Marian Kaiser - legenda polskiego żużla skazana na zapomnienie

Łukasz Witczyk 14 Stycznia 2021, 07:30

PAP / Eugeniusz Wołoszczuk / Na zdjęciu: Marian Kaiser

• Żużel. Woffinden liczy na Bewley'a. "Dan ma wiele do zaoferowania"

Kaiser od małego miał smykałkę do motocykli. Jak wiele jego rówieśników w czasach powojennych szukał sposobu na spędzanie wolnego czasu. Dosiadał czegokolwiek, co miało silnik oraz dwa koła i jeździł po okolicach. W wieku 17 lat rozpoczął żużlowe treningi. Trafił do Gorzowa Wielkopolskiego. Tam zdobywał pierwsze szlify i szybko odnosił sukcesy.

Następnym jego klubem była Stal Ostrów, a później - administracyjną decyzją władz polskiego żużla - dołączył do Śląska Świętochłowice. Tam startował przez kilka miesięcy. Następne ścigał się dla klubów z Wrocławia i Warszawy, a gdy żużel w stolicy zlikwidowano, przeniósł się do Gdańska, gdzie startował w latach 1960-1966.

Szybko dobił do czołówki w naszym kraju, a w 1957 roku był Indywidualnym Mistrzem Polski. Na torze w Rybniku pokonał miejscowego faworyta - Joachima Maja. W ligowych rozgrywkach mecze często kończył z kompletami punktów, co zaowocowało powołaniem do reprezentacji. To było nie w smak socjalistycznym władzom i gdy tylko mogli, spolszczali jego nazwisko. Kaiser jednak nic sobie z tego nie robił. Skupiał się na żużlu. To on jako pierwszy z Polaków obok Tadeusza Teodorowicza wystartował w lidze angielskiej. Stało się tak w 1959 roku, kiedy bronił barw drużyny z Leicester.

W 1961 roku to właśnie on poprowadził reprezentację do historycznego złotego medalu Drużynowych Mistrzostw Świata. Finał rozegrano we Wrocławiu, a ostatnie jego biegi przy samochodowych światłach. To efekt opóźnienia startu zawodów przez awarię samolotu LOT-u, który przyleciał do Londynu z transportem truskawek, a następnie zabrał do Wrocławia szwedzkich i brytyjskich żużlowców. Jupiterów nie można było odpalić, gdyż to oznaczałoby wyłączenie prądu dla całego wrocławskiego Sępolna.

Kaiser był wtedy liderem kadry. Zdobył 10 punktów i wygrał trzy z czterech wyścigów. Do tego wykręcił najlepszy czas dnia. Pokonywał szwedzkich liderów Ove Fundin czy Bjoerna Knutssona. Polacy o punkt wygrali ze Szwedami i cieszyli się ze złotych medalów. Wtedy był bohaterem. Liczono, że to on zawojuje światowy speedway, ale w finale Indywidualnych Mistrzostw Świata wystartował tylko dwa razy: zajmował piętnaste i jedenaste miejsca.

Kilka lat po zdobytym tytule DMS przez władze został skazany na zapomnienie. Czasy jego świetności minęły i choć nadal był liderem zespołu z Gdańska, to jednak do głosu dochodzili coraz młodsi zawodnicy. Rok 1966 był ostatnim w jego żużlowej karierze, a już kilka miesięcy później zdecydował się na wyprowadzkę z Polski. Jak wspominał Robert Noga, wybrał wolność w Republice Federalnej Niemiec.

Wtedy wyjazdy z Polski były w praktyce zakazane. Polskie władze nie pozostawiły zachowania Kaisera bez reakcji. PZM wraz z Główną Komisją Kultury Fizycznej i Turystyki odebrały mu wszystkie zdobyte zaszczyty i odznaczenia. Powodem było "zachowanie niegodne sportowca i obywatela PRL". Kaiser do końca życia pozostał w Niemczech. Zmarł w Ratyzbonie w 1991 roku. Miał 58 lat.

Czytaj także:
Nicki Pedersen: Ludzie winią mnie za wszystko, bo tak jest najłatwiej
Zmarzlik namawiał go, żeby spróbował sił na żużlu. Teraz Stal Gorzów mocno na niego liczy

KUP BILET NA 2024 ORLEN FIM Speedway Grand Prix of Poland - Warsaw -->>