Władysław Komarnicki. Stalowym Piórem: Gorzów powinien się cieszyć z medalu Dudka (felieton)

Władysław Komarnicki 28 Października 2017, 18:45

WP SportoweFakty / Tomasz Jocz / Władysław Komarnicki jako pierwszy w historii trafił dokładną kolejność finału Grand Prix

Stalowym Piórem to cykl felietonów Władysława Komarnickiego, byłego prezesa Stali Gorzów.

***

Typowałem, że do finału w Melbourne wjadą: Jason Doyle, Tai Woffinden, Bartosz Zmarzlik i Patryk Dudek. Za nic w świecie nie przypuszczałem jednak, że trafię ich dokładną kolejność. Prawdopodobieństwo takiego scenariusza wynosi przecież 1 do 43 680. To jak wygrana w lotto. Cieszę się, że zapisuję się w historii tego portalu.

• Grand Prix Australii oczami Władysława Komarnickiego: Doyle pojedzie w Melbourne o nowy kontrakt w polskiej lidze (typy)

Tego samego nie można powiedzieć o Bartku Zmarzliku. Ja od początku sezonu wierzyłem w tego chłopaka. Nie udało mu się zdobyć tytułu mistrzowskiego, ale kariera wciąż stoi przed nim otworem. To nie był dla niego łatwy sezon. Tak naprawdę odbudował się dopiero w Malilli. Przyznam szczerze, że wówczas poleciały mi łzy wzruszenia. Tamten finał to była jazda w stylu wielkiego mistrza Tomasza Golloba. A co Bartek zrobił w Australii? Jason Doyle zdobył 19 punktów na 21 możliwych. Nie miał kompletu, bo dwukrotnie przegrał właśnie z Bartkiem Zmarzlikiem. Bartek jako jedyny pokonał w Melbourne nowego mistrza świata i chwała mu za to.

Zmarzlik wraca do formy. Przed nim pasmo sukcesów. To kompletny zawodnik, a jego słabsza jazda na początku sezonu wynikała wyłącznie z pewnych problemów z silnikami. Jestem teraz rozemocjonowany, ale pamiętam tego chłopaka jeszcze jako dzieciaka. On robi wielkie rzeczy już nie tylko dla miejscowej Stali Gorzów, ale także dla całego speedwaya w Polsce. Cieszę się, że mogłem być przy rozwoju jego kariery.

Gratulacje należą się też Patrykowi Dudkowi. Jakby nie patrzeć, to jest mimo wszystko młodzieniec z Ziemi Lubuskiej. Trzeba mieć z tego tytułu satysfakcję, także w Gorzowie. W Grand Prix jeżdżą najlepsi żużlowcy na świecie i radość łapie za serce, kiedy na koniec sezonu w najlepszej piątce mamy aż trzech Polaków, w tym dwóch z jednego województwa.

Wracając jeszcze do mojego historycznego wyczynu, to mógłbym to przekuć na sukces w zakładach bukmacherskich, ale z racji mojej pozycji społecznej, raczej to nie przystoi. Kiedyś miałem ciekawą rozmowę z jednym ze sponsorów Stali Gorzów. Oglądaliśmy wspólnie mecz i przed każdym wyścigiem typowałem kolejność na mecie. Ten człowiek był pod wrażeniem mojej osoby i wprost zapytał się czy nie chciałbym u niego zagrać. Powiedziałem, że chcę, ale nie mogę.

Władysław Komarnicki