Co z tym Nickim? Takie pytanie padało najczęściej w tarnowskim obozie przed startem meczu. Kontuzjowany Duńczyk wziął się w garść i postanowił pomóc drużynie. Jednak wcale nie oznaczało to, że z jego zdrowiem było już wszystko dobrze. Były mistrz świata nie brał udział w treningach, ale za to pojawił się tylko na próbie toru. Wyjechał raz, a następnie oddał się do dyspozycji swojej urokliwej fizjoterapeutki. W ruch poszło wiadro z lodowatą wodą i masaże. Stary, dobry Nicki Pedersen. I jeszcze ta magiczna suszara.
Betard Sparta Wrocław chciała wykorzystać problemy gospodarzy i wreszcie wygrać na wyjeździe. Do tej pory z ich formą bywało różnie, więc otwierała się przed nimi wyjątkowa okazja. Ale już początek pokazał, że łatwo nie będzie. Wyścig otwarcia i... zwycięstwo Pedersena. Doprawdy niezły z niego kozak. Ręka wytrzymała, a on nie pękał. Szacunek. Jednak nie wszyscy z drużyny tarnowskiej brali z niego przykład. Artur Mroczka jechał w swoje lidze, ale na pewno nie była to PGE Ekstraliga. Peter Kildemand i Jakub Jamróg cały czas szukali prędkości i częściej niż z rywalami walczyli ze sobą.
Co innego goście. Poza Andrzejem Lebiediewem, który przyzwyczaił już wszystkich do słabszej jazdy, reszta trzymała poziom. Łamigłówka, o której pisaliśmy przed meczem, rozwiązana została perfekcyjnie. Momentami wrocławianie czuli się jak u siebie w domu. Maciej Janowski jechał, jak profesor. Wybierał najlepsze i najszybsze ścieżki. Dbał też o kolegów z pary. W wyścigu szóstym ciągnął za uszy wolniejszego Vaclava Milika i razem dowieźli podwójne zwycięstwo. Fajnie patrzyło się na ich współprace.
Swoją drogą wspomnę jeszcze o debiucie Dawida Knapika. Zmienił Kacpra Koniecznego, który nazywany był przez niektórych, idąc slangiem Władysława Golloba, żużlowym niedobitkiem. Jego młodszy kolega co prawda punktów nie zdobył, ale wyglądał na torze o wiele lepiej. Na jego korzyść działa też wiek. Dobra zmiana, panie trenerze. Szkoda tylko, że tak późno.
Wróćmy jeszcze na moment do Nickiego Pedersena, bo ten był autorem akcji meczu. W wyścigu siódmym wściekle gonił Maxa Fricke, który inteligentnie się bronił. Ale Duńczyk popisał się kapitalnymi nożycami, które przypomniały najlepsze akcje Janusza Kołodzieja z czasów jazdy w Grupie Azoty Unii Tarnów. Twierdzę, że ten zawodnik powinien jeździć w swoim macierzystym klubie. W trudnej sytuacji przydałby się, jak nikt inny. Pamiętamy przecież, że w kryzysowych momentach wyjeżdżał na tor nawet bez rękawiczek. Był gwarantem wysokich zdobyczy punktowych. W każdym razie brawurowa jazda Pedersena to jednak trochę mało. Aż prosiło się o wyciągnięcie asa z rękawa i posłanie do boju Wiktora Kułakowa.
Trener Paweł Baran długo się namyślał, ale wreszcie to zrobił. Rosjanin pojawił się w biegu dziewiątym. Niewiele to pomogło, bo choć jego styl było o niebo lepszy niż Mroczki, to i tak przyjechał na końcu stawki. Ktoś powie, że ta zmiana dokonana została o parę chwil za późno. Pełna zgoda. Zawodnik wyjeżdżający w drugiej części zawodów ma szalenie ciężkie zadanie. A Kułakow, z całym szacunkiem dla niego, ale Jackiem Holderem to nie jest.
