Bianca Andreescu mistrzynią US Open. "Marzyłam o tej chwili"

wiele już nie zagra. Na dobrą sprawę mogłaby teraz odpuścić wszystko, zasłużenie po świętować, w pełni nacieszyć się tym sukcesem, pokazać się częściej na trybunach podczas meczów NBA i spokojnie przyjechać na Mastersa w blasku wielkiej chwały, jako zawodniczka niepokonana od wielu miesięcy. Oczywiście udziału w Shenzhen nie ma jeszcze pewnego (chyba, bo człowiek już się czasem gubi, jak to jest, czy zwyciężczyni szlema za zagwarantowany awans, czy nie?). Ale jak chodzi o punkty, to można założyć, że akurat te 5 lub 6 rywalek za jej plecami, wszystkie jej nie wyprzedzą, zwłaszcza, że Petra chociażby nie wiadomo, czy coś teraz pogra, a nawet jeśli to raczej bez większych sukcesów; Serena wątpliwe, że się gdzieś pojawi; na pewno Switolina będzie ostro ciułać, bo ona akurat musi, chcąc obronić jakiekolwiek punty za tytuł z ubiegłego roku. Ale patrząc w dół, nad obecnie 11. Kontą czy 12. Keys, Bianka przewagę ma tyle wyraźną, że można zaryzykować, że nigdzie już nie występując na Mastersa spokojnie się załapie. I tu trzeba jej oddać, że gra prawie, jak Serena za dobrych lat, która występowała w stosunkowo małej liczbie turnieju na przestrzeni roku, ale jako że ze świetnymi wynikami, to wystarczyło jej, żeby liderować, czy choćby być w ścisłej czołówce, grając tych turniejów znacznie mniej od rywalek. Bianka dużo pograła w pierwszych miesiącach, natomiast po Indian Wells przez pół roku tylko kilkanaście spotkań, a mimo to od jutra będzie w Top5. I cały ten wywód w sumie nie aż tak potrzebny, jedynie jakoś obrazowujący z grubsza przebieg jej sezonu. Natomiast zmierzam do tego, że ciekawi już teraz, jak będzie wyglądał kolejny rok w jej wydaniu. W tym startowała bez żadnej presji, że gdzieś coś musi obronić, o coś bardziej powalczyć, żeby utrzymać się wysoko. Ale w przyszłym sezonie będzie nieco inaczej, aczkolwiek (i tu może nieco przyda się to, co wcześniej podsumowywałem), że i tak będzie w niezłej sytuacji. Nawet gdy się jej nie powiedzie zbytnio w Indian Wells, Toronto (Montrealu) czy Nowym Jorku, co by nie zdziwiło, gdyż nie zbyt często jakaś zawodniczka potrafi powtórzyć w danej imprezie sukces z poprzedniego roku, to w wielu innych turniejach punkty tylko czekają na nią. To natomiast sprawia, że ma ogromne szanse, by w przyszłym roku zostać liderką... (hmm, nie do końca chciałem w tym optymistycznym kierunku poprowadzić tę całą myśl, ale jak widać automatycznie gdzieś do tego to może zaprowadzić i to bardzo szybko). Cofając się więc może o kilka zdań, ciekawi, jak jej pójdzie ten następny rok, gdy już wszystkie rywalki doskonale będą wiedziały, z kim mają do czynienia, a zapewne część z nich będzie dużo bardziej zmotywowana na nią, a ona sama grała pod jednak pewną presją (jak skutecznych medytacji by nie stosowała i do perfekcji nie dopracowała świadomego oddychania).