Były piłkarz Jagiellonii i Cracovii odnalazł się w biznesie. "U mnie zawsze była ta ambicja"

Kuba Cimoszko 01 Sierpnia 2021, 07:00

Archiwum prywatne / Na zdjęciu: Przemysław Kulig z rodziną na terenie ośrodka/fot. Oaza Mazurska

• Jagiellonia Białystok zainteresowana chorwackim talentem. Była pierwsza oferta

Kuba Cimoszko, WP SportoweFakty: Już po karierze piłkarskiej?

Przemysław Kulig: Na dzień dzisiejszy tak. Próbowałem jeszcze pomagać chłopakom w Żaglu Piecki, ale nie miało to wielkiego sensu. Wiadomo, jaki jest ten poziom w niższych ligach, cały czas człowiek musiał uciekać z nogami. Sporo wnosiłem do drużyny i strzelałem dużo goli, więc w praktycznie każdym meczu byłem na celowniku. W końcu w jednym ze spotkań poszedłem odważniej na piłkę, rywal nie odpuścił i trzy miesiące spędziłem chodząc o kulach. Dziś niby wszystko jest już ok, ale trzeba myśleć racjonalnie. Jest firma, są dzieci i inne priorytety.

Jest pan jednym z tych piłkarzy, którzy dobrze odnaleźli się po karierze.

Zawsze pamiętałem, że trzeba myśleć o przyszłości. Nie pochodziłem ze zbytnio bogatej rodziny i miałem z tyłu głowy, że wszystko ma swój koniec. W sporcie trzeba ciężko trenować na jakiś sukces, a ja pochodzę z małej miejscowości i trudno było stamtąd się wybić. Moja ambicja i pracoholizm jednak pomogły. Tym bardziej doceniałem więc to, że się udało i zachowywałem spokojny umysł. Wiadomo, że w Ekstraklasie można było zarobić dużo większe pieniądze niż pracując jak przeciętny Kowalski. Starałem się to odpowiednio wykorzystać. Wielu moich kolegów jednak o tym zapominało.

Tracili tysiące na imprezach czy w kasynach.

Tak, niektórzy łatwo tracili spore pieniądze. Inni nie potrafili jednak przejść z gry w piłkę na tak zwane normalne życie. Przecież można wiele zarobić, ale nie mieć o niczym pojęcia i to stracić. Nie tylko w kasynach czy przez hulanki, ale choćby także w wyniku złych inwestycji. Zresztą nie chodzi tu tylko o polskich zawodników. Często czyta się też na przykład o koszykarzach NBA czy piłkarzach z Bundesligi. Kiedyś natrafiłem na taki artykuł, że 80 procent zawodników z Niemiec po najwyżej 10 latach zamykało otwierane przez siebie firmy. To najlepiej pokazuje, że odnaleźć się poza sportem nie jest łatwo. Moim zdaniem poruszanie się w biznesie jest nawet trudniejsze niż gra w piłkę. Nie chcę aby zabrzmiało to źle, ale jak już się znajdziesz w tym futbolu i odpowiednio pracujesz to zawsze jakoś sobie poradzisz. W interesach jest nieco inaczej.

Panu się udało. Dlaczego zainwestował pan akurat w branżę turystyczną?

Przede wszystkim dlatego, że Mazury to odpowiednie miejsce ku temu. Do tego dobrze mi znane, bo stąd pochodzę i tutaj obecnie mieszkam. Dookoła wszędzie są jeziora i lasy. Chciałem też zrobić taki biznes, który nie wadziłby ludziom tu mieszkającym. Liczy się spokój i cisza, co miałem na uwadze. Ponadto sam region z roku na rok się rozwija. W każdym sezonie powstaje coraz więcej ośrodków podobnego typu, ludzie pytają o działki. Wiadomo również, że najlepiej inwestować właśnie w działki i nieruchomości. To zawsze ma swoją wartość i raczej nikt na tym jeszcze nie stracił.

A wiosenny lockdown nie spowodował strat?

