140 
Aleksandra Mirosław wygrała plebiscyt na sportowca roku 2024. Drugie miejsce zajęła Natalia Bukowiecka, a trzecie Wilfredo Leon. W dziesiątce kolejny raz znalazł się Bartosz Zmarzlik, który był piąty i wyprzedził między innymi Roberta Lewandowskiego. Kapitan piłkarskiej reprezentacji Polski był dopiero ósmy.
- Reprezentacja jako drużyna nie istnieje, a wielu ludzi dokonuje oceny Lewandowskiego właśnie przez ten pryzmat. To mocno niesprawiedliwe - mówi nam Marek Cieślak, legendarny szkoleniowiec, który w 2012 roku odebrał podczas plebiscytu nagrodę dla trenera roku. Teraz ocenia wyniki jego ostatniej edycji i mówi o coraz większym problemie żużla.
Jarosław Galewski, WP SportoweFakty: Aleksandra Mirosław wygrała plebiscyt na sportowca roku 2024. Jest pan zaskoczony?
Marek Cieślak, były trener żużlowej reprezentacji Polski: Spodziewałem się tego, bo złoty medal robi swoje. Ta dziewczyna dokonała czegoś wielkiego i na pewno zasłużyła. Trzeba jednak dodać, że to nie był udany rok w polskim sporcie. Pierwszy raz od dawna osiągnęliśmy tak mało. Oczywiście, to nie umniejsza jej sukcesu, ale wydaje mi się, że gdyby inni spełnili oczekiwania, to miałaby znacznie trudniej, żeby wygrać plebiscyt. Inne sporty są przecież zdecydowanie bardziej popularne. Na gratulacje jednak zasługuje, bo jest fenomenalna w tym, co robi.
ZOBACZ WIDEO: Czy to powód słabszej formy Janowskiego? Zawodnik odpowiada
Jak ocenia pan układ miejsc w pierwszej dziesiątce? Coś pana zaskoczyło?
Nie mam wątpliwości, że dopiero ósme miejsce dla Roberta Lewandowskiego to kontrowersja, a dla mnie nawet nieporozumienie.
Dlaczego?
To jest nadal piłkarz ze światowej czołówki, który mimo 36 lat na karku jest najlepszym strzelcem w czołowej europejskiej lidze. Wiem, że zaraz odezwą się ci, którzy powiedzą o wynikach reprezentacji. Uważam jednak, że ocenianie Lewandowskiego tylko przez ten pryzmat jest mocno niesprawiedliwe. Ta drużyna praktycznie nie istnieje, jedna nawet wybitna jednostka sama nic nie zdziała, a on od dawna gra na najwyższym poziomie i udowodnia to niemal każdego tygodnia. Ja mam do niego ogromny szacunek za to, że tak długo utrzymuje taką formę. Wiem, że tak wybrali ludzie, ale moja opinia jest taka, że Lewandowski zasłużył na znacznie wyższe miejsce. Mniej wątpliwości budzi już dla mnie czwarta lokata Igi Świątek, bo ten ostatni sezon był dla niej słodko - gorzki. Szło jej różnie, a poza tym pojawiało się zamieszanie z niedozwoloną substancją w jej organizmie. Jestem jednak pewny, że ona jeszcze będzie wygrywać ten plebiscyt.
Inne kontrowersje?
Kontrowersyjne jest dla mnie trzecie miejsce Wilfredo Leona, bo tak naprawdę na nagrodę zasługuje cała drużyna siatkarzy. Na ten sukces pracowali wszyscy. Dobrze, że ją zresztą otrzymali. Nie mam również nic przeciwko trenerowi Aleksandry Mirosław. Wielki szacunek za to, co zrobił, ale dla mnie w tej kategorii powinien wygrać Nikola Grbić. Jestem pod ogromnym wrażeniem jego pracy z siatkarzami. To właściwy gość na właściwym miejscu. Miał trudniejsze zadanie, bo musiał opanować całą grupę, rozegrać mnóstwo meczów i dokonać po drodze wielu trudnych wyborów. Ja wybierałem do żużlowej kadry sześciu zawodników i był ból głowy, więc nawet nie chcę się zastanawiać, jakie dylematy miał Grbić. W dodatku tam każdy ma swoje ego i trzeba tym umiejętnie zarządzać.
Przejdźmy do żużla. Bartosz Zmarzlik zajął piąte miejsce. Czy to sukces?
