Michael Biegler: To było wielkie przeżycie

szansę na zaprezentowanie swoich umiejętności, pokazał się na pewno z poprawnej strony. Wydaje się, że w perspektywie budowania 'kadry przyszłości', Podsiadło może odegrać niepośrednią rolę i tym bardziej powinien dostawać szanse na grę w dłuższej perspektywie czasu, z poważnym rywalem, i to jak najszybciej, by jak najszybciej zweryfikować na tle reprezentacyjnym umiejętności Pawła. Zewsząd słychać głosy, jakoby kadra Bieglera przygotowywana była nie w perspektywie najbliższych MŚ i ME, a w kontekście Igrzysk Olimpijskich w Rio de Janeiro i - przede wszystkim - europejskiego czempionatu w Polsce w 2016 roku, gdzie w przeciągu kilku następnych lat to może być nasza jedyna szansa na wywalczenie medalu międzynarodowej, prestiżowej imprezy, biorąc pod uwagę oczywiście olbrzymi atut gospodarza w samej piłce ręcznej, ale także ostatnie nasze występy, pokazujące, że w perspektywie całego turnieju i regularnych występów ze ścisłą światową czołówką, nie mamy pewności i jakości w grze, jaką mieliśmy za czasów złotej ekipy Wenty, by sięgać po najwyższe laury. No więc, skoro budujemy reprezentację, która ma w perspektywie trzech najbliższych lat ma osiągnąć swoje optimum, to naturalną koleją rzeczy jest, że poważną szansę powinien dostać, spośród polskich rozgrywających, najmłodszy (na dziś Chrapek takim zawodnikiem na pewno nie jest) zawodnik prezentujący międzynarodowy poziom, czyli Podsiadło. Tym bardziej, że w 2016 roku Kubisztal będzie miał już 36 lat, a Bielecki, którego już teraz rola zarówno w kadrze, jak i w klubie, jest mocno ograniczona, 34. Poza tym, wydaje się, że Podsiadło bardzo dobrze komponuje się na tle naszego rozegrania - gdzie, poza bardzo wszechstronnym Michałem Jureckim, mamy bardzo przeciętnych w obronie Bieleckiego i Kubisztala, z czego, ten pierwszy, bazuje swoją grę na potężnym rzucie, gorzej współpracując z kołem i ze skrzydłami, zaś drugi - nie dysponuje może regularnym i bardzo mocnym rzutem z dystansu, ale świetnie gra na zwodzie i jest bardzo dobrze wyszkolony technicznie. Podsiadło - oprócz bardzo mocnego rzutu z dalekiego dystansu, którym imponował już od czasów swoich pierwszych debiutanckich spotkań w Kielcach, całkiem niezłej, na pewno lepszej niż w wypadku Kubisztala i Karola, obrony, dołożył także dobrą współpracę ze skrzydłowymi i kołem - w czasie wczorajszego spotkania ze Szwecją Pan Wojciech Nowiński słusznie zauważył, że bardzo pod tym względem we Francji rozwinął się Paweł, co sam zaobserwowałem 3 czy 4 razy oglądając jego występy w tamtejszej lidze. To daje nam obraz zawodnika kompletnego, mającego swoje ograniczenia, nie mającego może tak dużego potencjału jak Dzidziuś, ale z punktu widzenia naszych słabości - być może wielce przydatnego. Pozornie problemem ofensywy naszej reprezentacji - która to na pewno ma problem - nie powinna być druga linia, gdzie grają klasowi zawodnicy w postaci młodszego Jureckiego, Jaszki czy Lijka, niemniej, jak to mawiają, od przybytku głowa nie boli, a Podsiadło naprawdę może być ciekawym uzupełnieniem naszej kadry. Tym bardziej, jak pokazały Mistrzostwa Świata - gdy gwiazdy naszej reprezentacji w postaci Michała, Bartka czy Krzyśka, zawodzą, to w ofensywie nie istniejemy, a osoby Bieleckiego i Kubisztala, na tle tamtego turnieju nie są na tyle znaczącymi alternatywami, by doprowadzić nasz do poważnego poziomu. Na pewno dosyć kontrowersyjną na dziś tezą byłoby stwierdzenie, że Podsiadło jest takim zawodnikiem - ale w sumie to czemu miałby się kimś takim nie okazać? Paweł naprawdę świetnie się spisuje w lidze francuskiej, która już teraz pewnie powinna być lokowana w trójce najlepszych lig Europy, a w perspektywie najbliższego sezonu, pewnie przeskoczy będącą w kryzysie hiszpańską ASOBAL. Wystarczy zresztą popatrzeć, jak wyglądają składy zespołów tamtejszej ligi - w przedostatnim