Juniorskie wzmocnienia praktycznie niemożliwe. Zasady wypłaty ekwiwalentu wymagają zmian?

Jarosław Galewski 11 Stycznia 2014, 10:00

Wartościowy junior to skarb. Jeżeli klub posiada dwóch zdolnych młodzieżowców, którzy są w stanie nawiązać walkę z bardziej doświadczonymi zawodnikami, może mówić o dużym komforcie. Problem pojawia się jednak w przypadku zespołów, które z różnych powodów nie dysponują silną formacją juniorską. Może to być efektem braku szkolenia i wtedy trudno traktować to w kategoriach pecha. Czasami bywa jednak tak, że po okresie, w którym w klubie pojawia się wielu zdolnych wychowanków, przez pewien czas brakuje ich następców.

Jeżeli drużyna ma wysokie aspiracje, zależy jej również na silnych młodzieżowcach. W tej sytuacji ratunkiem może być pozyskanie zawodnika z zewnątrz. Sprawa jest jednak złożona, bo w tym momencie pojawia się temat ekwiwalentu, który przysługuje macierzystemu klubowi za wyszkolenie zawodnika.

Często w tym przypadku mówimy o kwotach rzędu kilkuset tysięcy złotych, które przy obecnej sytuacji finansowej w polskim żużlu, stanowią ogromny wydatek. Poza tym klub zainteresowany transferem juniora poza ekwiwalentem musi ponieść wydatki z tytułu kontraktu zawodnika. W minionym okresie transferowym o juniorskie wzmocnienia zabiegały przede wszystkim dwa zespoły. Pierwszym z nich był Unibax Toruń, a drugim Stelmet Falubaz Zielona Góra. Trudno mówić, że w obu ośrodkach nie jest prowadzona praca z młodzieżą. W Toruniu odpowiada za to Jan Ząbik, którego zaangażowanie dało zresztą efekty w postaci eksplozji talentu Pawła Przedpełskiego.

Mistrzowie Polski natomiast jeszcze w ubiegłym sezonie mogli pochwalić się najlepszym juniorem na świecie Patrykiem Dudkiem, ale ten zakończył starty w kategorii młodzieżowej.

Unibax Toruń miał wiele problemów z pozyskaniem Oskara Fajfera

Unibax Toruń ostatecznie doprowadził do transferu Oskara Fajfera, ale torunianie jako najbogatszy polski klub przystępowali do rozmów z innej pozycji. Od początku wydawało się, że cała operacja ma duże szanse powodzenia. Przepychanki dotyczące ekwiwalentu, który miałaby przysługiwać klubowi z Gniezna trwały jednak do samego końca. Strona zawodnika kwestionowała, czy jego wypłata rzeczywiście przysługuje gnieźnianom. W tym miejscu warto przyjrzeć się przepisom, które regulują całą sytuację.

Art. 240 ust. 1 pkt 1 Regulaminu Przynależności Klubowej:

1. Ekwiwalent za wyszkolenie dotyczy:
1) zawodników do 21 lat z licencją "Ż", którzy nigdy nie posiadali licencji krajowej lub międzynarodowej wydanej przez inną FMN niż PZM, w następujących przypadkach:
a) zawodnik posiada przynależność klubową do klubu, w barwach którego uzyskał certyfikat i dotychczas nie zmieniał przynależności klubowej, nie licząc wypożyczenia - kiedy kontrakt został rozwiązany lub uznany za nieważny bądź nieistniejący; kwota ekwiwalentu za wyszkolenie nie może być wyższa niż 120 000 zł za jeden rok, przy czym pierwszym rokiem kontraktu, za który przysługuje ekwiwalent za wyszkolenie jest rok, w którym kontrakt został zawarty,
b) zawodnik posiadał przynależność klubową do klubu, w barwach którego uzyskał certyfikat i dotychczas nie zmieniał przynależności klubowej, nie licząc wypożyczenia - kiedy upłynął okres ważności kontraktu; kwota ekwiwalentu za wyszkolenie nie może być wyższa niż 120 000 zł za jeden rok, przy czym pierwszym rokiem kontraktu, za który przysługuje ekwiwalent za wyszkolenie jest rok, w którym kontrakt został zawarty,
c) po zdaniu egzaminu na certyfikat zawodnik stara się o przynależność klubową do innego klubu niż ten, w barwach którego uzyskał certyfikat; kwota ekwiwalentu za wyszkolenie nie może być wyższa niż 120 000 zł,