Sławomir Kryjom dla SportoweFakty.pl: Paweł Przedpełski przeszedł samego siebie

debiutu na wyjeździe. Dość wspomnieć, że w `92 roku w wyjazdowym meczu z Unią Tarnów "Bajer" zdobył 9+2, ale nie był najlepszym zawodnikiem ówczesnego Apatora. W tamtym meczu komplet zdobył nieodżałowany Per Jonsson. W przeciwieństwie do wydarzeń sprzed ponad dwóch dekad Paweł był dziś nie tylko liderem Torunia, ale i najlepszym zawodnikiem meczu! Owszem, za wcześnie, aby stawiać go na debiut roku, ale cenzurkę wystawił sobie nie tylko w tym meczu, ale i poprzednim, co daje wielką nadzieję, iż jestem talentem czystej wody. W Toruniu potrzeba było takiego zawodnika. Miejmy nadzieję, że dzięki Pawłowi uda się załatać dziurę po zmanierowanych bliźniakach i po ich kilkuletniej postawie ("karierze") jako nieudany eksperyment wyciągnie się właściwe wnioski. Cóż więcej dodać, skoro Paweł naprawdę rokuje i daje nadzieję, że toruńska szkoła żużlowa utrzyma swój poziom. Tym samym chciałbym zakończyć i zapomnieć nieszczęsny okres kilku lat regularnych "występów" braci ksero. Na ich temat powiedziano wiele. Ich sprawa (i sumienie), co zrobili z daną szansą, której ofiarą padł niejeden adept. Paradoksalnie to tylko dzięki kontuzji w zeszłym sezonie bracia Przedpełscy mieli możliwość wręcz symbolicznego pokazania się. Jak widać po tym i poprzednim meczu Paweł mógł wreszcie rozwinąć skrzydła. A o to apelowałem w zeszłym sezonie nie tylko ja... W tym miejscu szkoda jedynie, że Paweł ma 18 lat. To wciąż 3 lata startów na juniorce, ale i dwa lata w plecy w stosunku do możliwie wczesnego debiutu. Trzy lata jednak to znów szmat czasu, a o odpowiednią szkołę jazdy jestem spokojny. Ma się od kogo uczyć, chociaż... to on dziś dawał lekcje liderom. I jeszcze sentyment, który kreślony kolejami losu tworzy może mało spójną, ale jakże piękną całość. Marian Rose i młody adept uczący się od Niego rzemiosła żużlowego - nijaki Jaś Ząbik. To pod jego okiem wyrastał i choćby czyszcząc z początku motory nauczył się pokory, szacunku i kształtował swoje sportowe podejście do żużla. Dziś, ten sam, ale już szanowany Pan Jan Ząbik jest wespół z Mirkiem Kowalikiem - notabene wychowankiem ojcem zdobyczy Pawła. Duch Mariana Rose nadal krąży w toruńskim żużlu... Stadion inny - arena przecież. Okolica podobna, ale jakże odmienna. Wiele się zmienia, ale pokora wobec sportu, szacunek i nabyta wiedza od Mariana Rose cechuje Pana Janka. I oby trwało to jak najdłużej! Oby każdy z adeptów otrzymał tą drobną część Marian Rose... dziś Paweł pokazał, że coś jest na rzeczy:) Pozwólmy mu na to, aby wykorzystał szansę. Serce i głowę ma. Dobre prowadzenie, a nad resztą niechaj czuwa Marian Rose!

spasowaniu. Nie mozna tak zawsze ???