Na taki gest mógł zdecydować się tylko on. Złoty medal olimpijski wyrzucił do rzeki na znak protestu

Piotr Jagiełło 01 Listopada 2016, 10:11

[b]Walka poza ringiem, dzięki której wciąż był "Największy"

• Dyktator wydał astronomiczne pieniądze na organizację "największej walki w dziejach boksu"

Wielu ludzi z jego zespołu doradzało mu bolesne rozstanie z pięściarstwem znacznie wcześniej. Ferdie Pacheco, członek sztabu Amerykanina, po zwycięstwie nad Earnie Shaversem w 1977 roku, odsyłał Alego na emeryturę, żądając reakcji najbliższych. Ali nie zamierzał słuchać się przyjaciela, dlatego ten odszedł z jego teamu.

- Otrzymałem wtedy raport od Komisji Sportowej Stanu Nowy Jork. Nerki Alego były w katastrofalnym stanie, rozpadały się. Mówiłem o tym trenerowi, jego żonie. Nie słuchali mnie. Stwierdziłem, że to za wiele dla mnie i odchodzę - mówił Pacheco.

Ali stoczył jeszcze cztery walki, przegrywając trzy z nich. Pomimo tego zgrzytu, pozostali przyjaciółmi. Mistrz był "Największy" również dlatego, że potrafił zwyczajnie, po ludzku przyznać się do błędu. W 2002 roku powiedział do Pacheco - Miałeś rację - przyznając, że na własne życzenie tracił zdrowie. Ale nie miał problemu z zaakceptowaniem swoich fizycznych słabości, mimo, że przez długie lata był przecież prawdziwym gladiatorem. Do historii przeszły te słowa:

- Bóg dał mi chorobę, by przypomnieć , że nie jestem numerem 1. On jest. Mam Parkinsona. Gdybym cieszył się doskonałym zdrowiem, gdybym wygrał swoje dwie ostatnie walki, gdybym nie miał kłopotów, ludzie baliby się mnie. Teraz mi współczują. Myśleli, że byłem supermenem. Teraz mogą powiedzieć – on jest człowiekiem, takim jak my. Też ma problemy.