Wiadomo, że każdy w branży turystycznej czy gastronomicznej odczuł finansowo tą pandemię. W moim przypadku dużym plusem jest jednak to, że włożyłem swoją gotówkę w ten biznes. Sporo osób miało większy problem przez kredyty czy jakieś leasingi, bo kiedy trzeba jeszcze opłacić pracowników to wiadomo, że nikt nie poczeka. Oczywiście wiadomo, że to czasem nieuniknione przy większych inwestycjach. Niemniej jeśli włoży się swoje pieniądze w interes to zawsze jest ten komfort, że nawet jakieś zmiany sytuacji na świecie nie niosą tak bolesnych skutków. Oazę Mazurską tworzymy jakieś 8-10 lat, więc jakoś sobie radziliśmy.

A jak obecnie wygląda sytuacja? Przez pandemię jest mniej turystów?

Powiem panu, że nie. My tak naprawdę z roku na rok mamy coraz więcej gości i cały czas musimy się rozbudowywać. Problem mamy raczej w drugą stronę: jest dużo chętnych, a zaczyna brakować miejsc. Dlatego to nie jest tak, że gdy podczas lockdownu nie było ludzi, to nie było pracy. Nasza posesja ma cztery hektary i ciągle jest co robić. Szczególnie, że cały czas się rozwijamy i staramy się iść do przodu. Osobiście jestem bardzo pro-ekologiczny, więc na przykład założyliśmy fotowoltaikę i pompę ciepła. Stawiamy na turystykę rozbudowaną, więc mamy kajaki, wypożyczalnię rowerów, odkryty basen z podgrzewaną wodą o stałej temperaturze czy wykopany staw z bardzo czystą wodą. Staramy się, by w każdym sezonie ludzie widzieli coś nowego. Bo w tym biznesie jest jak w sporcie - nie można się zatrzymywać i podłamywać, a trzeba patrzeć przed siebie i walczyć o swoje.

Podobne podejście prezentował pan w trakcie kariery piłkarskiej.

Dużo pracowałem aby być coraz lepszym. Naprawdę sporo trenowałem, by znaleźć się w Ekstraklasie. Wiele osób myśli, że do tego trzeba jakichś znajomości czy układów. Ja sam spotykałem się z takimi opiniami. Prawda jest natomiast taka, że po prostu trzeba mieć odpowiednie umiejętności żeby tam zagrać. U mnie zawsze była też ta ambicja, którą teraz mam także teraz w biznesie i to mi zawsze pomagało.

W trakcie kariery miał pan kilka takich momentów, że nie jeden by się załamał.

Wiadomo, że były to trudne momenty. Jedna kontuzja więzadeł krzyżowych, później kolejna. Na pewno to mi trochę przeszkodziło w pewnych celach sportowych. Niemniej ja mam na to takie spojrzenie, że nawet na to nie można patrzeć z jakimś smutkiem. Trudno, widocznie tak miało być. Przecież równie dobrze mogłem w ogóle nie zagrać w tej Ekstraklasie i nie poznać tylu wspaniałych ludzi wokół piłki. Dzięki temu pozostało wiele przyjaźni, kontaktów, a nawet w sferze biznesowej jest mi dziś łatwiej. Do tego nauczyłem się wielu miast, różnych kultur i zachowań. Dzięki piłce mogłem też spełnić swoje marzenia. Chociażby zobaczyć z bliska Real Madryt.

Ulubiony klub?

Tak, zawsze bardzo lubiłem oglądać ten zespół. Na przykład podziwiałem Raula Gonzaleza, który z perspektywy telewizji wydawał mi się jakiś wielki. Okazało się natomiast, że jest to normalny człowiek.

Przemysław Kulig i Raul Gonzalez Blanco podczas stażu w Realu Madryt/fot. Archiwum Prywatne

Doprecyzuję. W ramach kursu UEFA A byliśmy na stażu w drugiej drużynie, którą wtedy prowadził Santiago Solari. Na zajęcia "jedynki" nie mieliśmy wstępu. Wszędzie sprawdzano nasze identyfikatory, dokładnie pilnowała ochrona. Wszystko co widzieliśmy robiło jednak wrażenie. Krótko mówiąc inna rzeczywistość.

