Rafał Konopka: Pasja do żużla przeradzała się w horror, gdy nie było na jedzenie przed meczem

Mateusz Domański 11 Stycznia 2016, 09:55

WP SportoweFakty: W zeszłorocznych rozgrywkach reprezentowałeś Redcar Bears oraz Peterborough Panthers. Twoje rezultaty nie były zbyt pokaźne. Jak ocenisz miniony sezon pod kątem startów w brytyjskiej Premier League?

Rafał Konopka: Sądzę, że zeszły sezon rozpocząłem dobrze. Z meczu na mecz było coraz lepiej i na początku maja zdobywałem po 7, 8, 9 punktów, ale w maju zaczęło się trochę bardziej pod górkę. Przyszło podejść do matury, kolega, który mi pomagał na meczach zachorował oraz były też problemy, jak to się mówi, "sercowe". Siłą rzeczy nie widywałem się dużo z dziewczyną i pogubiliśmy się, ale na szczęście już wszystko jest na odpowiednich torach. Motory przygotowywałem sam, dodatkowo dorabiałem, co chwilę lot do Polski, żeby pozaliczać egzaminy, które też były ważne i chciałem je zdać. Nie było czasu na sen, a gdzie dopiero punktować w meczach. Pomimo że zawsze daję z siebie naprawdę wszystko, wkładam całe swoje serce, to po prostu w tym sezonie poznałem swoje nowe granice. Naprawdę momentami bywało ciężko, pasja do żużla przeradzała się w jakiś horror, gdy nie było na jedzenie przed meczem. Mimo wielu przeszkód bardzo dużo się nauczyłem w tym sezonie, a właśnie po to pojechałem do Anglii. Żużel jest drogim sportem i jeśli nie masz wyrobionej marki, to trzeba nieźle główkować, aby poukładać wszystko. Sezon minął, ale ja nie przeminąłem, nie ukrywam, że dzięki wsparciu najbliższych, których nie muszę wymieniać. Bardzo dużo mi pomogli też kibice Redcar i Peterborough. Jedziemy dalej.

We wrześniu wystartowałeś w zawodach o Złoty Kask Veenoord w Holandii. Wówczas świetnie spisywałeś się podczas rundy zasadniczej, jednak w decydujących biegach zanotowałeś defekt oraz "zerówkę". Mimo tego musisz przyznać, że turniej ten był dla ciebie całkiem udany, bowiem ostatecznie zająłeś w nim czwarte miejsce.

- Tak, byłem w Holandii. Uważam, że nie były to jakieś dobre zawody w moim wykonaniu, fajna atmosfera. Po prostu posiadałem tylko jedną nową oponę, a kilku chłopaków miało na każdy bieg nowego "kanta". Zapewne to było też powodem, że w finałach pojechałem jak pojechałem, ale nie ma z czego się tłumaczyć. Wygrywa lepszy.

Oprócz tego wziąłeś udział w dwóch edycjach Lotto Poznań Speedway Cup, a także w 65. Memoriale imienia Alfreda Smoczyka. Jak dobrze pamiętamy, wtenczas miałeś spore problemy natury technicznej, ale mimo tego zaprezentowałeś się z dość dobrej strony. Jak wspominasz te zawody?

- Tak, miałem trzy turnieje w Polsce i tak jak już wspomniałem, nie ma co się tłumaczyć, ale pomimo wielkich starań nie byłem przygotowany do tych zawodów. Na pierwszy turniej w Poznaniu leciałem prosto z Anglii, gdzie miałem dzień wcześniej mecz, lecz zgubiono na lotnisku mój bagaż, w którym miałem wszystkie potrzebne rzeczy na turniej, takie jak kask, kewlar, ochraniacze, buty, sprzęgło, gaźnik czy deflektor. Okazało się że moją walizkę zostawiono w Londynie. Całą noc załatwiałem osprzęt i po dwugodzinnym śnie wystąpiłem w zawodach. Było całkiem fajnie, ale jednym z biegów na prowadzeniu silnik stanął, zresztą również pożyczony... Na drugi turniej chciałem przyjechać lepiej przygotowany, żeby pokazać się na domowym podwórku z lepszej strony, ale na obwodnicy Londynu w drodze do Polski bus odmówił posłuszeństwa. Co prawda z tym wiąże się kolejna historia, ale to może innym razem. Na ostatnią chwilę zdążyłem na samolot, lecz oczywiście po raz kolejny nie byłem profesjonalnie przygotowany. Bardzo ucieszyłem się, że mogę jechać w memoriale, jednak dowiedziałem się o tym dwie godziny przed zawodami. Wyjechałem na ostatnią chwilę, na pożyczonym sprzęcie. Uważam, że dwa pierwsze biegi nawet nie były złe, ale silnik odmówił posłuszeństwa, a przede wszystkim ja nie byłem w stanie się ścigać. To tak jakby wsadzić na motor inwalidę bez ręki. Byłem naprawdę zmęczony tym sezonem.

Rafał Konopka podczas treningu na jeziorze w Osiecznej.

- Jak dla mnie angielski żużel pozostaje w jakieś części nadal normalny, gdzie kibic może podejść do zawodnika i normalnie z nim pogadać. Sponsorzy nie wychodzą z założenia, że muszą nosić okulary i włosy na żel żeby być spoko. Przede wszystkim ja naprawdę mam tam wielu kibiców, którzy mi nieraz pomogli i nigdy im tego nie zapomnę.

Pozostając przy finansach - zapewne zarobki w Premier League nie są zbyt wysokie. Jak zatem utrzymujesz swoje zaplecze sprzętowe? Opierasz się tylko na pomocy sponsorów czy szukasz również innych rozwiązań?

- Tak, w Premier League dostawałem 50 funtów za punkt, który zdobyć było niełatwo. Radzę sobie dlatego bo dużo robię sam, włącznie z serwisami silników. Wiem, że nie tędy droga do wielkiej kariery, ale wiem również, że pewnego dnia wszystko się ułoży po mojej myśli. A tej zimy nie kontaktowałem się z żadnym sponsorem, ponieważ o czym tu gadać skoro nie mam na razie klubu. Jest ciężko z finansami, ale na pewno będzie lepiej.