Mniej zawodników w kadrze, ale walka o skład i tak będzie. W Polonii Bydgoszcz nikt niczego nie dostanie za darmo

zaczęli się pojawiać w Polsce przy żużlowym „boomie” na początku lat 90. Niemyjski który nazwał klub od imienia córki Jeanette, Morawski który płacił wyciągając z walizki dolary czy też Marcinkowski który stawiał na nogi speedway we Wrocławiu to pionierzy sponsoringu żużla w kraju nad Wisłą. Oprócz posiadania pieniędzy niejedno kroć dziwnego pochodzenia, lubili oni grzać się w blasku fleszy. Wszyscy wyżej wymienieni z żużla tak samo jak do niego szybko przyszli tak szybko zniknęli. Jednym ze sponsorów, który nie musiał znikać a w żużlu obecny jest do dnia dzisiejszego jest mieszkający obecnie w Niemczech Peter Nowak, właściciel firmy HN Nowak. Firma HN Nowak GMBH sponsorowała długie lata ikonę światowego żużla Tomasza Golloba. Jej reklamę mieli na sobie również tacy zawodnicy jak Ułamek, Protasiewicz czy Kasprzak. Pochodzący z Bydgoszczy sponsor uznawany był za nietypowego. W sporcie tym zostawił kwotę, która dla przeciętnego Kowalskiego stanowi fortunę a nigdy nie obnosił się z faktem iż pomaga zawodnikom. Do dziś pozostał skromną osobą, która unika rozgłosu i zainteresowania. Redakcji Przeglądu Sportowego udało się jednak namówić Pana Nowaka na rozmowę, którą przedstawiamy poniżej. ŁUKASZ MALAKA: Jak to się stało, że wybrał pan żużel jako dyscyplinę, którą pan wspiera od tylu lat? PIOTR NOWAK: Oczywiście chodzi o patriotyzm lokalny. Wychowywałem się w Bydgoszczy, jakieś 800 metrów od stadionu bydgoskiej Polonii. Pierwsze moje zawody żużlowe to memoriał Zbigniewa Raniszewskiego w 1972, który zakończył się wygraną Henia Glücklicha. Kolega ze szkoły wyciągnął mnie na te zawody. Pamiętam do dziś, że dostałem 5 złotych. Dwa złote kosztował wówczas program a trzy złote bilet. Stadion był wypełniony po brzegi, a jeżdżący „po płocie” Heniu Glücklich sprawiał, że emocji nie brakowało. Wtedy podekscytował mnie ten sport i to ma swoje przełożenie do dziś. A jakie początki miała trwająca przygoda ze sponsorowaniem tego sportu ? Wszystko zaczęło się w chyba w 1990 roku. Współpracowałem wtedy z firma Marchand. Ówczesny prezes tej firmy zwrócił się do mnie o pomoc przy zawodach Pucharu Kontynentalnego w Bydgoszczy. Startował wtedy też pan Tomasz Gollob. Mieliśmy reklamę naszej firmy na koziołku na murawie. O ile pamięć nie myli, to ufundowałem wtedy kask oraz rękawice, a nagrodę dostał właśnie pan Gollob. Przez lata sponsorował pan wielu polskich zawodników. Pamięta pan, którzy to byli żużlowcy? Na pewno obaj bracia Gollobowie. Później był pan Piotr Protasiewicz. Wspierałem także pana Sebastian Ułamka czy też pana Roberta Dadosa. To pan wspierał finansowo współpracę Dadosa z Egonem Mullerem? Tak akurat się złożyło. O pomoc panu Robertowi poprosił mnie sam Egon Muller, z którym nie ukrywam znamy się doskonale od – jeśli dobrze pamiętam – połowy lat 80. Pomoc w stosunku do pana Roberta Dadosa miała charakter bardziej filantropijny, bez roszczeń do jego osoby. Był on fajnym, inteligentnym, spokojnym chłopakiem. Jednak trzeba sobie powiedzieć, że przyszedł okres kiedy był wytrącony z równowagi wewnętrznie. Miało to swój związek z panującą presją na wynik. To był zasadniczy problem u pana Dadosa. Wiedział, że jest mistrzem świata juniorów i był pod presją już od chwili kiedy przechodził w wiek