Groźne kontuzje przeszkodziły mu w karierze. Teraz chce mieć wpływ na rozwój żużla

WP SportoweFakty / Arkadiusz Siwek / Na zdjęciu: Rafał Dobrucki
WP SportoweFakty / Arkadiusz Siwek / Na zdjęciu: Rafał Dobrucki

Rafał Dobrucki kończy 45 lat. Były zawodnik klubów z Piły, Leszna, Rzeszowa i Zielonej Góry w pewnym sensie był skazany na żużel. Obecnie realizuje się jako trener reprezentacji i chce poprzez swoje działanie wpłynąć na rozwój krajowego żużla.

W tym artykule dowiesz się o:

Pierwsze sukcesy Rafał Dobrucki odnosił jako junior. W 1997 roku został indywidualnym wicemistrzem świata juniorów, przegrywając jedynie z Jesperem B. Jensenem. To też młodzieżowy indywidualny mistrz Polski z 1995 roku czy dwukrotny medalista Indywidualnych Mistrzostw Polski. W latach 1997-2004 odjechał osiem turniejów w cyklu Grand Prix, jednak nie odnosił tam spektakularnych sukcesów. Na pewno był jednak solidnym ligowcem, zdobywając przez całą karierę niemal 3 tysiące punktów.

Skazany na żużel

Rafała Dobruckiego można było oglądać w parku maszyn na treningach czy różnych zawodach jeszcze wówczas, gdy nie myślał na poważnie o żużlu. Jego ojciec, Zdzisław Dobrucki - indywidualny mistrz Polski z 1976 roku przetarł rodzinną ścieżkę. Po zakończeniu kariery był też trenerem.

- Wszystko odbywało się bez presji. Na pewno genów się nie oszuka, ale człowiek cały czas był w tym sporcie od najmłodszych lat. Pewnie była taka opcja, żebym nie jeździł, ale cały czas miałem ukierunkowane żużlowe marzenia. Może jako małe dziecko nie myślałem o byciu zawodowym żużlowcem, ale ciągle rower, motorower czy motocykl był przy mnie - wspomina dzisiejszy jubilat.

ZOBACZ WIDEO Osobista tragedia go ukształtowała. Tomasz Lorek o swoich początkach w dziennikarstwie

Dobrucki jazdę w lidze zaczynał od Polonii Piła. Zadebiutował w 1993 roku, był to drugi sezon pilskiej drużyny po długiej przerwie od 1967 roku. - To prawda, po latach wrócił żużel do Piły i klub budował się od zera. Ja dołączyłem na początku i przez 7 lat był cały czas progres, co wtedy się nie zdarza i teraz też o to trudno. Dobrze wspominam ten okres. Wtedy, gdy zaczynałem, Polonia była w II lidze i miałem dużo startów, dużo przebywałem na motorze i dzięki temu czułem się coraz lepszy. Łącznie spędziłem tam 9 lat i dobrze wspominam te czasy - przyznał Dobrucki w rozmowie z WP SportoweFakty.

Najwyższy żużlowiec

Podczas, gdy żadnym zaskoczeniem nie są żużlowcy mierzący około 170 centymetrów wzrostu, pod tym względem Dobrucki znacznie wyróżniał się wzrostem. - Jak miałem 14 lat i okazjonalnie wsiadałem na żużlowy motocykl, to ciężko mi było dosięgnąć nogami do ziemi. Później jednak szybciej urosłem. Ja dorastałem na motocyklu i nie stanowiło to kłopotu. Trzeba było się adaptować, ale od 15-roku życia ciągle byłem na motocyklach i rosłem wraz z nimi - zauważył były zawodnik.

Rafał Dobrucki na torze
Rafał Dobrucki na torze

Wychowanek Polonii urósł do 189 centymetrów. - Często to jest kłopot. Wielu bardzo dobrych dziś zawodników miało taki problem, że w wieku 16-17 lat wszystko się fajnie rozwijało i nagle była dziura, bo przez zimę zawodnik urósł 5 centymetrów i jak wsiadł na wiosnę na motocykl, to miał inną koordynację ruchową i technikę jazdy. Znam kilka takich przypadków i były kłopoty, by się odnaleźli na motocyklu. U mnie to się rozłożyło w czasie - zauważył.

Twardo stąpał po ziemi

O sukcesach Rafała Dobruckiego już wspominaliśmy. Od 19. do 23. Roku życia, jeszcze jako zawodnik Polonii Piła rokrocznie kończył sezon ze średnią biegową ponad 2,2. O odfrunięciu ponad ziemię nie było jednak mowy. - Ja akurat mam taką naturę, że ciągle widzę pewne niedociągnięcia, a nie sukcesy i nie miałem problemów z wodą sodową. Nie zadowalały mnie drugie miejsca, a trochę ich było, do tego miałem często kontuzje, po których powrót nie jest łatwy i to wszystko zadecydowało o tym, że nie byłem taki spełniony - ocenił.

