Happy end numer dwa - podsumowanie sezonu w wykonaniu WKS Grunwaldu Poznań

Ruchy przedsezonowe

Drużyna z Poznania przystąpiła do przedsezonowych przygotowań dokonując niewielkich ruchów transferowych. Zespół ze stolicy Wielkopolski opuścił podstawowy golkiper Maciej Adamczyk, który zdecydował się reprezentować barwy Ostrovii Ostrów Wielkopolski. Na odejście z klubu zaledwie po jednym sezonie występów zdecydował się także Andrzej Pachulicz, który postawił na grę w drugoligowej Sparcie Oborniki.

Jednocześnie działaczom poznańskiego zespołu zakontraktować udało się dwóch szczypiornistów - skrzydłowego Szymona Sobańskiego oraz powracającego z wypożyczenia do Sparty Łukasza Koligata. Fiaskiem zakończyły się natomiast rozmowy z byłym zawodnikiem MKS-u Poznań Piotrem Więcławem, który przepracował z Wojskowymi okres przygotowawczy.

Największym sukcesem miał okazać się jednak fakt utrzymania w klubie jednego z najlepszych rozgrywających ligi, Krzysztofa Martyńskiego. Jak pokazały poszczególne spotkania sezonu 2011/12, 28-letni szczypiornista decydował o obliczu gry całego zespołu, niejednokrotnie w pojedynkę wygrywając spotkania.

Wojskowi ze zmiennym szczęściem radzili sobie w spotkaniach sparingowych. Co prawda poznaniacy rozpoczęli od zwycięstwa nad spadkowiczem z Superligi, GSPR-em Gorzów Wlkp., jednak w kolejnych grach przyszły porażki z pierwszoligowymi rywalami - Ostrovią, ŚKPR-em Świdnica i wspomnianym GSPR-em (dwa razy). Na koniec gracze Rafała Walczaka zwyciężyli w słabo obsadzonym turnieju z okazji 20-lecia poznańskiego MKS-u. Plany na nadchodzący sezon kształtowały się więc jasno: - Cel jest jeden - grać tak, by spokojnie utrzymać się w lidze, na dobrym miejscu - mówił Martyński.

Sezon ligowy

Pierwsze spotkanie nowego sezonu poznaniacy rozegrali w Gdańsku, gdzie po dramatycznym spotkaniu pokonali SMS ZPRP 32:31. Kolejne dwa pojedynki przyniosły porażki - kolejno z notującym imponujący start Vetrex Sokołem Kościerzyna (lider po I rundzie) oraz z Wójcik-Meble Techtransem Elbląg, rozstrzygniętą w końcowych sekundach (25:26). Podopieczni trenera Walczaka szybko zdołali jednak pozbierać się po chwilowym niepowodzeniu, a derbowe zwycięstwo nad Wolsztyniakiem Wolsztyn i przekonywująca wygrana z rezerwami Orlen Wisły Płock przesunęły Grunwald do górnej połówki tabeli.

Wojskowi prezentowali ciekawy dla oka handball, naznaczony kombinacyjną grą w defensywie i twardą, męską postawą w obronie. Ich mecze były wyrównane i dramatyczne, często losy rywalizacji rozstrzygane były dopiero w ostatniej akcji meczu. Podobnie było w Warszawie, gdzie w meczu 6. kolejki Grunwald wyrwał punkt miejscowemu Zepterowi AZS UW (22:22). Kolejne pojedynki przyniosły jednak porażki - ze Spójnią-Wybrzeże oraz GSPR-em.

Poznaniacy w najlepszy możliwy sposób powrócili jednak na ścieżkę zwycięstw, pokonując na własnym parkiecie późniejszego mistrza pierwszoligowych rozgrywek, Gaz-System Pogoń Szczecin (27:21). Zawodnicy trenera Walczaka natchnieni spektakularnym zwycięstwem potwierdzili swą wysoką formę w kolejnym meczu, tym razem ogrywając na wyjeździe Arot-Astromal Leszno 31:29. Kubeł zimnej wody na głowy Wojskowych wylali jednak szczypiorniści Pomezanii Malbork, zwyciężając w Poznaniu 22:21. Rok 2011 Grunwald zakończył wygraną nad SMS-em ZPRP i dorobkiem 13 punktów w 12 meczach.

Przed powrotem na ligowe parkiety trener Walczak miał jednak ciężki orzech do zgryzienia. Co prawda jego zespół prezentował się nadspodziewanie dobrze, jednak problemy zdrowotne poszczególnych graczy coraz mocniej poczęły oddziaływać na wyniki Grunwaldu. Ciężkie urazy wykluczyły z gry rozgrywających Mateusza Matlacha oraz Macieja Suwisza, co szybko znalazło odbicie na grze Wojskowych.

Co więcej - z finansowania drużyny wycofał się główny sponsor, firma Allegro, a pod znakiem zapytania stał sam fakt przystąpienia do rundy rewanżowej rozgrywek. Na efekty takiego stanu rzeczy nie trzeba było długo czekać - Grunwald przegrał trzy pierwsze mecze w 2012 roku (z Sokołem, Techtransem i Wolsztyniakiem), w dodatku wszystkie w stosunku 23:25. Cień nadziei dał remis wywalczony w Płocku (29:29), jednak 17. kolejka przyniosła porażkę z Akademikami z Warszawy (25:29). Ligowa sytuacja Wojskowych stawała się coraz trudniejsza.

