Lekkoatletyka. MŚ 2019 Doha: demokracja federacji. Biegacza dociągnęli do mety

Kamil Kołsut 27 Września 2019, 19:33

Getty Images / Alexander Hassenstein / Na zdjęciu od lewej: Jonathan Busby i Braima Suncar Dabo

• Lekkoatletyka. MŚ 2019 Doha: Marcin Lewandowski: Czuwa nade mną Anioł Stróż

Dla władz Międzynarodowego Stowarzyszenia Federacji Lekkoatletycznych (IAAF) sytuacja jest jasna: ich dyscyplina to sport demokratyczny, na imprezie roku głos powinien mieć cały świat. Udział w MŚ to przyrodzone prawo każdego narodu, reprezentant należy się wszystkim. Chociaż jeden.

Uruchomienie drogi zaproszeń sprawiło, że na bieżni Stadionu Khalifa rywalizuje 1,9 tysiąca sportowców z 210 państw. I tak na przykład piątkową sesją rozpoczęły przedbiegi do eliminacji "stumetrówki", w których aż piętnastu zawodników nie złamało granicy jedenastu sekund. Z większością z nich bez problemu wygrałaby Ewa Swoboda.

Mistrzostwa przeziębienia. Nasza korespondencja z Kataru -->

Na listach startowych wielu konkurencji pojawili zawodnicy z wynikami na poziomie kontynentalnych zmagań juniorów, niektórzy - jak Busby (Aruba) czy Dabo (Gwinea-Bissau) - oficjalnych rekordów życiowych przed startem w Katarze w ogóle nie mieli.

Widać to było zwłaszcza po tym pierwszym, który otarł się o granicę możliwości. Przez ostatnie dwieście metrów ciągnął się do mety na ramieniu rywala. Wyglądał jak człowiek na granicy omdlenia. Dabo prawdopodobnie mógłby pokonać dystans szybciej, ale wybrał gest fair play.

Na ostatniej prostej strudzonych biegaczy dopingował cały stadion. Dabo zajął trzydzieste piąte miejsce, do trzydziestego czwartego stracił ponad trzy i pół minuty. Busby po minięciu "kreski" jeszcze złapał się za nadgarstek, zatrzymał stoper. Rekordu życiowego jednak nie ustanowił. Został zdyskwalifikowany.

Iga Baumgart-Witan. Krew, pot i łzy za chwilę radości -->