Żużel. Do Gdańska przyjechał kosmita i nikt nie potrafił go pokonać. Dosłownie

Michał Gałęzewski 19 Lutego 2022, 12:30

/ Na zdjęciu: Marvyn Cox po zakończeniu kariery

• Żużel. Peter Karlsson życzy utrzymania Arged Malesie, choć ją przestrzega. "Ekstraliga to ciężki kawałek chleba"

W 1993 rok Cox osiągnął coś, co dziś wydaje się być niemożliwe. Pojechał w 46 biegach i w 9 meczach, uzyskując średnią biegową 3,000! Zdobył wtedy 134 punkty i 4 bonusy. Spośród sklasyfikowanych żużlowców, nikt nigdy nie powtórzył takiego wyniku.

- Wówczas jeździłem w trzech różnych krajach. Ten sezon był dla mnie znakomity. Wszędzie potrafiłem jechać dobrze, w Anglii również zawsze zdobywałem ponad 10 punktów. Jak przyjechałem do Polski, to po prostu puszczałem sprzęgło i wygrywałem. Zenon Plech wszystko dla mnie zorganizował. Motory przygotowywał mi wówczas Otto Weiss - wspominał po latach w rozmowie z WP SportoweFakty.

"Cocker", którego po doskonałym sezonie w Gdańsku nazywano też Mr. Max został do Gdańska ściągnięty gdy miał 27 lat przez dwóch innych doskonałych zawodników. -Wszystko się zaczęło od rozmów z Johnem Davisem, który ścigał się w Wybrzeżu przede mną i z ówczesnym trenerem tego klubu Zenonem Plechem. Obaj wspólnymi siłami zainteresowali mnie jazdą w gdańskim klubie. Podpisując tutaj kontrakt, nie wiedziałem nic o Polsce i o samym Gdańsku, ale zdecydowałem się podjąć wyzwanie. Plecha poznałem w czasach, gdy jeździłem na początku kariery w Rye House Rockets. Startował on wówczas w Elite League. Przed podpisaniem kontraktu dwa razy rozmawialiśmy przez telefon, poszedł faks, podpis i zostałem na sześć lat - mówił legendarny żużlowiec.

Wcześniej Cox ścigał się wyłącznie w Wielkiej Brytanii - w Rye House Rockets, Hackney Hawks, Oxford Silver Machine i Bradford Dukes. Jest też doskonale wspominany przez fanów Poole Pirates. Oprócz jazdy w żużlu klasycznym, ścigał się też na długim torze, gdzie sześć razy startował w finałach IMŚ.

Cox, dla którego największym sukcesem indywidualnym był złoty medal w IMŚJ, kiedy w 1984 roku zdobył złoto na torze w King's Lynn mimo znakomitych występów w naszym kraju nie osiągnął wielkich wyników. W Indywidualnych Mistrzostwach Świata najwyżej był szósty. Karierę zakończył w maju 1998 roku, gdy złamał kość udową. Rok później miał poważny wypadek samochodowy i ponownie złamał w nim tę samą nogę. Po karierze mieszkał w Szwecji, niedaleko miasta Vastervik, gdzie szkolił młodzież i był menedżerem miejscowego klubu.

Co jakiś czas przyjeżdża do Gdańska i zawsze jest tam witany z należnymi mu honorami.

Czytaj także: 
Tam Grupa TVN chce pokazać GP 
Świącik mówi o wielkich kosztach