Unihokej - zasady, odmiany
Unihokej to sport drużynowy przypominający hokeja na lodzie, ale rozgrywany w halach sportowych. Największą popularnością cieszy się w krajach skandynawskich.
Unihokej - informacje ogólne
W skład drużyny unihokeja wchodzi pięciu zawodników i bramkarz. Podczas meczu unihokeja posługują się oni kijami długości około metra, którymi usiłują posłać białą plastikową piłkę z otworami w kierunku bramki przeciwnika. Unihokej wymyślono w Szwecji w latach 60. lub 70. XX wieku, dość szybko dotarł do Norwegii, Finlandii, Danii, Czech, Estonii i Łotwy, a obecnie zdobywa popularność m.in. w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Niemczech i Japonii. Do Polski unihokej trafił na początku lat 90.
Unihokej - zasady
W skład drużyny unihokeja może wchodzić od 6 do 20 zawodników, z czego podczas meczu na boisku znajduje się bramkarz i 3-5 zawodników (w zależności od rodzaju rozgrywki). Wymiana graczy na boisku jest możliwa bez ograniczeń. Mecz unihokeja trwa godzinę i jest podzielony na trzy 20-minutowe tercje, a po każdej z nich następuje 10 minut przerwy. Bramkarze wyposażeni są w sprzęt ochronny: kask, rękawice, odpowiednie obuwie i ochraniacze na kolana. Część bramkarzy nie korzystna z rękawic, ponieważ bez nich łatwiej chwycić piłeczkę.
Piłka do unihokeja ma 72 mm średnicy, waży 23 g i ma 26 otworów, a współcześnie często jest wykonywana w taki sposób, by zwiększyć jej aerodynamikę. Niektórzy zawodnicy są w stanie nadać piłeczce do unihokeja prędkość ponad 200 km/h. Podczas meczu unihokeja zawodnicy nie mogą dotykać piłki rękami, ramionami ani głową, a wyjątkiem dopuszczającym użycie ciała do kontaktu z piłką jest odebranie wysokiego podania na klatkę piersiową i jednorazowe podanie nogą. Mecz unihokeja prowadzi dwóch sędziów.
Unihokej - odmiany
Istnieje kilka odmian unihokeja różniących się od standardowej wersji:
- freebandy - odmiana unihokeja wprowadzona około 2000 roku; nie ma w niej ograniczeń co do wysokości, na jaką można unieść kij, bramki są umieszczone wyżej niż w tradycyjnym meczu, a zawodnicy posługują się nieco zmodyfikowanymi kijami, które umożliwiają przenoszenie na nich piłki;
- streetbandy - odmiana unihokeja popularna w Szwecji; w tej wersji unihokeja w meczu bierze trzech zawodników, nie ma bramkarzy, a bramki i boisko są mniejsze;
- swiss floorball - odmiana unihokeja popularna w Szwajcarii; mecz trwa dwie tercje (po 15 lub 20 minut), a bierze w nim udział trzech zawodników;
- unihokej na wózkach inwalidzkich - w tej odmianie obowiązują tradycyjne zasady; pierwszy taki mecz pod patronatem Międzynarodowej Federacji Unihokeja rozegrały Czechy i Szwecja podczas Mistrzostw Świata w Unihokeju Mężczyzn w 2008 roku.
Unihokej w Polsce
Pierwsze prezentacje unihokeja w Polsce przeprowadzili w 1991 i 1992 roku Ewa i Roger Żółtowscy. Nowy sport spotkał się z dużym zainteresowaniem i w 1997 roku Polska dołączyła do Międzynarodowej Federacji Unihokeja (IFF). Największym sukcesem Polski w unihokeju było zajęcie 4. miejsca podczas Mistrzostwa Świata Kobiet U-19 w 2008 roku. Wyróżniła się też Małgorzata Pazio, reprezentantka Polski należąca do szwedzkiego klubie IKSU, który kilkukrotnie zdobywał mistrzostwo w lidze krajowej Szwecji.