Obecnie to Polacy w dużej mierze rozdają karty w światowym żużlu. Nie zawsze jednak tak było. - Lata dziewięćdziesiąte, to nieustanna pogoń za sprzętem, by mieć porównywalny do kolegów z Zachodu. My walczyliśmy o troszeczkę lepsze części, które zagranicą były starterem - przyznał Rafał Dobrucki.

- Dopchać się do zagranicznego mechanika graniczyło z cudem i to była nierówna wojna. My mieliśmy duże kłopoty, by znaleźć kontakty i by mechanicy chcieli nam robić sprzęt. Wiele czasu zajmowało szukanie dojść, bo wiedzieliśmy gdzie jesteśmy i gdzie chcemy być - dodał.

Rafał Dobrucki miał szczęście do klubów, w których startował. - Ja trafiałem na dobre kluby i dobre momenty. W Pile był dobry czas, w Rzeszowie jeździłem krótko, ale to był jeden z lepszych czasów dla rzeszowskiego żużla. Unia Leszno nie była jeszcze taka jak kilka lat temu, ale również nie było źle. W międzyczasie złapałem kontuzję, przez którą straciłem cały 2005 rok. Później były złote lata w Falubazie, gdzie były wyniki i atmosfera, wszystko się fajnie układało - wyliczył.

Żużlowe życie po życiu

Po zakończeniu kariery, Rafał Dobrucki został trenerem. Zaczął pracę w Falubazie, niedługo po tym jak zakończył karierę. - Ktoś mi to musiał uświadomić, ja nigdy nie podejrzewałem, że stanie się to tak szybko. Wiadomo jak skończyłem karierę, podczas bycia czynnym zawodnikiem nie myślałem o tym, co będę robił później, bo jak zaczyna się takie myślenie, to czas skierować swoje myśli na koniec jazdy. Była bardzo szybka propozycja od prezesa Dowhana i tak się zaczęło - wspomniał.

Rola trenera była czymś nowym, jednak nie w stu procentach. - Zawsze byłem w takich drużynach, w których była dobra atmosfera i kolektyw. To było naturalne, że wiadomo o co jedziemy, zawsze ścigaliśmy się o coś i po coś. Była chęć zrobienia wyniku, a z podpowiadaniem młodszym kolegom nie miałem nigdy kłopotu - zawsze to się działo - przyznał Dobrucki.

Rafał Dobrucki spełnia się w roli trenera
Rafał Dobrucki spełnia się w roli trenera

Aktualnie Rafał Dobrucki nie pracuje w żadnym klubie. Jest trenerem reprezentacji Polski. - I w reprezentacji i w klubie jest praca u podstaw. Ja pełnię funkcję, jaką pełnię i moje obowiązki wykraczają poza prowadzenie reprezentacji i cały czas staram się angażować w tematy wykraczające poza żużel - podkreślił trener.

- Temat szkolenia i piramidy szkoleniowej to kwestie, które kiedyś zauważyłem i widzę, że dzieci poprzez pit bike wkomponowały się w temat motosportu, a ja to cały czas wspieram i zaczyna to bardzo fajnie wyglądać. Już widać z tego drobne korzyści, a za 2-3 lata te dzieci do żużla trafią i będziemy mieli świetną młodzież, a są kolejne szanse na promocję żużla i na to się otwieramy - dodał.

Gdzie Rafał Dobrucki widzi siebie za pięć lat? - Widzę się zdrowy i z rodziną, co jest najważniejsze. Zawodowo chciałbym, by dzieciaki które dziś zaczynają odbierały za 5 lat medale mistrzostw świata i by się przy tym dobrze bawiły bez zbędnego stresu, robiąc swoje z przyjemnością - podsumował.

Komentarze (11)
avatar
MACIUŚ PIŁA
27.12.2021
Zgłoś do moderacji
0
0
Odpowiedz
W tamtych latach Piła młodzieżą stała i w czubie tabeli była a dzisiaj ? 
avatar
Big Lebowski
27.12.2021
Zgłoś do moderacji
1
1
Odpowiedz
Duży szacunek, że nie poddał się presji podczas finału IMP '95. Jako jedyny nie sprzedał się Świstowi. Pzdr! 
avatar
Z Poznań
27.12.2021
Zgłoś do moderacji
1
2
Odpowiedz
Może by tak wspomnieć dlaczego "zdradził" klub w którym ścigał się jego ojciec i gdzie robił pierwsze prawdziwe okrążenia? Oczywiście był adeptem Pawłowic, ale dlaczego mieszkając w Lesznie ni Czytaj całość
avatar
kibicujmy kulturalnie
27.12.2021
Zgłoś do moderacji
1
0
Odpowiedz
pamietam te czasy za juniora byl mega koksem gdzie nie wyjezdzał z Nielsenem na 15 bieg to loili po 5:1 każdego kontuzje go zastopowaly bo mogl osiagnac wiecej 
avatar
Lukim81Pomorskie-Śląskie
27.12.2021
Zgłoś do moderacji
0
1
Odpowiedz
"Rafi" był zbyt wysoki do uprawiania tego sportu co okazało się wadą nie zaletą ale i tak był z niego niezły herbatnik.