Agnieszka Radwańska serię sprawdzianów przed US Open rozpoczęła od wpadki w Stanfordzie, gdzie po słabym pojedynku pokonała ją Varvara Lepchenko. Mimo porażki, Polka widziała w swojej grze kilka pozytywnych rzeczy i już w kolejnym tygodniu przekonała wszystkich, że miała rację. 25-letnia krakowianka wygrała turniej rangi WTA Premier 5 w Montrealu, zwyciężając w finale Venus Williams. Był to dla niej 14. singlowy triumf w głównym cyklu, który w ważnym momencie sezonu dodał jej pewności.
Przed nowojorskim Szlemem Radwańska zagrała jeszcze w Cincinnati, gdzie zakończyła zmagania na ćwierćfinale. Polka w klasyfikacji generalnej cyklu US Open Series znalazła się na trzecim miejscu i w przypadku triumfu w US Open otrzyma dodatkowy czek na sumę 250 tys. dolarów. W ostatnim tygodniu tenisistka z Krakowa myślała tylko o tym, by do gry w Nowym Jorku przygotować się jak najlepiej.
[ad=rectangle]
- Mam nadzieję, że pomoże mi to awansować przynajmniej do drugiego tygodnia zmagań w US Open. Ten turniej wielkoszlemowy jest trochę inny od pozostałych. W Nowym Jorku jest zawsze tłoczno i głośno, ale to dla nas jedna z najważniejszych imprez w sezonie, więc każda z nas chce dać z siebie wszystko. Na przestrzeni ostatnich lat nie osiągałam tutaj zbyt dobrych rezultatów, więc mam nadzieję, że teraz to się zmieni - powiedziała Polka po zakończeniu zawodów Western & Southern Open.
Wyniki Agnieszki Radwańskiej w wielkoszlemowym US Open:
Rok | Etap | Ostatnia rywalka | Wynik |
---|---|---|---|
2006 | II runda* | Tatiana Golovin (Francja) | 4:6, 3:6 |
2007 | IV runda | Shahar Peer (Izrael) | 4:6, 1:6 |
2008 | IV runda | Venus Williams (USA) | 1:6, 3:6 |
2009 | II runda | Maria Kirilenko (Rosja) | 4:6, 6:2, 4:6 |
2010 | II runda | Shuai Peng (Chiny) | 6:2, 1:6, 4:6 |
2011 | II runda | Andżelika Kerber (Niemcy) | 3:6, 6:4, 3:6 |
2012 | IV runda | Roberta Vinci (Włochy) | 1:6, 4:6 |
2013 | IV runda | Jekaterina Makarowa (Rosja) | 4:6, 4:6 |
* udanie przeszła przez eliminacje
W ośmiu poprzednich startach w Nowym Jorku Radwańska czterokrotnie kończyła turniej na II rundzie, ale też tyle samo razy meldowała się w 1/8. Ćwierćfinału US Open jednak jak dotychczas nie osiągnęła, dlatego jest bardzo umotywowana, by zmienić ten stan rzeczy w obecnym sezonie. W poniedziałek najlepsza polska tenisistka jako pierwsza wkroczy na Louis Armstrong Stadium, by zmierzyć się z młodszą od siebie o dwa lata Sharon Fichman.
Pochodząca z Toronto zawodniczka za tenisową rakietę chwyciła po raz pierwszy w wieku pięciu lat. Dorastała będąc pod ogromnym wpływem Martiny Hingis, której styl idealnie odpowiadał mierzącej obecnie zaledwie 163 cm wzrostu Kanadyjce. Mimo niezbyt korzystnych warunków fizycznych, Fichman odnosiła spore sukcesy w czasach juniorskich. Dotarła do ćwierćfinału singla Australian Open i US Open 2006. W grze deblowej triumfowała w tym samym sezonie wspólnie z Anastazją Pawluczenkową w Melbourne oraz Paryżu, gdzie w finale obie panie okazały się lepsze od Radwańskiej i Karoliny Woźniackiej. Dzięki temu tenisistka z Kraju Klonowego Liścia była pod koniec 2006 roku nawet piątą juniorką świata.
