Żużel według Jacka. Unia Leszno ofiarą własnej broni. Nie szybko wróci na mistrzowską ścieżkę [FELIETON]

Jacek Gajewski 23 Września 2021, 18:45

WP SportoweFakty / Jakub Brzózka / Na zdjęciu: para Fogo Unii Leszno

• Żużel. Jeśli Cellfast Wilki wezmą Mateja Zagara, to Falubaz nie będzie pewniakiem do awansu?

***

Patrząc na to, co się wydarzyło w tym roku, a w zasadzie przed sezonem 2021 oraz biorąc pod uwagę, co zapowiada się w kwestii ruchów transferowych, trudno przypuszczać, by Fogo Unia Leszno wróciła na mistrzowską ścieżkę.

Mieli znakomity okres wielkiego prosperity. Zanotowali serię czterech z rzędu tytułów Drużynowego Mistrza Polski, co rzadko się zdarza w sporcie, a w żużlu tym bardziej. To jednak jest już przeszłość i wygląda na to, że przed klubem z Leszna teraz trudny okres.

Nałożyło się na to wiele spraw. Unia przez kilka lat miała jednego albo dwóch najlepszych juniorów w Polsce. Duet Bartosz Smektała - Dominik Kubera robił różnicę. W pewnym momencie stali się jednak ofiarą swojej własnej broni. To, co dla nich było najsilniejszym elementem drużyny, blokowało jednak dopływ kolejnej utalentowanej młodzieży. Nie było w tym czasie chłopaków, którzy mogliby być stopniowo wprowadzani do występów w PGE Ekstralidze. Po skończeniu wieku juniorskiego przez Smektałę i Kuberę stracili ten młodzieżowy atut, który mieli przez lata.

Jeśli do tego dodamy słabszą w tym sezonie dyspozycję Piotra Pawlickiego czy Emila Sajfutdinowa, nie mając już tak dobrych juniorów, jak wcześniej, to trudno było coś więcej z tej drużyny wycisnąć. Jason Doyle nie był chyba do końca zamierzonym transferem, ale ostatecznie trafił do Leszna i w dużej mierze spowodował, że Unia znalazła się w play-offach.

Teraz potrzeba cierpliwości i spokoju w Lesznie. Generalnie nie tylko w sporcie, ale i biznesie, tam gdzie decyduje czynnik ludzki, czasami coś się wypala. To chyba ma miejsce w Lesznie. Może potrzeba tam trochę świeżej krwi? Po takiej serii, jaką miała Unia, teraz jest czas na zmiany i odświeżenie tej formuły.

Znamienną sytuacją z zeszłego roku był moment renegocjacji warunków kontraktów z uwagi na pandemię. W przypadku większości klubów ekstraligowych to wszystko poszło w miarę łagodnie, a w Lesznie dość długo to trwało, szczególnie w przypadku Pawlickiego i Sajfutdinowa. Wcześniej, gdy Unia wygrywała DMP, to w zasadzie po ostatnim meczu, większość zawodników deklarowała pozostanie w Lesznie i walkę o drugi, trzeci i czwarty tytuł. W zeszłym roku można było zauważyć, że coś się w tym klubie zaczyna powoli kruszyć.

Nikt nie ma monopolu na wygrywanie. Inni też robią dużo, by zwyciężyć. Nie stoją w miejscu i nie czekają na ruchy rywali, a starają się je wyprzedzać. Inwestują nie tylko w skład, ale także w całe otoczenie, sztab ludzi, którzy pracują na wspólny sukces. Wystarczy spojrzeć na Betard Spartę Wrocław, która poszerzyła sztab szkoleniowy o Grega Hancocka.

Zawsze w sporcie była reguła - bij mistrza. Fogo Unię Leszno i tak trzeba podziwiać za to, co zrobiła przez te ostatnie sezony. Prawidłowość jest z reguły taka, że nawet, jak ktoś zdominuje ligę przez jakiś czas, to później przytrafiają się mu trudne momenty, łącznie z tym, że może spaść z ligi. Kiedyś historycznie to miało miejsce w przypadku Leszna, niedawno Torunia, który przecież regularnie walczył w play-offach, a teraz Zielonej Góry. Lepsze i gorsze lata w klubach to naturalna rzecz i trzeba się z tym pogodzić. Ważne, by znaleźć receptę i drogę, by jak najszybciej powrócić na ścieżkę sukcesu.

Zobacz także: 
Kilka klubów kusiło Daniela Jeleniewskiego
Były senator, biznesmem i król polowania

KUP BILET NA 2024 ORLEN FIM Speedway Grand Prix of Poland - Warsaw -->>