w ligowej tabeli Creteil gra reprezentant Hiszpanii, ogromny Rafael Baena, przyszła gwiazda skrzydła reprezentacji Francji, najlepszy skrzydłowy ostatnich młodzieżowych ME, Hugo Descat, serbski kadrowicz, Ivan Stankovic, od niedawna Gorazd Skof czy wielce utalentowany Quentin Minel, w Aix grają bracia Karabaticowie, w Ivry były podstawowy reprezentant 4. drużyny świata z 2005 roku, Tunezji, Wissem Bousnina, mistrz olimpijski i przez lata zawodnik najlepszych klubów w Europie, Davor Domininkovic, bracia Simonet (gdzie Diego przeszedł w trakcie sezonu do Montpellier), reprezentant Czech Ondrej Sulc, w 10. (!) Tuluzie grają wciąż błyszczący Jerome Fernandez, najlepszy strzelec w historii ligi francuskiej Anouar Ayed, Miha Zvizej, Salvador Puig, zawodnik szerokiej reprezentacji Francji, Valentin Porte, Daouda Karaboue czy były reprezentant Serbii, Daniel Andelkovic, którego dobrze możemy pamiętać z Kielce Cup i gry w Picku Szeged. Wymieniać można by dalej - w Saint-Raphael, którzy po bardzo wyrównanym meczu przegrali z Hamburgiem w eliminacjach do LM, grają najlepszy kołowy MŚ 2003, David Juricek, były reprezentant Francji Krantz czy Heykel Megannem, o Chambery (bardzo pechowy sezon), Nantes (Entrerrios, Maqueda, Maggaiez, Rivera), czy Montpellier (jeszcze bardziej 'pechowy' sezon) i PSG - nie wspominając. Więc reasumując - to na pewno bardzo silna liga. Przede wszystkim - wyrównana, bo nawet posiadanie takich zawodników jak Fernandez, Ayed, Zvizej, Porte czy Karaboue nie gwarantuje lokaty w pierwszej części tabeli. A biorąc pod uwagę koniunkturę piłki ręcznej we Francji - liga francuska będzie jeszcze mocniejsza. Na potęgę zbroi się PSG, które kadrowo szybko obok Kiel stało się największym europejskim mocarstwem, Montpellier już zdążyli wzmocnić Gaber, Dolenec, Simonet i Omeyer, więc wydaje się, że w przyszłym sezonie fatalnie przez aferą korupcyjną spisujący się w tym sezonie zespół odzyska pełną klasę, a drużynę Saint Raphael zasilili Atlason i gwiazda Bundesligi, Morten Olsen. Wracając do Podsiadły, wystarczy zobaczyć, obok kogo Polak znajduje się w ścisłej czołówce francuskiej ligi. Polak spośród wszystkich zawodników grających z drugiej lini jest 5. - pierwszy ze 109 bramkami jest Edin Basic, drugi - jeden z najlepszych prawych rozgrywających na świecie, dysponujący potężnym rzutem Jorge Maqueda (108), trzeci - bardzo utalentowany Quentin Minel (95), czwarty - Karabatic (93 gole), a piąty Paweł Podsiadło (92). Dalej Jerome Fernandez (90), William Accambray (90), Marko Kopljar (89) i Mikkel Hansen (78 bramek). Nie można lepiej ukazać, w jak doborowym gronie znalazł się Polak. Z jednej strony, na pewno ktoś powie, że gra w słabszym zespole, więc może oddawać wystarczająco sporą ilość rzutów, by znaleźć się tak wysoko w klasyfikacji strzelców - ale z drugiej strony, pomimo tego, że defensywy przeciwnika mogą w dużym stopniu skupiać się na Polaku, ten zachowuje odpowiednią skuteczność, bo rzuca na co najmniej dobrej, 55% skuteczności. Reasumując - w Podsiadle Polski nadzieja cała :) A tak na poważnie - pozostaje się cieszyć, że kolejny z naszych rozgrywających gra na tak dobrym poziomie.

Sypie,Daszkowi,Paczasowi i Podsiadle. Szkoda,że jeszcze nie zobaczyliśmy Przemka Krajewskiego do kompletu na lewym skrzydle. Nie mogliśmy się doczekać aż ich puści na głębszą wodę i zrobił to w doskonałym momencie.

Karol Bielecki i Adam Wiśniewski. Nieźle zagrały skrzydła - Wiśniewski,Daszek. Kolejny raz kompromitacja całkowita jeśli chodzi o karne. Nie mniej mecz bardzo fajny, wreszcie Polacy pokazali,że nie zapomnieli jak się gra w handball. Super sprawa to również kolejny raz komplet w Ergo Arenie! Ten obiekt jak dla mnie może być halą w której będzie kadra rozgrywała swoje mecze. Jeśli przychodzi na drugi mecz z rzędu 10tys ludzi to jest to potencjał jakiego chyba dotąd nie było w Polsce.