Faul na Federico Mattiello kopią wydarzenia z Marcinem Wasilewskim
- To barbarzyński, bestialski faul - grzmią media we Włoszech i przywołują historię Marcina Wasilewskiego, któremu Axel Witsel niemal zakończył karierę.
Federico Mattiello znoszony z boiska po brytalnym faulu
Dramaty rodzinne, homoseksualizm i Ferrari
Wygląd zewnętrzny w pełni oddaje jego charakter. Efektowny irokez na głowie, ciało przyozdobione niezliczoną ilością tatuaży, zawsze to samo, magnetyczne spojrzenie. Jest jedną z najbardziej charakterystycznych postaci w Serie A. Człowiekiem z żelaza, hartowanym przez życie od urodzenia. Gdy miał ledwie pięć lat, jego ojciec Indonezyjczyk wyszedł z domu w Antwerpii i nigdy już nie wrócił. - Zachował się jak tchórz, opuścił nas. Jestem przekonany, że Bóg mu wybaczy. Ja nie mogę - powiedział niedawno. W wieku 20 lat przeżył kolejną traumę. - Umarła najważniejsze osoba w moim życiu, mama Lizy. Nigdy nie pogodzę się z jej stratą. Opłakuję ją niemal codziennie.Przed dwoma laty po raz pierwszy odwiedził Indonezję. Jechał tam z nadzieją, że odnajdzie ojca i spojrzy mu prosto w oczy. Kiedy na miejscu okazało się, że kilkunastu mężczyzn twierdzi, że jest ich synem, zrezygnował. - To była paranoja. Dziś łatwo jest się przyznać do ojcostwa. Zwłaszcza kiedy dziecko jest znanym i dobrze zarabiającym piłkarzem.
Ma siostrę bliźniaczkę, Ranię, która jest lesbijką. Kilka miesięcy temu wziął udział w kampanii przeciwko homofobii. - Nie można oceniać ludzi przez pryzmat koloru ich skóry czy orientacji seksualnej. To tak jak z miejscem urodzenia. Nie możesz sobie go wybrać. Kocham swoją siostrę. Szanuję jej wolne i świadome wybory.
Jego charakter kształtował się w spartańskich warunkach. - Byłem bardzo chorowitym i słabym dzieckiem. Ale z roku na rok krzepłem. Mimo, że często chodziłem głodny, albo odżywiałem się dosłownie gównianym jedzeniem, nie płakałem. Nigdy się nie poddaję. To moja wizytówka.
Jego imię w języku indonezyjskim oznacza "król". - Dziś żyję jak król. Jeżdżę Ferrari, mam wspaniały dom. Ale większość mojego życia to walka z przeciwnościami losu. Byłem przerażająco biednym dzieckiem. Żałośnie nędznym.
Do Włoch trafił w 2005 roku. Miał 17 lat. Przez pięć lat grał w Piacenzie, później trafił na wypożyczenie do Cagliari. To na Sardynii zapracował na opinię jednego z najtwardszych pomocników w Serie A. - Uwielbiałem Gennaro Gattuso. Inspirowałem się nim. Ale zawsze chciałem tyle widzieć co Xavi. Być tak kreatywnym. Wymyśliłem sobie, że muszę posiąść wszystkie cechy potrzebne do budowy akcji. Przechwyt piłki, rozegranie, finalizację. Wszystko na jak najwyższym poziomie.
pablo80 - RSKZ
Zgłoś komentarz
Damian Łidżet Bęben
Zgłoś komentarz
tadon
Zgłoś komentarz
magiafutbolu.pl
Zgłoś komentarz
mrant
Zgłoś komentarz
