Michał Gruchalski: Dwa lata temu żużel przestał mnie kręcić. Potrzebowałem upadku, by się odbić (wywiad)

Dariusz Ostafiński 22 Lutego 2019, 07:30

WP SportoweFakty / Sebastian Maciejko / Dariusz Ostafiński w rozmowie z Michałem Gruchalskim.

• Janusz Kołodziej: Lata lecą. Ten sezon to jest dla mnie ostatni dzwonek (wywiad)

Dariusz Ostafiński, WP SportoweFakty: To jak to jest z pana psychiką. Pytam, bo słyszałem, że dwa lata temu miał pan dosyć żużla i niewiele brakowało, by przestał pan jeździć.

Czytaj także: Przepis trenera kadry na złoto w Grand Prix

Kto pomógł zmienić panu zdanie?

Trener Lech Kędziora. Dużo ze mną rozmawiał, dużo trenowałem, w ogóle robiłem wiele rzeczy, które pozwoliły mi nabrać więcej pokory. Nauczyłem się, że dużo zależy od sprzętu, bo jak nie jedzie, to głowa siada. Zacząłem trochę współpracować z psychologiem i oto jestem.

Zakładam, że łatwo panu nie było, ale może tamto doświadczenie było potrzebne. To chyba był taki punkt zwrotny pańskiej kariery?

Można było z tamtej sytuacji wyciągnąć pozytywy, aczkolwiek trochę to czasu zabrało. Pierwsze dni po tąpnięciu w meczu z GKM-em były bardzo trudne. Nie przyjeżdżałem na treningi, nie miałem na to ochoty, to mnie nie jarało. W końcu zacząłem się jednak bardziej przykładać i powolutku układać sobie to wszystko w głowie. W miarę to poszło, a już końcówka poprzedniego sezonu pokazała, że wyszedłem na prostą.

I chyba trochę szkoda, że przed panem ostatni rok startów juniorskich.

Żałuję bardzo, ale to nie do końca moja wina. Trochę to skomplikowali ludzie zarządzający drużyną. Mówię tutaj o tym momencie, gdy byliśmy w pierwszej lidze, a podstawowymi juniorami byli Oskar Polis i Hubert Łęgowik. Dla mnie nie było wtedy miejsca, mogłem iść na wypożyczenie, ale nie zgodzono się i zostały mi tylko zawody młodzieżowe.

Prezes Michał Świącik blokował?

Nie. Z prezesem mam dobre relacje, wręcz przyjacielskie i złego słowa nie mogę o nim powiedzieć. Dużo mi pomógł, ciągnął mnie w górę, a w trudnym dla mnie okresie też był ze mną. A na wypożyczenie nie zgodziła się jedna z osób ze sztabu szkoleniowego.

Dlaczego?

Myślę, że mogło chodzić o to, że trenerzy chcieli mieć dobry skład na zawody juniorskie. Pewności jednak nie mam, bo w głowie innych nie siedzę. Wtedy przystawałem na to, co mi narzucono, a teraz żałuję, bo dzięki wypożyczeniu i regularnym startom mógłbym być teraz na innym poziomie.

Źle jednak nie jest. Rok temu niewiele zabrakło, a dostałby pan nominację na juniora roku na prestiżowej Gali PGE Ekstraligi. Byłem w jury, nie głosowałem na pana, ale muszę przyznać, że później żałowałem.

Czytałem te artykuły. Dla mnie znaczące jest już jednak to, że zostałem zauważony, że ktoś mnie docenił.

Czytaj także: Hampel: Nigdy nie złamałem danego słowa

Plany na ten rok?

Bez celów indywidualnych. Chcę być znaczącym punktem w drużynie Włókniarza. Dołożę wszelkich starań, by to się udało, chcę wygrywać.

Jako drużyna jesteście mocniejsi niż rok temu.

Tak, bo rok temu mieliśmy trochę braków. Nic poważnego, małe detale. W sumie niewiele nam zabrakło do medalu.

Chyba tylko zdrowego Lindgrena.

To chyba najbardziej. Przez kontuzję nie mógł jeździć na takim poziomie jak na początku sezonu. Jeśli chodzi o mnie, to ocknąłem się na koniec sezonu. Jak dotarliśmy do play-off, to powiedział sobie, kiedy, jak nie teraz. Każdy bieg był dla mnie na wagę złota.

Follow @ostafinski



KUP BILET NA 2024 ORLEN FIM Speedway Grand Prix of Poland - Warsaw -->>