Idzie pan w trenerkę?

Cały czas utrzymuję kontakt z ludźmi z PZPN-u takimi jak Stefan Majewski, Tomasz Zahorski czy Dariusz Dudka. Niedawno pojawił się u mnie na wakacjach Łukasz Tupalski, który szkoli juniorów w Jagiellonii. Ciągnie mnie trochę do tego, może nawet i bardzo. Możliwości mam dużo. Tylko to się wiąże z tym, że musiałbym stąd wyjechać. Gdzieś w Polskę, a na dzień dzisiejszy nie widzę tego. Mam trójkę dzieci, żonę. Nie chcę zostawiać rodziny. Poza tym trzeba doglądać biznesu.

Ale wciąż jest pan na bieżąco z piłką?

Jak najbardziej śledzę na bieżąco, ogólnie wszystkie wydarzenia. Najbliżej serca nadal jest Jagiellonia Białystok, więc na przykład gdy teraz podgrzewany jest temat wyborów prezesa PZPN to jakoś tam trzymam kciuki za Cezarego Kuleszę. Widać, że wprowadził ten klub na niezłe tory i nie jest to człowiek anonimowy. W strukturach rządzących związku funkcjonuje już parę lat i na pewno warto dać mu szansę.

Jagiellonia poradzi sobie bez Kuleszy?

Przede wszystkim nic jeszcze bym nie przesądzał, bo przecież nie wiemy, jak skończą się wybory PZPN-ie. Niemniej o Jagiellonię byłbym spokojny, bo poza Czarkiem tak naprawdę wszyscy w niej pozostali. Nowym prezesem jest Agnieszka Syczewska, którą poznałem już dobre kilka lat temu i uważam, że jest jak najbardziej kompetentną osobą na to stanowisko. Tak naprawdę jeśli już, to te zmiany powinny wyjść klubowi tylko na plus.

Czyli widzi pan szansę na to, że Jagiellonia wróci tam gdzie była przed kilkoma sezonami?

Ten klub powinien wrócić do czołówki Ekstraklasy, ale najpierw musi rozwiązać swoje problemy. Już od jakiegoś czasu jest kłopot takiego "DNA drużyny", to znaczy brakuje ambicji i walki na boisku. Kibicom w Białymstoku zawsze na tym szczególnie zależało. Tymczasem w ostatnim czasie od niejednego fana Jagi słyszałem, że tego brakuje i ci zawodnicy muszą wrócić do "korzeni". Zresztą już dawno sam to dostrzegłem i nie ukrywam, że byłem zdziwiony. Kiedy ja grałem w tym zespole to właśnie najbardziej szanowano mnie między innymi za to, że nigdy nie odpuszczałem, nie odstawiałem nogi, biegałem do ostatnich sił. Gra to jedno, ale ta postawa również jest tam niezwykle ważna.

Po pierwszym meczu tego sezonu trener Ireneusz Mamrot w pomeczowej rozmowie z piłkarzami powiedział im coś podobnego.

Dokładnie. Nieraz trafi się gorszy mecz na boisku czy nawet coś się zawali, ale jeśli tych cech nie zabraknie to zawsze kibic Jagi doceni taką postawę. Dlatego też musi być kolektyw w zespole i dobry klimat, ale także ci zawodnicy przychodzący muszą znać oczekiwania dotyczące tego zaangażowania. To musi iść później w parze z grą. Jeżeli tak będzie to na stadionie znowu zaczną pojawiać się tłumy, a zespół wróci na te czołowe miejsca w Ekstraklasie.

NA NASTĘPNEJ STRONIE PRZECZYTASZ M.IN. O NIEZREALIZOWANYCH TRANSFERACH KULIGA DO LEGII I LECHA CZY NIEDOSZŁYM POWOŁANIU OD LEO BEENHAKKERA.