seniorski. Pan Robert nie zawsze dawał sobie z tym radę. To co się stało później było też wynikiem braku obok siebie zaufanej osoby. Jego ówczesny tuner Egon Müller mówi że traktował go niemal jak swojego syna, Dirka. Podziela pan to zdanie? Zdecydowanie tak. Ich współpraca przerodziła się szybko w coś więcej aniżeli chłodną relację zawodnik – tuner. Dużo ze sobą razem rozmawiali. Los pana Roberta Dadosa nie był absolutnie Mullerowi obojętny. Często Egon wspominał, iż po ludzku żal mu pana Roberta. Pan Dados bardzo często u niego gościł i powiem tylko tyle, że Muller nie za wszystkie usługi, które dla niego wykonywał brał wynagrodzenie. To powinno wystarczyć, aby zrozumieć iż miał do niego słabość. Poza tym Müller jako iż sam był doskonałym żużlowcem widział, że to nie tylko fajny chłopak, ale człowiek, który miał predyspozycje do bycia dobrym zawodnikiem. W jakich okolicznościach rozpoczęła się pana współpraca z Tomaszem Gollobem? Po raz pierwszy z panem Tomaszem rozmawiałem podczas zawodów, kiedy to po raz pierwszy coś zasponsorowałem, czyli 1990 rok. W 1992 roku w drodze do Danii na zawody pan Tomasz oraz panowie Jacek i Władysław Gollobowie zatrzymali się u mnie na noc. W pamięci utkwił mi fakt, że przyjechali jakiś mercedesem a w bagażniku dostrzegłem chleb oraz pokaźny kawałek żółtego sera. Ja akurat w tym okresie byłem na etapie prac wykończeniowych swojego domu i spali na jakichś materacach na poddaszu. Potem był już 1993 roku i finał indywidualny w niemieckim Pocking. Pan Tomasz był wtedy słabo wyposażony i zdecydowałem się mu pomóc. Opłaciłem wykonanie w Danii skórzanego kombinezonu oraz obszyć motocykli. W finale wizerunkowo zaprezentował się profesjonalnie, na torze żużlowym, jak na debiut też nie było źle. W 1994 roku wsparłem już pana Golloba finansowo. Dałem mu chyba 7500 marek niemieckich co było jak na owe czasy dużą kwotą. To był zarazem początek naszej współpracy komercyjnej. Piotr Nowak gra w bilard z Tomaszem Gollobem Foto: Materiały prasowePrzypnij na PinterestPodziel się Piotr Nowak gra w bilard z Tomaszem Gollobem Z roku na rok współpraca się rozwijała, a pana pomoc niejednokrotnie wykraczała poza tą ustaloną umową Nie należę do osób, które lubią mówić o takich sprawach, ale jeśli mam z kimś dobry kontakt to pomagam bezinteresownie. W tamtych latach pomogłem, aby pana Tomasza zasponsorował na dwa sezony niemiecki LUK, a na jeden British Petrol. Nasza współpraca była faktycznie jakoś samoistnie przenoszona z sezonu na sezon. Pan Gollob był dobrym nośnikiem reklamowym, ewenementem w tym sporcie na rynku światowym. Wspaniały, widowiskowo jeżdżący zawodnik. Po parunastu latach współpracy nastąpiła jednak przerwa w naszych relacjach. Co się stało? W pewnym momencie miał miejsce jakiś dysonans pomiędzy mną a panem Władysławem Gollobem i jakoś tak się ułożyło, że nie zabiegałem już o dalszą współpracę. Relacje z panami Gollobami lekko się tym samym oziębiły Kolejnym zawodnikiem, któremu pan pomagał był wychowanek Falubazu Piotr Protasiewicz. Do sponsorowania pana Protasiewicza namówił mnie kolega, który w Bydgoszczy był księdzem i dużym koneserem sportu żużlowego. Któregoś razu był u niego na plebanii pan Protasiewicz i kolega Tadeusz zadzwonił z zapytaniem czy pana Piotra bym nie wsparł. Ze względu na swój sentyment do kolegi zadeklarowałem wówczas pomoc także panu