Kanada cieszyła się, że ma kolejną utalentowaną tenisistkę. Pierwszy zawodowy tytuł Fichman zdobyła nie mając jeszcze ukończonych 15 lat, w 2005 roku w izraelskim Aszkelonie. Na kolejne singlowe trofea czekała do sezonu 2009 i wówczas też na dłużej zawitała do Top 200. Zanosiło się na kolejne awanse w światowej klasyfikacji, ale tak się jednak nie stało. Przełom nastąpił w roku 2012, kiedy opiekował się nią już Larry Jurovich.
- Larry jest po prostu fantastyczny. To jedna z tych ukrytych perełek w kanadyjskim tenisie, jeśli chodzi o trenerów. Jestem bardzo szczęśliwa i wdzięczna, że mogę z nim pracować. Sporo razem ze sobą na korcie rozmawiamy i tworzymy naprawdę znakomity duet. Ma ogromną wiedzę, jest bardzo opanowany i nie pozwala, by emocje brały nade mną górę. Naprawdę sporo skorzystałam na naszej współpracy i jestem z tego bardzo szczęśliwa - wyznała Fichman.
Pod opieką Jurovicha tenisistka z Toronto odniosła największe sukcesy w swojej dotychczasowej zawodowej karierze. Najpierw w Auckland sięgnęła wspólnie z Amerykanką Marią Sanchez po pierwszy tytuł deblowy rangi WTA. Z kolei w maju wygrała duże zawody ITF we francuskim Cagnes-sur-Mer, co pozwoliło awansować jej na najwyższe 77. miejsce w światowej klasyfikacji. W sumie Fichman ma w swoim dorobku dziewięć trofeów rangi ITF w singlu i 16 w deblu.
Fichman swoje niemałe umiejętności deblowe wielokrotnie demonstrowała w Pucharze Federacji. Zawodniczka z Toronto jest ważnym ogniwem drużyny prowadzonej przez Sylvaina Bruneau , a w parze z Gabrielą Dabrowski dała Kanadzie decydujący punkt w spotkaniu z Brazylią, który w 2013 roku rozstrzygał o awansie z Grupy I Strefy Amerykańskiej do baraży o Grupę Światową II. W ciągu kilkunastu miesięcy reprezentantki Kraju Klonowego Liścia przeszły więc tę samą drogę co Polki i w sezonie 2015 wystąpią w światowej elicie.
Co można powiedzieć o grze Fichman? Kanadyjka nie dysponuje ani potężnym serwisem, ani kończącym uderzeniem. Zazwyczaj stara się prowadzić wymiany zza linii końcowej, zmuszając przy tym rywalkę do błędu. Tak było w Midland, gdzie w ćwierćfinale turnieju ITF pokonała w dwóch setach klasyfikowaną wówczas na 45. miejscu Urszulę Radwańską. Starsza z krakowskich sióstr nie powinna jednak się obawiać. Jest w dobrej formie, a do tego w Nowym Jorku nigdy nie odpadła po pierwszym spotkaniu. Trudno spodziewać się sensacji ze strony Kanadyjki, zwłaszcza że w Wielkim Szlemie nie odniosła ona jak dotychczas ani jednego zwycięstwa w głównej drabince.
US Open, Nowy Jork (USA)
Wielki Szlem, kort twardy (Decoturf), pula nagród w singlu kobiet 14,792 mln dolarów
poniedziałek, 25 sierpnia
I runda:
Louis Armstrong Stadium, od godz. 17:00 czasu polskiego
Agnieszka Radwańska (Polska, 4) | bilans: 0-0 | Sharon Fichman (Kanada) |
---|---|---|
5 | ranking | 112 |
25 | wiek | 23 |
173/56 | wzrost (cm)/waga (kg) | 163/57 |
praworęczna, oburęczny bekhend | gra | praworęczna, oburęczny bekhend |
Kraków | miejsce zamieszkania | Toronto |
Tomasz Wiktorowski | trener | Larry Jurovich |
sezon 2014 | ||
42-15 (42-15) | bilans roku (główny cykl) | 3-7 (22-13) |
tytuł w Montrealu | najlepszy wynik | II runda w Indian Wells |
5-3 | tie breaki | 1-1 |
134 | asy | 1 |
2 318 977 | zarobki ($) | 174 877 |
kariera | ||
2005 | początek | 2009 |
2 (2012) | najwyżej w rankingu | 77 (2014) |
446-187 | bilans zawodowy | 261-166 |
14/6 | tytuły/finałowe porażki (główny cykl) | 0/0 |
16 488 986 | zarobki ($) | 573 615 |