2 
![Żużel. Twarda walka w Toruniu. Ściganie łokieć w łokieć Vaculika z Ljungiem [WIDEO]](https://v.wpimg.pl/NDI1My5qYSUoUztKGgpsMGsLbxBcU2JmPBN3WxpDdnwxAHtLGgIoaShVIBBbGD0wO1AuE1RfOTQqVSNXRR1hNz1ePxhSFHxrL1QsDUADKyAWXj8QUhggJSUeeR8CRyonflApTQISeXwWCXtAAUV8cXofJwlSUzM)
2 lutego 1967 roku urodził się Grzegorz Smoliński. To jedna z ofiar czarnego sportu. Tragiczny wypadek, w wyniku którego żużlowiec stracił życie miał miejsce 12 kwietnia 1987 roku. Smoliński popełnił błąd na starcie i uderzył w bandę. 10 dni później ze szpitala napłynęły smutne wieści: Grzegorz Smoliński zmarł. Gniezno zalazło się wtedy żałobą.
W końcówce lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku Smoliński był jedną z nadziei gnieźnieńskiego żużla. Młody zawodnik czynił systematyczne postępy, a pokaz swoich umiejętności dał 22 lipca 1986 roku podczas Memoriału Marcina Rożaka, tragicznie zmarłego żużlowca Startu Gniezno. Rok później turniej poświęcony był pamięci już nie tylko Rożaka, ale też i Smolińskiego.
Wygrał swój memoriał
Od dziecka marzył o tym, by zostać żużlowcem. Jego mama kategorycznie nie wyrażała na to zgody. Czuła, że może to się skończyć tragedią. Wszak żużel w latach osiemdziesiątych był bardzo niebezpiecznym sportem. Nikt wtedy nie myślał o specjalnych ochraniaczach kręgosłupa, zaawansowanych technologicznie kaskach czy wreszcie dmuchanych bandach.
ZOBACZ WIDEO: Był rewelacją PGE Ekstraligi. Co dalej?
Matka Smolińskiego pod naporem próśb i błagań syna uległa. Młodzian treningi rozpoczął i tak bez jej pisemnej zgody, a żużlową licencję uzyskał w wieku 17 lat. Swoje umiejętności rozwijał pod okiem legendarnego Henryka Żyty. W lidze zadebiutował szybko, ale wyniki były dalekie od oczekiwań. Wszystko zmieniło się w 1986 roku, kiedy to pojechał w 12 meczach Startu, zdobył 94 punkty i wykręcił średnią 1,843 pkt na bieg. To m.in. dzięki niemu gnieźnianie awansowali do elity.
Start w wyżej wspomnianym memoriale potwierdził, że jest w wysokiej formie. Liczono, że w I lidze podtrzyma wysoką formę. Jednak początek sezonu naznaczył się w Gnieźnie tragedią.
Prosty błąd i tragiczny upadek
12 kwietnia 1987 roku w Poznaniu rozegrano czwórmecz szkoleniowy, w którym oprócz Polski rywalizowały drużyny Szwecji, Danii i RFN. Smoliński był rezerwowym, który miał jechać w składzie zdekompletowanej niemieckiej ekipy. Na torze po raz pierwszy pojawił się w piątym biegu. Przydarzył mu się prosty, ale jakże tragiczny w skutkach błąd.
Po zwolnieniu taśmy motocykl Smolińskiego wykonał "świecę". Żużlowiec starał się dociążyć przód motocykla, który przez ponad 30 metrów jechał z uniesionym przednim kołem. Zmiana kierunku jazdy nie była możliwa. W konsekwencji z dużą siłą uderzył w bandę. Nieprzytomnego zawodnika odwieziono do szpitala. Urazy okazały się bardzo poważne. Smoliński zmarł 10 dni później, nie odzyskawszy przytomności.
- Po zwolnieniu taśmy w wyścigu piątym wygrał start. Zrobił jednak "świecę" i cały czas jechał prosto w naszym kierunku. Siedzieliśmy z Piotrem Podrzyckim, właśnie naprzeciwko linii startu, tuż przy wejściu w pierwszy łuk. Trzech zawodników, którzy jechali za Grzesiem złamało motocykle, a on, starając się dociążyć przód motocykla, wjechał prosto w bandę. Przednie koło zatrzymało się na siatce, a Grzegorz przeleciał nad kierownicą i uderzył kaskiem w słupek podtrzymujący siatkę - wspominał upadek Jacek Gomólski na łamach "Świata Żużla".
Z relacji świadków wynika, że Smoliński przed zawodami kupił nowe błotniki do swojego motocykla i nie chciał ich uszkodzić. I jak wspominał jego brat Jarosław, błotnik faktycznie udało się uratować. Zresztą maszyna żużlowca wymagała tylko drobnej naprawy i znów nadawała się do jazdy.
- Grzegorz po prostu kochał żużel. Z każdym miesiącem robił postępy. Szkoda, że ten wypadek przerwał jego życie, bo mój brat mógł naprawdę zostać liczącym się zawodnikiem - wspominał jego młodszy brat Jarosław.
Czytaj także:
Telewizja płaci grosze za transmisje. "Nie dziwię się prezesom"
Rewelacyjne informacje od Patricka Hansena. Zdradził, kiedy wsiądzie na motocykl
