Ciąg dalszy dramatu Tomasza Golloba. "Efektów wciąż nie ma"

artykułu, ani lekarze, na których wypowiedzi się powołuje, ani praktyka kliniczna. Chirurgiczne przecięcie ocalałej (jeśli tak faktycznie jest) wiązki rdzenia, w żadnym razie nie uwolni Tomka od bólu, a na pewno pozbawi go trwale jakiejkolwiek szansy na choćby małą poprawę sprawności. Pamiętam, ile niczym nieuzasadnionych, bardzo podobnych ocen i spekulacji pojawiło się po wypadku D. Ward'a. Ten wredny ból, którego doświadcza Tomek odczuwają również ludzie po amputacjach kończyn. Fizycznie niby nie ma czego czuć, nie ma co boleć, a występuje i jedno, i drugie. Tak naprawdę zjawisko nie jest wyjaśnione. Jest prawie pewne, że ma swoje źródło w mózgu. Badania trwają, ale jeszcze nikt nie wymyślił na taki ból lekarstwa. To dlatego, że to uczucie bólu nie jest przenoszone przez zerwany rdzeń, a siedzi w pamięci mózgowej i to tam należy szukać sposobu na zablokowanie obszaru, który - nie wiedzieć czemu - nagle zaczyna dokuczać, bombardując paskudnym bólem partie ciała, w których nie ma czucia. Dlatego z oporem maniaka będę powtarzał, że całkowicie zerwany rdzeń ani nie gwarantuje, że taki ból się nie pojawi, ani od niego nie uwalnia. Każdy przypadek uszkodzenia rdzenia, nawet na tym samym poziomie (TH7 - dla przypomnienia, czyli odcinek piersiowy), może skutkować zarówno różnym stopniem paraliżu jak i towarzyszącym mu dolegliwościom. Decydują naprawdę detale, a tak naprawdę ich połączenie i wzajemna zależność. Mówię tu o stopniu uszkodzenia rdzenia, który ma bezpośredni wpływ na występowanie bolesnych skurczy spastycznych (pisano wcześniej, że Tomek bardzo silnie odczuwa tę przykrą dolegliwość), czy przeróżne infekcje, o których też była mowa. Mam spore obawy o stan psychiczny Tomasza. Skoro tak świetny fachowiec i uznany autorytet jak prof. Harat jest bezradny, to tylko współczuć i życzyć chyba jakiegoś cudu, żeby te cholerne bóle ustąpiły samoczynnie. No choćby na tyle, by mógł podjąć możliwie najskuteczniejszą rehabilitację i zacząć w miarę samodzielnie funkcjonować. Pewnie jednak na wózku, ale znam ludzi z uszkodzeniem, czy nawet zerwaniem rdzenia dużo wyżej, bo w odcinku szyjnym, a mimo to - biorąc pod uwagę okoliczności - radzą sobie naprawdę zadziwiająco dobrze. Niestety zła wiadomość jest taka, że takie bóle, potrafią dokuczać całymi latami, a czasem nie ustępują nigdy. Trzymaj się Tomasz. Mimo wszystko.

jeszcze kasę mu sypiecie kiedy on sam ryzykował zdrowie właśnie dla kasy, doił póki mógł no ale los okrutnie to ukrócił.

menedżer! Czeka na Ciebie cała żużlowa Polska!!!