W kadrze nikt nie rezerwuje sobie miejsca - rozmowa z Michałem Szybą, zawodnikiem Gorenje Velenje

Miłosz Marek: Gorenje Velenje - skąd w ogóle pomysł na taki transfer?
Michał Szyba:

- Kiedy podpisywałem kontrakt była mowa o Lidze Mistrzów, Lidze Regionalnej SEHA. Gra na najwyższym poziomie mnie przekonała. Wyszło jak wyszło - przegrane mistrzostwo w ostatniej kolejce i najważniejszych klubowych rozgrywek nie ma, ale jest za to Puchar EHF. To też uznana marka. Traktuję to w kategorii nowego doświadczenia.

Jak oceniasz swoje pierwsze mecze? Przeszedłeś już proces aklimatyzacyjny?

- Wydaje mi się, że tak. Z drugim rozgrywającym gramy po pół godziny. Jakieś bramki wpadają i myślę, że nie jest najgorzej. Błędy się zdarzają, ale to często wina bariery językowej. Powoli się zgrywamy, a wszystko idzie w dobrym kierunku. Czekamy na najważniejsze mecze z Celje. Na to czeka cała Słowenia.
[ad=rectangle]
Widać, że liga słoweńska jest dostrzegana, bo dostał pan powołanie do kadry B.

- Sama liga nie stoi na najwyższym poziomie, ale czołowe zespoły - Maribor, Celje to uznane marki. Grali tam i ciągle to robią naprawdę dobrzy zawodnicy. Od kilku lat regularnie słoweńskie zespoły występują w Lidze Mistrzów. Dopiero w tym sezonie tak się zdarzyło, że tylko jedna ekipa z tego kraju jest w tych rozgrywkach. Myślę, że w Polsce, Europie gdzieś tą czołówką ligi ludzie się interesują.

A jak na tle ligi słoweńskiej wypada nasz ekstraklasa?

- Ciężko to porównać. Wydaje się, że polska liga jest mocniejsza, jednak nie widziałem bezpośrednich konfrontacji zespołów z niższych części tabeli z naszymi. Tutaj gra jest bardzo szybka. Jest sporo niższych zawodników, którzy są dobrze wyszkoleni technicznie.

Prawa flanka wreszcie obsadzona. Na kogo postawi Michael Biegler?

Zdążył już pan zwiedzić Słowenię?

- Za duży kraj to nie jest. Dwieście kilometrów w jedną i drugą stronę. Może nawet mniej... Byłem już w Lublanie i nad morzem. Na tyle ile mogłem, na tyle go już zobaczyłem. Bardzo ładne miejsce.

A język słoweński?

- Powoli się uczę. Na razie łatwiej jest coś zrozumieć niż powiedzieć.

Brakuje Polski w Słowenii?

- Na pewno tak. Kiedy tylko mam wolny weekend to przyjeżdżam do rodziców albo brata. Bardzo fajnie, że teraz było zgrupowanie kadry B, na którym mogłem pograć z kolegami z Puław.

Spotykamy się podczas zgrupowania kadry B, ale czy nie czuje pan, że pana miejsce jest w kadrze trenera Bieglera?

- Nikt nie rezerwuje sobie miejsca. Teraz w kadrze jest Andrzej Rojewski z Magdeburga. Gra od lat w Bundeslidze i to uznana marka. Myślę, że w kręgu zainteresowań dalej pozostaję i otrzymam szansę na powalczenie o miejsce w składzie na wyjazd na mistrzostwa świata.

Uważa pan, że takie zgrupowania kadry B, kiedy jest tylko jeden dzień treningu są potrzebne?

- Na pewno tak. Można pograć z innymi zespołami aniżeli w klubie, spotkać się z innymi zespołami, które preferują inne style. Jesteśmy na tyle doświadczonymi zawodnikami, że jeden czy dwa dni nam wystarczają. Czasami brakuje tempa, ale myślę, że dajemy rade.