Protasiewiczowi. Z tego faktu z pewnością klan Gollobów nie był wtedy zadowolony… Efekt był łatwy do przewidzenia. Z racji faktu wsparcia pana Protasiewicza stosunki z panami Gollobami straciły na intensywności. Było ogólnie wiadomo, że obaj zawodnicy tej klasy w tamtych czasach startując w Polonii Bydgoszcz nie przepadali za sobą. Pan Protasiewicz szybko się rozwijał i wyrastał na konkurencję dla pana Golloba. Jak więc doszło do wznowienia współpracy z Tomaszem Gollobem? Przypadkiem spotkaliśmy się z panem Gollobem na stadionie. Pan Tomasz Gollob był wtedy sam, co nie było bez znaczenia dla całokształtu naszych stosunków. Przechodząc obok powiedział zwykłe dzień dobry, odpowiedziałem i pamiętam, że chwilę później sympatycznie rozmawialiśmy na murawie. Doszliśmy do wniosku, że warto byłoby wznowić współpracę. Tym samym nasz znak firmowy HN, jak i my, wróciliśmy do łask pana Golloba i wznowiliśmy bardzo owocna współpracę. To spowodowało koniec sponsorowania Piotra Protasiewicza? Koniec współpracy w panem Piotrem, nie miał nic wspólnego z panem Gollobem. Miałem wtedy osobiste powody ku temu, aby zakończyć współpracę z panem Protasiewiczem. Warto by tutaj zwrócić uwagę na fakt, że współpraca tego typu jest oparta na obopólnych celach. Byli Gollobowie był Protasiewicz, ale był także i Przemysław Tajchert z bydgoskiej Polonii. Tak był jeszcze wtedy pan Tajchert , którego też wsparłem finansowo. Dostał skóry i motocykle. Jeździł w owym czasie w parze z panem Tomaszem Gollobem i należałoby dodać, że robił to całkiem efektownie i efektywnie. W jakich okolicznościach zakończyła się współpraca z Gollobem? Po zdobyciu tytułu mistrza świata było okolicznościowe przyjęcie w podbydgoskiej Brzozie. Każdy ze sponsorów przygotował panu Gollobowi prezent. Pamiętam ode mnie pan Tomasz dostał kryształowy zestaw. Każdy z elementów na dnie miał wygrawerowane HN, znak mojej firmy. Chciałem, aby na sportowej emeryturze korzystając z jakiegoś trunku alkoholowego przypominał sobie o naszej współpracy. Wręczając go zaproponowałem wtedy już aktualnemu mistrzowi świata kontynuowanie naszej współpracy. Kooperacja jednak ustała… Byliśmy skłonni do dalszej współpracy, ale pan Tomasz Gollob z możliwości dalszego kontaktu z nami nie skorzystał. W miejsce naszej reklamy wszedł Monster. Czy dzisiaj macie ze sobą kontakt? Nie, kontaktu w tej chwili nie mamy żadnego. Osobiście ubolewam bardzo nad tym co się wydarzyło w roku 2017 i życzę panu Tomaszowi serdecznie szybkiego powrotu do zdrowia. Życzę powrotu do pełnej sprawności, a przede wszystkim siły i pogody ducha. Nie ma pan żalu do Tomka o sposób zakończenia waszej współpracy? Nie ubolewam nad faktem zakończenia współpracy. Jeśli chodziłoby o opiniowanie w tej sprawie to tylko forma jej zakończenia pozostawia do życzenia. Wielu kibiców zadaje sobie pytanie, czy Tomasza Golloba było stać na więcej tytułów mistrza. Jak pan uważa? Pan Gollob bez żadnego wątpienia jest dla mnie najlepszym zawodnikiem w historii tego sportu. Oczywiście tytułów mógł zdobyć więcej, bo miał ogromny talent. Myślę, że 4-5 byłoby może i za mało jak na jego pracowitość i prezentowane umiejętności. Różne elementy zadecydowały jednak o tym , że kariera skończyła się na jednym indywidualnym tytule mistrzowskim. Potem pomagał pan również Krzysztofowi Cegielskiemu i Sebastianowi Ułamkowi. Jak pan ich