Niechciane dziecko, czyli historia powstania Grand Prix na żużlu

Grzegorz Drozd 16 Kwietnia 2015, 18:30

Rozkładówka programu Grand Prix Final 1976 rok

Cykl Grand Prix na brytyjskich torach okazał się nie tylko dużym sukcesem sportowym, ale także finansowym. Żużel w Wielkiej Brytanii przeżywał duży rozkwit, na co niebagatelny wpływ miała znakomita postawa angielskich gwiazd takich jak Peter Collins, Malcolm Simmons, John Louis czy Dave Jessup. Ale także na kontynencie, a zwłaszcza w zachodnich Niemczech żużel miał się dobrze przede wszystkim dzięki regularnym występom gwiazd ligi brytyjskiej na tamtejszych torach. W dodatku na bazie popularności żużlowego celebryty Ole Olesna powstała nowa siła w żużlu - Dania. Wszystkie te elementy postanowił wykorzystać wspomniany Olsen, który nie tylko podpatrzył wszelkie sportowe arkana u Ivana Maugera, ale także przejął od nowozelandczyka smykałkę do zarabiania pieniędzy na tym sporcie. Wraz z Peterem Adamsem, którego bliżej poznał w Coventry Bees (1976 rok), postanowili zorganizować w 1978 roku cykl turniejów pod nazwą Master Series.

Pierwszy historyczny turniej odbył się w niemieckim Bremen. Na trybunach zasiadło aż 25 tys. kibiców! W turnieju startowała niemal cała czołówka światowa. Drugi turniej odbył się w Vojens, trzeci na Ullevi w Goeteborgu, a finałowe czwarte zawody ponownie w Vojens. Olsen miał nadzieje, że drugi turniej pojedzie na angielskim torze, ale nie doszedł z brytyjskimi władzami do porozumienia. Cykl Duńczyka był ogromną konkurencją dla wyspiarskiego VW Daily Mirror Grand Prix. Olsen postanowił nie wspierać angielskiej imprezy i odpuścił obronę tytułu w 1978 roku tłumacząc, że ma zajęte terminy na kontynencie. To brytyjscy fani byli jeszcze w stanie przełknąć. Największy cios zadał im bożyszcze Peter Collins, który wziął co prawda udział w eliminacjach, w których był najlepszy i miał największe szanse na wygranie cyklu, ale w wielkim finale nie wystartował, bo tego samego dnia miał półfinał mistrzostw świata na długim torze w niemieckim Sheesel, a nagrody na zawodach organizowanych na kontynencie były o wiele lepiej płatne. Szef związku angielskich promotorów Reg Fearman zagrzmiał. - Zawodnicy powinni pamiętać, gdzie zaczęli zarabiać pieniądze na żużlu i gdzie zostali gwiazdami. Niestety, niektórzy o tym zapominają i wypinają się przy pierwszej lepszej okazji - żalił się Fearman.

W cyklu Olsena Collins oczywiście wystartował. Gdy za incydent na początku sezonu BSPA chciała zawiesić Petera na 30 dni w zagranicznych startach (Collins wracając z turniejów w Stanach Zjednoczonych spóźnił się na dwa kwietniowe mecze Britisih League), co oznaczałoby absencję w cyrku Olsena, Collins zaszantażował federację, że odpuści cały sezon. Działacze ulegli i cofnęli zawieszenie Anglika. Tego samego roku podczas finału brytyjskiego, który był jednocześnie eliminacją dla Brytyjczyków na finał światowy na Wembley, Peter Collins padł ofiarą wrednego sabotażu - ktoś dosypał cukru do baku jego motocykla. Collins przeżył gorycz porażki i odpadł z kretesem z mistrzostw świata. Zawodnik stwierdził, że padł ofiarą zemsty za niesubordynację wobec brytyjskiego żużla.