W zawodach Pucharu Świata rozgrywanych chociażby w latach 80. XX wieku, często brało udział ponad stu zawodników, również z egzotycznych jak na skoki narciarskie państw. Do pucharowej rywalizacji zgłaszali się m.in. Hiszpanie czy Węgrzy.
Konkursy potrafiły się ciągnąć godzinami, przez co nie były atrakcyjne dla widzów. Tym bardziej, że najlepsi zawodnicy nie skakali na końcu, tak jak ma to miejsce obecnie.
FIS postanowił to zmienić, zmieniając zasady rozgrywania konkursów Pucharu Świata. Słabsi zawodnicy, z mniej rozwiniętych sportowo państw, zaczęli startować w Pucharze Europy (obecnie Puchar Kontynentalny).
Czytaj także: Dawid Góra: powrót Kamila Stocha. To jest forma na mistrzostwa!
Biegi i narciarstwo alpejskie inspiracją
Nie najgorszą popularnością cieszyły się wówczas mistrzostwa krajów nizinnych. Te organizowane były chociażby w biegach narciarskich czy narciarstwie alpejskim. Dzięki temu zawodnicy, którzy nie prezentowali światowego poziomu, mieli szansę wystąpić w zawodach rangi mistrzowskiej.
ZOBACZ WIDEO Sektor Gości 101. Adam Małysz dał popis na Dakarze. Były pilot Rafał Marton: Wrażenia były niesamowite!
FIS podjął starania, aby taką samą imprezę przeprowadzić również w skokach narciarskich. Plany udało się wcielić w życie i już na początku marca w niemieckim Scheideggu odbyła się pierwsza w historii edycja FIS Lowlanders Ski Jumping Championships.
Niewielkie zainteresowanie zawodami
Do rywalizacji na skoczni Felsenschanze, o punkcie konstrukcyjnym K-50, przystąpiło zaledwie... 9 zawodników z trzech państw. Na liście startowej największą grupę stanowili Holendrzy - tych do Niemiec przyjechało aż pięciu. Ponadto wystąpiło trzech Brytyjczyków i jeden Ugandyjczyk.
Zabrakło z kolei m.in. Eddiego Edwardsa czy reprezentantów Węgier, którzy - jak podaje Tim Ashburner w książce "The History of Ski Jumping" - zrezygnowali ostatecznie z przyjazdu.
Czytaj także: Polka przeszła do historii! Grażyna Machnik zdobyła Koronę Ziemi i oba bieguny
Pierwszym mistrzem został Brytyjczyk Alan Jones, który osiągnął odpowiednio 41 i 43 metry. Jeżeli jednak chodzi o pozostałe miejsca, zachodzą pewne rozbieżności.
Część źródeł przypisuje zdobycie srebrnego medalu Benowi Freethowi z Wielkiej Brytanii. Strona langlaufpagina.nl z kolei podaje, że na drugim stopniu podium stanął 13-letni Maarten Homan. Nie jest wykluczone, że obaj zajęli ex aequo drugie miejsce.
Druga edycja i kolejna klapa
Przy okazji pierwszej edycji zawodnicy skarżyli się na źle przygotowany rozbieg - odnotowano sporo upadków. Kolejna odsłona mistrzostw odbyła się dopiero we wrześniu 1993 roku, na pokrytej igielitem skoczni Meinhardus-Schanze K62 w niemieckiej miejscowości Meinerzhagen.
Tym razem po złoto sięgnął reprezentant Holandii Peter van Hal, który dwukrotnie przekraczał granicę punktu K, skacząc na odległość 64 metrów. Drugi był James Lambert z Wielkiej Brytanii.
Jeżeli chodzi o trzecie miejsce - ponownie pojawiają się rozbieżności w zależności od źródła. Te podają, że brązowy medal zdobył Ben Freeth (Wielka Brytania) bądź Jarno Bor (Holandia).
Ze względu na to, że brakuje kompletnych wyników, nie wiadomo, ilu skoczków wzięło udział w rywalizacji. Wiadomo jednak, że nie cieszyły się one zbyt dużą popularnością. Impreza nie była kontynuowana i do dziś rozegrano zaledwie dwie edycje.
Wyniki mistrzostw krajów nizinnych w skokach narciarskich:
1992, Scheidegg (Niemcy), Felsenschanze K50:
1. Alan Jones (Wielka Brytania)
2. Ben Freeth (Wielka Brytania) / Maarten Homan (Holandia)*
1993, Meinerzhagen (Niemcy), Meinhardus-Schanze K62:
1. Peter van Hal (Holandia)
2. James Lambert (Wielka Brytania)
3. Ben Freeth (Wielka Brytania) / Jarno Bor (Holandia)*
* w zależności od źródła
Czy mistrzostwa krajów nizinnych powinny być reaktywowane? 
na Instagramie 
na Facebooku 
