Drabik zbudował pomnik za życia. Obiekt kultu, któremu kasa nie namieszała w głowie
"Sławek, Sławek D! Sławek Drabik, ole!" - mimo upływu lat ten kultowy w Częstochowie okrzyk wciąż regularnie daje się słyszeć podczas meczów Włókniarza. Sławomir Drabik bez dwóch zdań to lokalny sportowy bohater.
WP SportoweFakty
/ Tomasz Kudala
/ Na zdjęciu: Sławomir Drabik
KUP bilet na 2019 PZM Warsaw FIM Speedway Grand Prix of Poland!
Wystarczyło, że pojawił się z resztą zespołu na prostej startowej i ze wszystkimi obecnymi wykonał tzw. "szkocję". Dostrzeżony przez szczęśliwych fanów od razu stał się obiektem kultu. Na tak wielki szacunek zapracował sobie nie tylko specyficznym, uwielbianym przez kibiców sposobem bycia, jazdą szeroko pod bandą i celebrowaniem prowadzenia już po pierwszym okrążeniu czy wynikami, ale również, a może przede wszystkim tym, że nigdy nie gonił za pieniędzmi.
Jak sam opowiadał, w latach swojej największej hossy bywało, że prezesi innych klubów walili mu do domu drzwiami i oknami. Oferowali wielkie kontrakty, lecz jego odpowiedź zawsze brzmiała "nie". - Ta kasa na tyle mi nie namieszała w głowie żebym zmienił barwy. Propozycji było dużo. Po prostu jakoś to wszystko mi przeleciało. Nie miałem ciągu, by odchodzić - opowiadał niegdyś w obszernym wywiadzie, którego udzielił naszemu serwisowi. Zostawał we Włókniarzu, był jego liderem, regularnie przejeżdżał linię mety jako pierwszy, a bywało tak, że do wypłaty przy kasie był ostatni.
Czytaj również: Samozaparcie i tytaniczna praca. Żużlowy Toruń na zawsze dumny z Wiesława Jagusia
Drabik jednak nie chce robić z siebie bohatera. Ba, nie czuje się legendą klubu, a przecież jest podawany za jej żywy przykład. Szacunek okazywany mu przez kibiców odwzajemnia. - Na pewno ci co śledzili historię klubu pamiętają, że Drabik miał możliwości, ale zostawał z Włókniarzem. Był spadek, coś się złego w klubie działo, ale Drabik pokładu nie opuszczał. Ja z kolei szanuję tych kibiców za to, że miałem słabsze mecze, a oni podchodzili i mówili: "Slammer, głowa do góry". Jestem za to niesamowicie wdzięczny - szczerze przyznawał.
ZOBACZ WIDEO Ważna rola ojców w żużlowych teamach. Zmarzlik i Janowski zdradzają szczegóły
To szaleństwo na punkcie Sławomira Drabika w Częstochowie trwa od lat 80. Na początku był iskierką nadziei, że dla Włókniarza tułającego się w drugiej lidze jest światełko w tunelu na lepsze jutro. Dał powiew świeżości, polotu. Swoimi wypowiedziami zbudował sobie sylwetkę luzaka, może nawet lekceważąco podchodzącego do obowiązków. Sport traktował jednak bardzo poważnie, ale raz za godny potępienia i nieodpowiedzialny wybryk zapłacił wysoką cenę.
W 1995 roku został zatrzymany przez drogówkę. Okazało się, że prowadził na "podwójnym gazie". Skończyło się zabraniem prawa jazdy, a ówczesne przepisy sprawiały, że było to równoznaczne z brakiem możliwości startów na żużlu. Z perspektywy czasu dostrzegł jednak plusy, bo twierdzi, że rozbrat ze ściganiem wywołał u niego potworny głód jazdy. I rzeczywiście, w 1996 roku na torze był potworem pożerającym swoich rywali. Złoty medal DMP, Indywidualne Mistrzostwo Polski, awans do Grand Prix. A przy tych wszystkich sukcesach towarzyszyli mu zakochani w nim fani Włókniarza.
Lista jego sukcesów jest długa. Być może byłaby dłuższa, gdyby swego czasu zdecydował się odejść z częstochowskiego klubu. Sam o tym mówił, ale od razu zaznaczył, że niczego nie żałuje. - Uważam, że to była dobra decyzja. Pieniądz jaki zarobiłem był wystarczający. Na zabawę akurat. Whisky mogłem zakupić - wspominał w swoim charakterystycznym stylu.
I jedyne czego żałuje w swoim sportowym życiu to tego, że nie zakończył kariery z Lwem na piersi. Chciał ten etap zamknąć jako zawodnik Włókniarza, ale nie wszystko zależało od niego. O Częstochowie, klubie, kibicach, opowiada z dużym sentymentem: - Robiłem trzy zera, wyjeżdżałem na tor po raz kolejny i kibice wierzyli, że teraz się uda. Albo mecz wyjazdowy, ja dałem ciała, ktoś zrobił 12 czy 14 punktów, a grupa kibiców z Częstochowy skanduje moje imię, nie jego. To robi wrażenie. To już zostanie w moim sercu.
Karierą żużlowca zapracował sobie na pomnik. Nie chodzi o fizyczny monument, choć na taki zasługuje jak mało kto, ale o ten najcenniejszy i niezniszczalny, bo żyjący w pamięci i sercach kibiców.
Sławku, jesteś legendą.
Komentarze (28):
-
![]()
Leonidas spod Termopil 1
0
0
Jeśli Slammer do czegokolwiek Cie inspiruje, to żal mi Ciebie.
![]()
J.A.P
Mój "nick" inspirował Slammer, kiedy w starym wywiadzie "przedstawiał" swoje motocykle: "to jest Flis, a to jest J.A.P.... przekręt... sześćsetka" ... jako młody chłopak, dużo zabawy miałem w związku z wypowiedziami Sławka i to dzięki niemu złapałem takiego bakcyla na całe życie... Dla mnie życie to dwie moje pasje na Ż.: ŻŻŻeglarstwo i ŻŻŻużel. Sławek to zrobił kilkoma imprezami: 15.08.1991r.: IMP komplet punktów, wtedy Częstochowa żyła Papieżem i ŚDM, a ja Żużlem, cho ć udało mi się podzielić te dwie "Uroczystości" hehe. IMP 15.08.1996r. - byliśmy na "częstochowskiej żylecie" na Gwardii w Warszawie: znów był komplet... SGP 1997, Praga - mógł to wygrać, ale powiózł go Tomek Gollob i wygrał Exide Team... tyle pamiętam, ale występów i super pojedynków z np. Tomkiem Gollobem było wiele... :) :) :)
Odpowiedz
Zgłoś
Zablokuj
-
![]()
Leonidas spod Termopil 1
0
0
Sławek Drabik jest ostatnia osobą na którą powinno sie kiedykolwiek powoływać. Przeciętny żużlowiec, negatywna postać w życiu.
![]()
J.A.P
Kto dzisiaj pieniądze dostaje w terminie? Dziś sam Sławek się z tego śmieje, ale wtedy to on był "Gwiazdą", a na kasę musiał czekać... bo był niepokorny i mówił co myślał - może nie Patologia... ale To Sławek miał rację...
Odpowiedz
Zgłoś
Zablokuj
-
![]()
J.A.P
0
0
Mamy dwóch bohaterów z największą pasją Sławka i Marka i cieszmy się tym...
Odpowiedz
Zgłoś
Zablokuj
Pokaż więcej komentarzy (25)
Pokaż więcej komentarzy (28)
Pokaż więcej komentarzy (28)
Pokaż więcej komentarzy (28)