Dariusz Tuzimek: Dlaczego nikt nie zatrzymał Boruca (felieton)

Dariusz Tuzimek 05 Marca 2017, 13:32

Newspix / Piotr Kucza / Na zdjęciu: Artur Boruc

Bramkarz ogłosił decyzję na Instagramie. W skrócie można ją streścić, że kończy z kadrą, bo jest już stary, a przecież w drużynie Adama Nawałki i tak ma kto grać, więc problemu nie ma. Kilka okrągłych zdań pożegnania, bez podania przyczyn, skąd akurat tu i teraz taka dramatyczna decyzja.

• Marek Wawrzynowski: Artur Boruc powiedział reprezentacji "koniec" (felieton)

Fajno. Wszyscy zadowoleni. Żadnych zgrzytów i nieporozumień. Jakby ten scenariusz był napisany wcześniej. Kilka miesięcy wcześniej. Bo te kilka miesięcy wcześniej, w październiku 2016 roku, w reprezentacji wybuchła afera alkoholowa (nazywana czasem aferą dywanową, bo podczas libacji jeden z piłkarzy zanieczyścił dywan).

Jak donosił wówczas "Przegląd Sportowy", który Boruca wymienił z imienia i nazwiska, nasz bramkarz był w nią mocno zamieszany. Gazeta przewidywała wówczas, że Artur nie dostanie powołania już na listopadowe mecze kadry z Rumunią i Słowenią. Boniek i Nawałka byli zirytowani na tyle, że ich gniew wydawał się być nieprzejednany. "Przegląd" podbijał bębenek i piętnował: najpierw Łukasza Teodorczyka, a później dyrektora reprezentacji Tomasza Iwana. Tego ostatniego sflekowano totalnie, uznając, że lada moment będzie odwołany ze swojej funkcji. Wtedy jednak w PZPN - mimo drobiazgowego śledztwa, które przeprowadzono w hotelu kadry - zdecydowano się nie robić rozpierduchy w reprezentacji. Sprawę wyciszono, podano tylko, że winni zostali ukarani finansowo, ale nie podano nazwisk. Piłkarze przekonali związek i sztab kadry, by wówczas nikogo nie piętnować publicznie, wszystkich powołać na kolejne zgrupowanie, bo brak powołania w listopadzie będzie dowodem, że dany zawodnik uczestniczył w hotelowej balandze pomiędzy meczami kadry.
 Ale było jasne, że pewnych nazwisk już na wiosnę w reprezentacji nie zobaczymy.

Nawałka - którego autorytet ucierpiał na tej sprawie najmocniej - uznał, że to ostatni moment, by przywrócić dyscyplinę w kadrze, która trochę zachłysnęła się własnym sukcesem, czyli najpierw awansem na Euro 2016, a potem dobrym występem na samym turnieju. Po wybuchu afery alkoholowej "Przegląd Sportowy" pisał, że do mniejszych i większych wybryków dyscyplinarnych w reprezentacji dochodziło już wcześniej. Między innymi na obozie przygotowawczym w Arłamowie i na mistrzostwach Europy w La Baule. PZPN nigdy nie sprostował tych informacji.

Kadrę trzeba było znowu wziąć w karby. Boruc w tym planie się nie mieścił, bo też był trochę niesterowalny. Jego środowa rezygnacja jest pokłosiem tamtej afery alkoholowej - nie mam co do tego wątpliwości. Bo skąd taka nagłość tej decyzji? Rzuconej ot tak, w środku tygodnia, tylko w mediach społecznościowych? Bez żadnej konferencji prasowej, nie na zgrupowaniu kadry, gdzie można by Borucowi podziękować, albo przy meczu Biało-Czerwonych, gdy mogłaby mu podziękować publiczność owacją na stojąco.

Czy Boruc odniósł ciężką kontuzję kończącą jego sportową karierę? Nie. Tak jak nie obniżył lotów, co osobiście poświadczyli nawet Zlatan i Jose Mourinho po meczu z ekipą Polaka.

• Nie taki święty ten nasz "Holy Goalie" - Artur Boruc bronił jak natchniony, zaliczał "wielbłądy" i nawrzucał Smudzie

Rola Boruca w październikowej aferze nie została przez PZPN upubliczniona. Jaki był koszt tamtego milczenia, nie trudno zgadnąć. Nawałka miał takie same kłopoty z Borucem jak wszyscy poprzedni selekcjonerzy. Boruc jest facetem z krwi i kości. Nie jest tajemnicą, że kiedy chciał się rozluźnić, to się rozluźniał. Czasem wybuchały z tego afery - jak we Lwowie za Beenhakkera czy jak z piciem wina w samolocie z Chicago za Smudy.

U Nawałki Boruc był tylko trzecim bramkarzem. Wiedział, że w meczu o punkty zagrać może tylko w przypadku jakiegoś kataklizmu. Taka świadomość nie ułatwiała mu trzymania samodyscypliny. Tym bardziej że "Arci" nie jest typem sportowca jak Robert Lewandowski, który uważa na wszystko, co je i pije. Można było z Boruca zrezygnować lub wziąć takim, jakim jest, bo na zmienianie mu charakteru to już zbyt późno. Ale jeśli rezygnować, to tuż po Euro 2016, kiedy kończył się pewien etap. To był najlepszy moment. Później już trzeba było robić jakieś dziwne medialne wygibasy - tak jak to środowe oświadczenie o samodzielnej, autonomicznej rezygnacji z kadry.

Dariusz Tuzimek , Futbolfejs.pl

Przeczytaj inne teksty autora >>>