Nie pomogły też kolejne rezerwy taktyczne. Sparta po prostu była zbyt mocna, a przed biegami nominowanymi stało się jasne, że wrocławianie wywiozą z Tarnowa punkty. Unia miała jeszcze matematyczne szanse na remis, ale prawdę mówiąc nie było kim straszyć. Jak się później okazało, niespodzianki nie było. Goście odnieśli pewne i przekonywujące zwycięstwo. W Tarnowie zaś zapaliła się po raz pierwszy żółta lampka ostrzegawcza. Twierdzy własnego toru tym razem nie było.
Punktacja:
Grupa Azoty Unia Tarnów - 41 pkt.
9. Nicki Pedersen - 15+1 (3,3,3,3,1,2*)
10. Artur Mroczka - 1 (1,0,-,-)
11. Jakub Jamróg - 6+1 (2,1*,2,1,0)
12. Peter Kildemand - 5+2 (1*,2,1*,-,1)
13. Kenneth Bjerre - 12 (3,1,1,1,3,3)
14. Dawid Knapik - 0 (0,0,0)
15. Patryk Rolnicki - 2 (2,u,d)
16. Wiktor Kułakow - 0 (0)
Betard Sparta Wrocław - 49 pkt.
1. Tai Woffinden - 10+2 (2,3,2*,2*,1)
2. Andrzej Lebiediew - 0 (0,0,-,-,-)
3. Maciej Janowski - 9+1 (3,2*,2,2,0)
4. Vaclav Milik - 9+1 (0,3,1*,2,3)
5. Damian Dróżdż - 0 (-,-,-,-)
6. Maksym Drabik - 12+2 (3,1*,3,3,2*)
7. Patryk Wojdyło - 2 (1,1,0)
8. Max Fricke - 7 (2,2,3,0,d)
Bieg po biegu:
1. Pedersen, Woffinden, Mroczka, Lebiediew - 4:2 - (4:2)
2. (69,90) Drabik, Rolnicki, Wojdyło, Knapik - 2:4 - (6:6)
3. (70,49) Janowski, Jamróg, Kildemand, Milik - 3:3 - (9:9)
4. (69,54) Bjerre, Fricke, Wojdyło, Rolnicki (u) - 3:3 - (12:12)
5. (70,03) Woffinden, Kildemand, Jamróg, Lebiediew - 3:3 - (15:15)
6. (70,91) Milik, Janowski, Bjerre, Knapik - 1:5 - (16:20)
7. (70,62) Pedersen, Fricke, Drabik, Mroczka - 3:3 - (19:23)
8. (70,67) Fricke, Woffinden, Bjerre, Rolnicki (d) - 1:5 - (20:28)
9. (70,11) Pedersen, Janowski, Milik, Kułakow - 3:3 - (23:31)
10. (70,30) Drabik, Jamróg, Kildemand, Wojdyło - 3:3 - (26:34)
11. (70,18) Pedersen, Janowski, Bjerre, Fricke - 4:2 - (30:36)
12. (69,92) Drabik, Woffinden, Jamróg, Knapik - 1:5 - (31:41)
13. (69,89) Bjerre, Milik, Pedersen, Fricke (d) - 4:2 - (35:43)
14. (70,95) Milik, Drabik, Kildemand, Jamróg - 1:5 - (36:48)
15. (69,08) Bjerre, Pedersen, Woffinden, Janowski - 5:1 - (41:49)
NCD: Kenneth Bjerre w biegu 15. (69,08)
Widzów: ok. 8 tys.
Sędzia: Remigiusz Substyk
ZOBACZ WIDEO #EkspertPGEE zawodników, czyli sprawdzian wiedzy żużlowców
Czy jesteś zaskoczony wynikiem meczu? 
Jestem pod wielkim wrażeniem jego walki, liczę, że będziemy mogli go jeszcze dług Czytaj całość