Przełamanie przyszło dopiero w meczu ze Spójnią-Wybrzeże Gdańsk, w następnej kolejce Wojskowi ograli jeszcze GSPR Gorzów Wlkp. i na trzy kolejki przed końcem rozgrywek byli o krok od podtrzymania ligowe bytu. Dodatkowo fatalnie spisywali się główni kontrkandydaci Grunwaldu w walce o utrzymanie - Techtrans, Pomezania oraz Orlen Wisła II, która w końcowych kolejkach złapała zadyszkę.

Pomimo, iż w ostatnich trzech kolejkach zawodnicy z Poznania nie wygrali już żadnego meczu, to zdołali zająć bezpieczne 8. miejsce, które uchroniło ich przed grą w barażach o utrzymanie. O tym zadecydował ostatni mecz sezonu, w którym Grunwald zremisował na wyjeździe z Pomezanią Malbork 18:18. O pozostanie w gronie pierwszoligowców powalczą właśnie gracze z Pomorza.

Kluczowa postać

"Martyński Grunwald Poznań" - tak niejednokrotnie o zasługach Krzysztofa Martyńskiego dla ekipy Wojskowych mówił trener Rafał Walczak, proponując zmianę obecnej nazwy klubu na powyższą. Faktem jest, iż Grunwald bez swojego lidera miałby ogromne problemy z utrzymaniem się na pierwszoligowych parkietach. 28-letni rozgrywający zdobył w sumie aż 154 bramki (średnia 7,00 na mecz!), zostając królem strzelców I ligi gr. A. Oprócz wspomnianego Martyńskiego dobry sezon mają za sobą Damian Krystkowiak, który zdecydowanie poprawił swą skuteczność, zostając drugim strzelcem zespołu oraz golkiper Filip Tarko, który był ostoją bramki Grunwaldu, udanie zastępując Macieja Adamczyka.

Kto zawiódł?

Jednocześnie wśród szczypiornistów Wojskowych ciężko jest wskazać zawodnika, który nie spełnił pokładanych w nim nadziei. Obniżkę formy i skuteczności zanotowali Tomasz Draszkiewicz oraz Marek Kaczmarek, a o minionych rozgrywkach jak najszybciej będą chcieli zapomnieć Maciej Suwisz i Mateusz Matlach, którzy zmagali się z poważnymi urazami. Pozostali zawodnicy prezentowali podobną dyspozycję jak w sezonie 2010/11, kiedy Grunwald kończył rozgrywki na 7. miejscu.

Statystyki:

Lokata: 8. miejsce.
Mecze: 22 - 8 zwycięstw, 3 remisy oraz 11 porażek.
Bramki: 555:573.
Punkty: 19.

Najwyższe zwycięstwo:
WKS Grunwald Poznań - Orlen Wisła II Płock 31:21 (5. kolejka) - 10 bramek

Najwyższa porażka:
Gaz-System Pogoń Szczecin - WKS Grunwald Poznań 35:25 (20. kolejka) - 10 bramek

Tak grał WKS Grunwald Poznań w sezonie 2011/12: 
1. kolejka: SMS ZPRP Gdańsk - WKS Grunwald Poznań 31:32
2. kolejka: WKS Grunwald Poznań - Vetrex Sokół Kościerzyna 26:30
3. kolejka: Wójcik Meble-Techtrans Elbląg - WKS Grunwald Poznań 26:25
4. kolejka: KPR Wolsztyniak Wolsztyn - WKS Grunwald Poznań 22:25
5. kolejka: WKS Grunwald Poznań - Orlen Wisła II Płock 31:21
6. kolejka: Zepter AZS UW Warszawa - WKS Grunwald Poznań 22:22
7. kolejka: WKS Grunwald Poznań - Spójnia-Wybrzeże Gdańsk 22:25
8. kolejka: GSPR Gorzów Wlkp. - WKS Grunwald Poznań 38:30
9. kolejka: WKS Grunwald Poznań - Gaz-System Pogoń Szczecin 27:21
10. kolejka: Arot-Astromal Leszno - WKS Grunwald Poznań 29:31
11. kolejka: WKS Grunwald Poznań - Polski Cukier-Pomezania Malbork 21:22
12. kolejka: WKS Grunwald Poznań - SMS ZPRP Gdańsk 28:25
13. kolejka: Vetrex Sokół Kościerzyna - WKS Grunwald Poznań 25:23
14. kolejka: WKS Grunwald Poznań - Wójcik Meble-Techtrans Elbląg 23:25
15. kolejka: WKS Grunwald Poznań - KPR Wolsztyniak Wolsztyn 23:25
16. kolejka: Orlen Wisła II Płock - WKS Grunwald Poznań 29:29
17. kolejka: WKS Grunwald Poznań - Zepter AZS UW Warszawa 25:29
18. kolejka: Spójnia-Wybrzeże Gdańsk - WKS Grunwald Poznań 19:20
19. kolejka: WKS Grunwald Poznań - GSPR Gorzów Wlkp. 25:24
20. kolejka: Gaz-System Pogoń Szczecin - WKS Grunwald Poznań 35:25
21. kolejka: WKS Grunwald Poznań - Arot-Astromal Leszno 24:32
22. kolejka: Polski Cukier-Pomezania Malbork - WKS Grunwald Poznań 18:18

Statystyki zawodników: