Panowanie Marty Półtorak. Dlaczego się nie udało?

Kibice Stali Rzeszów na medal DMP czekają od 1998 roku. Wszystko wskazuje na to, że okres wyczekiwania na sukces Żurawi wciąż będzie się wydłużał. Klub boryka się z poważnymi kłopotami finansowymi, które mogą odbijać się czkawką przez wiele lat.

Radosław Gerlach 20 Grudnia 2015, 19:51

By należycie odnieść się do obecnej sytuacji Stali Rzeszów należy cofnąć się o kilkanaście lat. W 2004 roku pakiet większościowy w klubie wykupiła nikomu wówczas nieznana firma Marma Polskie Folie Rzeszów. Początkowo nikt nie przypuszczał, że angaż przedsiębiorstwa Marty Półtorak w rzeszowski speedway będzie trwał aż tak długo. W przeciągu 12 sezonów Żurawie aż siedmiokrotnie startowały w najlepszej lidze świata. Pomimo wysokiego budżetu oraz zawodników z najwyższej półki, klubowi ze stolicy Podkarpacia ani razu nie udało się stanąć na podium DMP. Za każdym razem czegoś zabrakło.

- Dlaczego nie było sukcesów? Przede wszystkim dlatego, że zawodnicy zawodzili. Myślę, że zespołowi z Rzeszowa nigdy nie pomagał też własny tor. Tego atutu od lat im brakowało. Nawierzchnia i geometria obiektu przy Hetmańskiej nie są dla przyjezdnych zagadką. Zwycięstwa u siebie są połową sukcesu, a rzeszowianie w ostatnich latach mieli z tym spore problemy. Wystarczy, że drużyna gości dysponowała troszkę mocniejszym składem i z łatwością mogła pokusić się o zwycięstwo. Przez te wszystkie sezony zabrakło atutu toru, choćby takiego jaki mają w Tarnowie - tak przyczyny braku sukcesów rzeszowskiego klubu w ostatniej dekadzie analizuje Krzysztof Cegielski, ekspert WP SportoweFakty.

Choć medali w Rzeszowie nie było już od 17 lat, to jednak ostatnie sezony mogły dostarczyć podkarpackim kibicom mnóstwo satysfakcji. Nad Wisłokiem przywykli już do oglądania Ekstraligi, w której startują najlepsi zawodnicy na świecie. Wystarczył rok bez Marty Półtorak, a klub popadł w kosmiczne długi, przez które musiał wycofać się z Ekstraligi. Dziś nie wiadomo nawet czy żużel w Rzeszowie przetrwa. Choć włodarze klubu złożyli podanie licencyjne na starty w I lidze, to jednak końcowe orzeczenie uzależnione jest od podpisania ugód z zawodnikami, którzy w minionym sezonie reprezentowali barwy Stali Rzeszów. Łączną sumę należności względem Grega Hancocka i spółki szacuje się na 2 miliony złotych.

Przełomowy rok 2004

Początek XXI wieku nie obfitował w sukcesy żużlowców Stali Rzeszów. Po dobrych i stabilnych latach 90., kiedy rzeszowianie byli jedną z czołowych drużyn w kraju nadeszły lata posuchy. Klub występował na zapleczu Ekstraligi, a jego potencjał kadrowy nie pozwalał na to, by Żurawie prędko awansowały do najwyższej klasy rozgrywkowej. W zespole w dalszym ciągu ścigali się "złoci chłopcy" z 1994 i 1995 roku, ale brakowało pieniędzy. Dotychczasowi sponsorzy jak browar VanPur czy Rafineria Jasło przestali być zainteresowani dalszym wspieraniem rzeszowskiego żużla. Nad stolicą Podkarpacia pojawiło się widmo długoletniej wegetacji w I lidze.

Przełomowym momentem okazał się rok 2004. Żurawie rozpoczęły sezon od dwóch bolesnych porażek z TŻ Simpą Lublin i Strabag Stalą Gorzów Wielkopolski. W meczu trzeciej kolejki Stal podejmowała na własnym torze Wybrzeże Gdańsk. To wtedy stadion przy ul. Hetmańskiej po raz pierwszy miała odwiedzić Marta Półtorak. Rzeszowianie ponieśli wówczas trzecią porażkę z rzędu przegrywając dość wysoko, bo 36:54. To nie zniechęciło jednak Półtorak, która ostatecznie zdecydowała się na przejęcie kubu.

- Pamiętam, że wśród kibiców pojawiły się wówczas obawy. Przedsiębiorstwo związane z foliami nie kojarzyło się wówczas z solidnym partnerem. Tak naprawdę, to większość mieszkańców Rzeszowa nie wiedziała, że w regionie istnieje taka firma. W kuluarowych rozmowach najczęściej pada kwota 30 tysięcy. To za nią państwo Półtorak mieli wykupić udziały w klubie. Półtorakowie bardzo szybko przejęli pełnię władzy. Takie rozwiązanie było na rękę wszystkim, bo dotychczasowi zarządcy nie mieli ochoty i chyba wizji dotyczącej przyszłości klubu. W tym czasie w klubie z Rzeszowa naprawdę nie działo się najlepiej. Były poważne zawirowania. Pojawiła się nadzieja, że wreszcie znalazł się ktoś, kto nie tylko przyjedzie w niedzielę na mecz i zje kiełbaskę, ale także zaopiekuje się klubem - wspomina Grzegorz Drozd, wieloletni pasjonat żużla, wywodzący się ze stolicy Podkarpacia.

W tamtym czasie drużyna Stali Rzeszów oparta była wyłącznie na krajowych jeźdźcach, wspomaganych przez Charliego Gjedde. Z końcem sezonu Żurawie uplasowały się na trzecim miejscu w tabeli, choć w momencie przejęcia władzy przez Półtorak znajdowali się na przedostatniej pozycji. Zastrzyk gotówki Marty Półtorak podziałał jednak na zawodników jak swoiste antidotum. Najlepszą średnią biegową w sezonie 2004 uzyskali Maciej Kuciapa, Tomasz Rempała i Karol Baran. Po rozeznaniu rynku w roku 2004, w następnym sezonie rzeszowianie mieli zaatakować Ekstraligę. Taki był cel nowej prezes. Wiadomą było jednak, że z obecnym potencjałem kadrowym drużyna nie jest w stanie walczyć o awans do elity. Półtorak zdawała sobie z tego sprawę i postanowiła znacząco wzmocnić zespół.

W sezonie 2005 do drużyny Marmy Polskie Folie Rzeszów dołączył wieloletni uczestnik cyklu Grand Prix - Mikael Max. Szwed okazał się prawdziwym strzałem w dziesiątkę. Max w ośmiu spotkaniach wykręcił niebotyczną średnią biegową równą 2,825 punktu! W lipcu doznał jednak kontuzji, która wykluczyła go z drugiej części sezonu. W jego miejsce natychmiast zakontraktowano innego Szweda - Niklasa Klingberga. Ten również był bardzo solidnym ogniwem, kończąc sezon ze średnią 2,370.

Przed sezonem 2005 skład został także wzmocniony doświadczonym Dariuszem Śledziem. Drugą linię tworzyli ci, którzy stanowili człon zespołu w sezonie poprzednim: Kuciapa, Baran i Rempała. Języczkiem u wagi były natomiast pozycje młodzieżowe. Dawid Stachyra i Paweł Miesiąc przez cały rok zdobyli wraz z bonusami 224 punkty. Tak silnej formacji młodzieżowej później w Rzeszowie już nie było. To właśnie postawa rzeszowskich juniorów zaważyła na awansie do Ekstraligi.

- To nie był jakiś I-ligowy dream-team, ale na pewno skład kompletny. Piekielnie mocny lider z zagranicy i solidni krajowi. Ale największym plusem okazali się juniorzy. Stachyra i Miesiąc to w tamtym czasie jedna z najlepszych par młodzieżowców w Polsce. Był to też bardzo charakterny skład i ambitny, kiedy popatrzymy na nazwiska Barana czy Kuciapy - zaznacza Drozd. W październiku 2005 roku rzeszowianie cieszyli się z pierwszego w XXI wieku awansu do Ekstraligi. W wielkim finale ligi pokonali KM Intar Ostrów Wielkopolski.

KUP BILET na 2025 PZM FIM Speedway Grand Prix of Poland - Warsaw. KLIKNIJ i przejdź na stronę sprzedażową!