Unia Tarnów mogła sprawić wszystkim niezłego psikusa. Sukces był na wyciągnięcie ręki

Jakub Czosnyka 09 Października 2018, 21:15

WP SportoweFakty / Krzysztof Konieczny / Na zdjęciu: Jakub Jamróg

PLUS: mieli spaść z hukiem, a była walka do ostatniego biegu

Grupa Azoty Unia Tarnów była murowanym kandydatem do spadku. Satysfakcję mają dzisiaj ci, którzy taki scenariusz kreślili przed rozpoczęciem sezonu. Jednak beniaminkowi należą się ciepłe słowa. Wcale nie byli czerwoną latarnią ligi, jak wiele osób prognozowało. Skład co prawda nie powalał na kolana, ale tarnowianie potrafili sprawić lepszym drużynom psikusa. Choćby nawet jako jedni z nielicznych pokonali u siebie mistrzów Polski z Leszna. Szkoda tylko, że później nie poszli za ciosem. Przyszło nagłe załamanie formy i kompletny zjazd w dół.

• Motor pokazał, jak się wygrywa ligę. Piękna historia beniaminka

PLUS: odrodzony Pedersen, objawiony Jamróg

Brany trochę od niechcenia Nicki Pedersen był prawdziwą lokomotywą beniaminka. No może poza ostatnimi meczami, w których pojechał słabiej. Jednak kontrakt Duńczyka to sukces tarnowskich działaczy. Podobnie jak rewelacyjny Jakub Jamróg. Wychowanek Unii wyskoczył niczym królik z kapelusza i lał wielu droższych od siebie zawodników. Swoją drogą w dużej mierze dzięki tym dwóm panom tarnowianie do ostatniego tchu walczyli o utrzymanie.

MINUS: Prezes Sady wciąż na swoim stanowisku

Od sezonu 2013 konsekwentnie osłabiał mistrzowską drużynę, z której kolejno odchodziły gwiazdy. Później pokłócił się z Januszem Kołodziejem, a na koniec nie potrafił zmontować większego budżetu, który pozwoliłby klubowi na angaż lepszych zawodników. Na domiar złego Unia na razie jest zadłużona i najpewniej będzie musiała wziąć kredyt. A pamiętajmy, że o takim wsparciu, jakie tarnowianie otrzymują od Grupy Azoty, wielu prezesów mogłoby pomarzyć.

Długa jest ta lista grzechów Łukasza Sadego. Kiedy drużyna spadła nie omieszkał zwolnić trenerów, a może wystarczyło samemu spojrzeć w lustro? W normalnych warunkach pewnie nie byłoby go już w klubie, a tymczasem wciąż utrzymuje się przy stołku. Poza tym to on w głównej mierze był odpowiedzialny za budowę drużyny, która w efekcie końcowym spadła. Coś tu jest nie tak.