wiadomo, że bez odpowiedniej siły rażenia z prawego skrzydła tytułów wygrywać się nie da. Na domiar złego dla kędzierzynian w ważnych pojedynkach często rozczarowywał trzeci ze skrzydłowych, którym najczęściej był Loh.
Ważne słowa
- Przyjazd do Polski to pierwsze moje doświadczenie na tak dużą skalę. Nie mogę odpowiedzieć na pytanie, kiedy zobaczycie najlepszą wersję Lucasa Loha, ale zapewniam, że codziennie daję z siebie wszystko, by to osiągnąć - Lucas Loh o swoim pierwszym sezonie poza Brazylią (28 listopada 2014).
- Czasami mamy już za dużo meczów w głowach i nogach. Granie w takim, naprawdę szalonym tempie, jest czasami zabójcze. Myślimy tylko o kolejnym spotkaniu, bo nie ma czasu, aby trenować. Nie jest łatwo, ale cieszymy się, że zdrowie w miarę nam dopisuje. Kontuzje również nas nie oszczędzają, dlatego boję się, że przy dalszym takim natężeniu meczów, wcale nie będzie lepiej - Paweł Zatorski na temat ilości rozgrywanych spotkań w sezonie 2014/2015 (5 grudnia 2014).
- Mecze w Olsztynie są dla nas naprawdę skomplikowane, ponieważ gramy w nich po długiej podróży. Na miejsce docieramy zmęczeni, co powoduje, że mamy niewiele czasu na trening i nie możemy się odpowiednio przygotować - Lucas Loh o dwóch wyjazdowych porażkach z Indykpolem AZS Olsztyn (19 marca 2015).
- Przed sezonem miałem wiele wątpliwości, czy dostanę szansę gry. Trener Sebastian Świderski nie bał się jednak wystawiać mnie w trudnych momentach. Może nasze wyniki nie były satysfakcjonujące, lecz gdyby nie to, nie miałbym szansy się rozwinąć. Mimo wszystko nie uważam się za jakieś szczególne odkrycie. Przede mną jeszcze wiele pracy - Krzysztof Rejno o swoim pierwszym sezonie w barwach ZAKSY (25 kwietnia 2015)
Co dalej?
Włodarze klubu z Kędzierzyna-Koźla zdecydowali się na rozpoczęciem wprowadzania reform pod kątem sezonu 2015/2016 już pod koniec marca. Pierwsza ze zmian nastąpiła na stanowisku trenerskim, gdzie Świderskiego zastąpił Ferdinando De Giorgi. - Staram się oglądać tyle meczów, ile tylko mogę, zarówno w PlusLidze, jak i za granicą. ZAKSA pod moją wodzą będzie miała za zadanie zawsze walczyć i wygrywać z najlepszymi - zapowiedział Włoch na swojej pierwszej konferencji prasowej. "Świder" został natomiast mianowany dyrektorem sportowym zespołu.
W ZAKSIE dokonano już także wielu roszad personalnych w składzie. Z drużyną rozstało się aż sześciu zawodników: Paweł Zagumny, Nimir Abdel-Aziz, Wojciech Kaźmierczak, Lucas Loh, Michał Ruciak oraz Kay van Dijk. W ich miejsce sprowadzono jak dotąd pięciu nowych siatkarzy: Francuzów Benjamina Toniuttiego i Kevina Tillie oraz Dawida Konarskiego, Rafała Buszka i Grzegorza Pająka. Te ruchy kadrowe mają na celu tylko jedno: w kolejnych rozgrywkach kędzierzynianie mają wrócić do walki o najwyższe cele.
Trochę liczb
Najstarszy zawodnik: Paweł Zagumny (37 lat) Najmłodszy zawodnik: Paweł Gryc (19 lat) Najwięcej rozegranych setów: Dick Kooy (121) Najwięcej zdobytych punktów: Dick Kooy (499) Najwięcej asów serwisowych: Dick Kooy (43) Najwięcej punktów zdobytych blokiem: Jurij Gladyr (64) Najlepsze przyjęcie: Paweł Zatorski (41 proc. perfekcyjnego)
na Instagramie 
na Facebooku 
