Krzysztof Kuczwalski jednym z kilku takich w historii Apatora. Uczył się od Jonssona, ale najbardziej podziwiał Penhalla

Tomasz Janiszewski 01 Lutego 2022, 08:00

WP SportoweFakty / Jarosław Pabijan / Na zdjęciu: Krzysztof Kuczwalski (w czerwonym kasku) i Tomasz Gollob (w żółtym)

• Żużel. Wiktor Kułakow: Złoto Artioma nic nie pomogło. To dla mnie bardzo dziwna sytuacja [WYWIAD]

Krzysztof Kuczwalski zaczął pod skrzydłami wspomnianego Ząbika, który sam powoli kończył. - Fakt, to było co niesamowitego. Byłem wtedy 13-letnim chłoptasiem, a selekcja była duża. Było nas dokładnie stu adeptów, a po solidnej selekcji zostało nas może z piętnastu. Ale było "git", bo była rywalizacja i to mnie najbardziej kręciło - wspomina w rozmowie z WP SportoweFakty.

Już w drugim roku jazdy na żużlu "Key Key" przebił się do składu Aniołów i przez kolejne lata regularnie ścigał się dla nich w lidze. Był zwykle zawodnikiem tzw. drugiej linii i został zapamiętanym jako solidny ligowiec. Tymczasem właśnie w sezonie 1986 torunianie po niezwykle zaciętej walce z odwiecznym rywalem z Bydgoszczy zdobyli pierwszy złoty medal Drużynowych Mistrzostw Polski w swojej historii. Kuczwalski świętował taki tytuł dwukrotnie, bo cztery lata później też dołożył swoje do triumfu Apatora w lidze.

Jak sam przyznaje po latach, to jego największe sukcesy w karierze, choć jej sam tak nie nazywa. - To nie była kariera, a po prostu fajna przygoda z żużlem. Lubiłem to, co robiłem - przyznaje jeden z niewielu podwójnych drużynowych mistrzów kraju z Torunia, bo też takich jak Kuczwalski jest w sumie ośmiu. Oprócz niego: Wiesław Jaguś, Robert Kościecha, Mirosław Kowalik, Eugeniusz Miastkowski, Wojciech Żabiałowicz, Stefan Tietz i Mariusz Strzelecki.

Apator przed meczem z Polonią Piła na inaugurację sezonu 1995. Krzysztof Kuczwalski klęczy pierwszy z prawej w dolnym rzędzie.

W barwach Apatora wystąpił w ciągu 14 sezonów w 207 meczach. Zdobył osiem medali Drużynowych Mistrzostw Polski, bo oprócz wspomnianych złotych jeszcze dwa srebrne i cztery brązowe. To tyle samo co reprezentanci Polski: Mirosław Kowalik i Adrian Miedziński. Z kronikarskiego obowiązku podajmy, że rekord medalowy z liczbą jedenastu dzierży Jaguś.

Kuczwalski dołożył do tego m.in. po dwa Drużynowe Puchary Polski i Młodzieżowe Drużynowe Mistrzostwa Polski, tytuł w Młodzieżowych Mistrzostwach Polski Par Klubowych. Był też trzeci w Złotym Kasku. A park maszyn mógł dzielić z takimi tuzami jak Per Jonsson czy Mark Loram. - To była dobra nauka, choć moim idolem od dzieciaka był i jest Bruce Penhall - przekonuje.

Po zjechaniu z toru już w wieku 29 lat pomagał w parkingu wspomnianemu Krzyżaniakowi czy Jagusiowi. - Zacząłem pomagać jako mechanik, ale też służyłem radą, bo jakieś tam doświadczenie miałem - mówi zdobywca blisko 1000 punktów dla Apatora (dokładnie 966,5).

Od lat mieszka i pracuje w Szwecji. Żużel obserwuje cały czas, w tym rzecz jasna losy Apatora, który w tym roku - tak jak za jego czasów - ma wysokie aspiracje. - Zawsze śledzę mój klub. Na papierze jest "gruby zespół". Wszystko okaże się w praniu, szkoda tylko, że z młodymi jest słabo, ale mam nadzieję, że jakiś talent wyrośnie - zakończył Krzysztof Kuczwalski.

CZYTAJ WIĘCEJ: Fatalny upadek w Rybniku. "Myślałem, że moje życie się skończyło" Oto najlepsi punktujący zawodnicy w klubach PGE Ekstraligi w latach 2012-2021

Aktualne składy drużyn: PGE Ekstraliga | eWinner 1. Liga | 2. Liga Żużlowa

Kup bilet na 2023 PZM Warsaw FIM Speedway Grand Prix of Poland. Kliknij tutaj i przejdź na stronę sprzedażową! -->>