wspomina? Pana Krzysztofa zawsze wspominam z wielką sympatią. Bardzo inteligentny, ułożony człowiek. Jest osobą obdarzoną dużą autorefleksją. Cieszy mnie fakt jego osobistego rozwoju zarówno od strony zdrowotnej i mentalnej. Z panem Sebastianem Ułamkiem faktycznie też współpracowaliśmy kiedy był czołowym polskim zawodnikiem. Jest pan w stanie policzyć ile przez te wszystkie lata wydał na żużel? Nie przywiązywałem do tego większej wagi i nigdy skrupulatnie nie liczyłem. Jeśli chodzi o polskich zawodników, to suma jak na nasze możliwości była pokaźna. Do tej kwoty wydanej podczas współpracy z polskimi zawodnikami należy dodać kolejną pokaźną kwotę wydaną w Niemczech. Tam w ostatnich latach jest pan chyba największym sponsorem żużla? W Niemczech moja przygoda zaczęła się od znajomości z Andrzejem Marynowskim, który swego czasu startował w Brokstedt. Poznaliśmy się i zacząłem mu pomagać. Później z biegiem lat poszerzyło się to na kolejnych, zawodników niemieckiego pochodzenia. Było ich naprawdę wielu. Pierwszym niemieckim był Matthias Kroeger a później już jak to się mówi poszło z górki. Pojawił się Gerd Riss, któremu pomogłem również podczas jego startów w Polonii Bydgoszcz. Pamiętam po raz pierwszy pojawił się na meczu w Lesznie i razem z panem Tomaszem Gollobem w parze zrobił chyba 7 punktów. Razem pracowaliśmy siedem lub osiem sezonów. Pomagałem między innymi panu Kevinowi Wölbertowi, panu Tobiasowi Kronerowi, synom Gerda Rissa czy panu Martinowi Smolinskiemu. Z tym ostatnim działam do dziś i angażuję się od lat w pomoc dla klubu z Brockstedt. Miałem w swojej sponsorskiej karierze również epizod również z seniorską i juniorską kadrą Niemiec. Czy dzisiaj zgłaszają się do pana o po pomoc zawodnicy z Polski ? Ostatnim polskim zawodnikiem z którym współpracowaliśmy był pan Krzysztof Kasprzak. Naturalnie przez lata chęć współpracy zadeklarowało wielu polskich zawodników. Firmy HN na próżno było szukać jednak na kevlarach zawodników zagranicznych…. Wcale to nie znaczy, iż zawodnicy z zagranicy nie wiedzieli, gdzie mnie szukać. Współpraca z zawodnikami z zagranicy nie miała dla mnie większego znaczenia ze względu na fakt, iż nasze aktywności firmowe nie są do tego stopnia międzynarodowe. Do współpracy z nami byli skłonni, a wręcz chętni, tacy zawodnicy jak pan Crump, pan Hancock, pan Nielsen, pan Lindgren, czy też pan Billy Hamill. Było jeszcze i paru innych, których nazwisk już nie pamiętam. Parę lat byłem związany z panem Nikulinem, który znany jest z żużla na lodzie, W trakcie współpracy z nami dwa razy zdobył tytuł wicemistrza świata. Dosłownie teraz sobie przypomniałem, że mamy na koncie również współpracę z panem Emilem Sajfutdinowem, kiedy zdobywał tytuły mistrza świata juniorów. Sponsorował pan zawodników, a przecież pańskie zaplecze finansowe pozwala na bezproblemowe zainwestowanie w któryś z klubów. Nie myślał pan nigdy o tym? Oczywiście, że myślałem. Jednak zdecydowałem się na zainwestowanie w szerszy sposób w rozbudowę firmy, a co za tym idzie ewentualne środki na zainwestowanie w żużel, poświęciłem na inwestycje firmowe. Jestem fanem tego sportu i chętnie korzystam z możliwości bezpośredniego obserwowania, ale zabawa w doglądanie oraz pilnowanie tego rodzaju aktywności przedsiębiorczej wybiega zdecydowanie poza krąg moich możliwości czasowych.

Mikołaj i czy jak ma sprzęt to pojedzie......