3 
Jeszcze kilkanaście lat temu w klubach królowali polscy zawodnicy. Zespoły były zbudowane głównie z wychowanków. Dlatego też zupełnie inaczej wyglądały zimowe przygotowania. Stawiano na wspólne treningi, w trakcie których przerzucano się ciężarami.
- Proszę jednak pamiętać jakie wtedy były warunki torowe. Teraz to się zupełnie zmieniło za sprawa komisarzy - wspomina dawne czasy Jan Krzystyniak, były żużlowiec i trener.
Czytaj także: Oni mogli trafić do PGG ROW-u Rybnik
Krzystyniak pamięta, jak podczas treningów musiał dźwigać ciężką sztangę. Jeśli ktoś później miał problemy z płynną jazdą, mówiło się, że nie przepracował odpowiednio zimy i ma braki kondycyjne.
ZOBACZ WIDEO Żużel. Bartosz Zmarzlik o sukcesie, drodze do złota i marzeniach, które się spełniają
- Teraz kluby nie organizują wspólnych zajęć, bo mówi się, że zawodnicy mają swoich trenerów personalnych. Ja to zawsze komentuję tak, że w fitness klubie, to można się przygotować do tego, by wyjść na plażę i ładnie wyglądać. Obecni zawodnicy z taką formą przygotowań nie poradziliby sobie w dawnych czasach - dodaje nasz ekspert.
Przed laty nikt nie słyszał jednak o ćwiczeniach poprawiających refleks czy gibkość. Nie dbano o zapewnienie odpowiedniej elastyczności. Pojęciem obcym dla trenerów był chociażby cross-fit.
- Bieg żużlowy trwa bardzo krótko. Ledwie minutę. Dlatego forma treningu nie musi być siłowa. Przez lata wzrosła świadomość trenerów na temat metod, stąd wzięły się zmiany w przygotowaniach żużlowców - mówi nam trener pracujący w jednej z wrocławskich siłowni, pracujący na co dzień m.in. z kick-bokserami.
Wystarczy popatrzeć na takich żużlowców jak Bartosz Zmarzlik czy Leon Madsen. Nie są oni przykładami kulturystów, a to do nich należał sezon 2019. Oczywiście, w ich planie treningowym znajdują się ćwiczenia ze sztangą, ale wyglądają one zupełnie niż przed laty.
- Mamy szereg ćwiczeń stabilizujących. To są chociażby ćwiczenia na piłkach, gdy ciało nie ma równowagi, a przez to musi pracować każda jego część. To wzmacnia cały korpus, czyli brzuch i plecy - dodaje trener.
Czytaj także: Nowe informacje ws. zdrowia Buczkowskiego
Zdaniem Krzystyniaka, tego forma treningów ma jednak swoje konsekwencje. - Nie tak dawno mieliśmy tory jak Leszno, Częstochowa czy Rzeszów, gdzie mówiło się, że mamy niesamowitą "kopę", że jest za przyczepnie. I od razu było widać, że niektórzy sobie w takich warunkach nie radzą. W moich czasach to było nie do pomyślenia. Człowiek spędzał pięć dni w tygodniu na siłowni, po wyjściu z niej to aż pot lał się z czoła - podsumowuje Krzystyniak.
Czy brakuje ci mocno przyczepnych torów w obecnym żużlu? 
na Instagramie 
na Facebooku 