Bartek słusznie zauważył, że to był rok olimpijski. Pewnych rzeczy się nie przeskoczy, choć kibiców żużel ma na pewno więcej niż wspinaczka. Zmarzlik jeszcze wiele razy będzie miał szansę na miejsce w trójce, a nawet zwycięstwo, bo niebawem zacznie bić rekordy. Nie ma zatem mowy o jego przegranej, choć jako dyscyplina dawno nie byliśmy tak w tyle.
Zmarzlik powiedział, że w plebiscycie jako dyscyplina się umacniamy.
Też zwróciłem na to uwagę. W tym przypadku przeszarżował, bo tak naprawdę wszystko jest na jego plecach. Przypominam, że w przeszłości podczas tego plebiscytu żużlowa reprezentacja Polski była drużyną roku, a ja odebrałem rok później nagrodę dla trenera roku. Wtedy nie było oczywiście igrzysk, ale problem jest i tak widoczny, bo mamy tylko jednego Zmarzlika, który kwalifikuje się do całej tej zabawy. Nie ma zatem mowy o umacnianiu. Raczej żużel krok po krok się zsuwa, bo reklamę robi tylko jeden człowiek. W pewnym sensie wróciliśmy do tego, co było za czasów Tomasza Golloba.
Na czym polega problem żużla?
To złożona kwestia. Potrzebne są sukcesy reprezentacji, których nie ma. To jednak nie tak, że wszystko jest naszą winą. Doprowadziliśmy do tego, że mamy najlepszą ligę na świecie, która ma świetną oglądalność. Problem polega na tym, że za tym w ogóle nie nadąża cykl Grand Prix, który się zwija. To widać choćby po lokalizacjach. Nie ma nowych, a w dodatku powoli znikają duże stadiony. Za to odpowiada FIM i promotor Discovery. W dodatku w cyklu nie jeżdżą najlepsi zawodnicy świata. Ostatnie nominacje do dzikich kart i ich tłumaczenie kluczem geograficznym to jakiś żart. To wszystko sprawia, że Grand Prix budzi zainteresowanie w coraz mniejszej liczbie krajów. Mam wrażenie, że nawet u nas nie generuje już takich emocji jak kiedyś. Gdyby tak było, to sukcesy i fenomen Zmarzlika odbijałyby się znacznie większym echem w kraju.
Czy uważa pan zatem, że już czas, by do cyklu wrócili Artiom Łaguta i Emil Sajfutdinow?
Początkowo byłem im przeciwny, ale obecnie uważam, że powinni być w cyklu. Na obecności Artioma Łaguty czy Emila Sajfutdinowa zyskałby też Zmarzlik. Nie mam wątpliwości, że on nadal by wygrywał, ale wtedy jego sukcesy, ta rywalizacja z Rosjanami budziłyby znacznie więcej emocji. W ten sposób widownia byłaby liczniejsza. Proszę sobie przypomnieć, jakich rywali miał Tomasz Gollob. On musiał walczyć z Tonym Rickardssonem, Gregiem Hancockiem, Billy Hamillem, Jasonem Crumpem, Markiem Loramem, Hansem Nielsenem, Leigh Adamsem, Ryanem Sullivanem i wieloma innymi wielkimi gwiazdami. Każda z nich miała papiery na tytuł. Teraz w cyklu takich postaci brakuje. Gdyby Grand Prix było mocniejsze, to żużel stałby znacznie lepiej w takich plebiscytach. Na razie to powoli zaczyna wyglądać tak, że jesteśmy najlepsi w swoim własnym sporcie. Inna sprawa, że niektóre ruchy też powinniśmy przemyśleć.
Co ma pan na myśli?
Z jednej strony wprowadzamy zawodnika U24, myślimy o zagranicznym juniorze i argumentujemy to tym, że trzeba pomagać innym krajom. Z drugiej wcale nie pomagamy, bo chcemy jeździć w czwartki, przez co będą cierpieć ligi zagraniczne. Poza tym kluby z Łotwy i Niemiec, z którymi nigdy nie było żadnych problemów organizacyjnych, wizerunkowych i finansowych, zostały pozbawione prawa awansu do Metalkas 2. Ekstraligi. To na pewno nie jest ruch, który pomaga w rozwoju światowego żużla. Brakuje nam w tym wszystkim konsekwencji.
Rozmawiał Jarosław Galewski, dziennikarz WP SportoweFakty
Rozwiń odpowiedzi (2) 
